Ме мрзи некако да преведувам и објаснувам со свои зборови, па еве ги на англиски:

The Impact of Legalized Abortion on Crime (http://en.wikipedia.org/wiki/The_Impact_of_Legalized_Abortion_on_Crime)

"The Impact of Legalized Abortion on Crime" is a controversial paper by John Donohue of Yale University and Steven Levitt of University of Chicago that argues that the legalization of abortion in the 1970s contributed significantly to reductions in crime rates experienced in the 1990s. The paper, published in the Quarterly Journal of Economics in 2001, offers evidence that the falling United States crime rates of the 1990s were mostly caused by the legalization of abortion due to the Roe v. Wade court decision of 1973.

Повеќе:
http://en.wikipedia.org/wiki/Freakonomics
http://en.wikipedia.org/wiki/Legalized_abortion_and_crime_effect

Делот за забраната на абортус во Романија е со мала контроверза, но внимателниот читател нема да биде излажан:

Compared to Romanian children born just a year earlier, the cohort of children born after the abortion ban would do worse in every measurable way: they would test lower in school, they would have less success in the labor market, and they would also prove much more likely to become criminals. (p. 118)".

This finding is consistent with the view that children who were unwanted during pregnancy had worse socio-economic outcomes once they became adults.

Додека ми е блогов во книжевен режим да пишам и за романот на годината според Утрински весник.

Го набавив по препорака, но не можам да кажам дека сум задоволен од читањето.

Можеби навистина бил најдобар од пријавените, но јас сум со впечаток на ефтина приказна и неуверливи ликови.

Низ текстот провејуваат реченици кои можат да бидат интересни цитати. На пример:

Кај што има насмевка, таму има и човечко лице.

или

Не плашете се од призраците и привиденијата во човечки облик; тие немаат никаква сила. Плашете се, меѓутоа, од покојните идеи... Тие денес го владеат светот.

Тешко, нели, добри цитати да заменат добра книга, или што знам можеби не сум јас доволно литературно шлифуван.

На крај заклучокот што ми се наметна, како порака од книгата, е - сите гомна смрдат, само на своето човек си е навикнат.

Во оние ретки прилики* кога го посетувам Окно на мониторот најчесто се појавува некоја колумна од автори (под псевдоним или не) во врска со тековната ситуација во македонското општество.

Досегашниот впечаток е дека тие текстови се опозициски, т.е. воглавно се напишани како критика на моменталната влада, власт, политика, идеологија. Окно и луѓето формално или неформално околу него, кои имаат некакви односи или врски (како ГЕМ на пример), сакаат да се прикажат себе си како некаква граѓанска опозиција - за разлика од политичката (што е отелотворена во политичките партии) и инсистираат на независност.

Проблемот што јас го имам со сето ова е следен:

Штом почнам да читам некој текст најчесто (значи не велам секогаш) читам говор, обраќање кое многу не се разликува од било која прес-конференција на политичките партии. Ова е видно не само во текстовите кои се појавуваат на Окно, туку и во коментарите што се објавуваат под нив. Нема различен јазик помеѓу војниците од двата табора (тие кои го фалат и тие кои го кудат авторот на некој текст или изнесените ставови).

Ако владејачката и опозициската партија можат да си дозволат една ваква реторика на истребување во битката за фотељите, и ако јавноста може тоа да го прифати за нормално, и ако условно речено граѓанската дебата не носи ништо ново, тогаш која е поентата?

Јас (веројатно и многу други) ќе седам на страна и ќе се чудам на времето и ресурсите што се трошат, а веројатно и ќе чекам да видам кој ќе победи.

Ако мојата цел беше да организирам или поттикнам некакво граѓанско движење за хм... подобро утре, тогаш првата точка на дневниот ред ќе ми беше да формулирам некаква идеја и да пробам да ја обединам заинтересираната јавност зад неа. Немаше да го правам тоа преку вербално унаказување на сите други кои се, не се, или едноставно ги заболе за таа идеја.

Мислам дека ова е важна лекција што треба да се научи.

*Велам ретки бидејќи имам проблем со тоа дека од страницата преку rss/atom каналот не доаѓаат целите текстови, а имам впечаток дека и така како што доаѓаат - доаѓаат со планирано доцнење. Претпоставувам дека што и да се прави - се прави за да се привлече публика на страницата. Но, идејата дека читателите треба да го најдат текстот, а не тој нив, на интернет, во денешно време, ми се чини комплетно утната.

Изгледа дека со One цело време си должиме по еден денар.

Во континуитет веќе подолго време салдото по секоја платена фактура, видно од состојбата што ја нуди One на интернет, ми е 1 денар. Исто така, барем два пати (на сликата има само еднаш, мал ми е мониторот) One ми наплатил по еден денар дополнително од некои фактури како заостанат долг.

Моменталната фактура е на износ 1.986,00, салдото е 1.985,00, но фактурата исто вели дека должам 1 денар...

Што треба да направам за да се порамниме? Еве не ги барам назад тие 2-3 денари плус што сум ги платил.

Одење во салон е општ неуспех. Луѓето што работат таму ако имаат среќа системот да им работи, не можат да ме најдат во него. Телефонска поддршка хмм.... http://xkcd.com/806/

Еве на крај и една пофалба: морам да истакнам дека конечно овој месец фактурата на One стигна во сандачето пред рокот за плаќање што е навден на неа. Благодарност за ова до надлежните.

Еве едно прашање кое би било добро за разгледување во истражувањата на Стивен Левит: Колку ролни тоалетна хартија месечно троши едно 2 годишно дете?

Според македонските градинки бројката што ја барате е 10. Да, десет.

Значи кога сакате Вашето дете да го однесете во државна градинка, покрај месечната партиципација, пелените, влажните марамчиња, боичките, блокчињата... и што и друго да треба, на негувателките треба да им се достават 10 ролни тоалетна хартија.

Сега, јас не знам многу детали за фрекфенцијата на големата нужда кај малите деца, но да речеме дека за тие 8 часа детето ќе се искака 2 пати. Во 20 работни дена месечно, тоа се 40 големи нужди. А со 10 ролни, тоа се 1/4 ролна на едно какање. Ако ова ви изгледа многу, тоа е веројатно така бидејќи е многу.

Тоа што би било згодно е да се пребројат некако големите нужди барем кај стотина деца за да имаме некакви податоци и тогаш можеби јас ќе испаднам само циничен серко штом мислам дека малите деца какаат едвај еднаш на четири часа.

Но, за момент да речеме дека сум во право. Резултатот е вишок хартија кој веројатно го трошат вработените во градинката. Со оглед на големиот број деца и нивната диверзифицирана социјална структура во градинката има изобилство на брендови. Ако е ова вака, тогаш вработените во градинките се најинформираните корисници на тоалетна хартија. А тоа е одлична шанса за пазарно истражување.

Денес шетам низ центар малку на пауза да фатам сонце и загледувам во излог некои филиграни. Читам под изработеното сребро дека македонците биле мајстори на тој занает веќе 2500 години. Тогаш помислив дека можда е ова некој мкфејл, бидејќи баш и не бев сигурен дали таква прецизна техника се работела тогаш.

Па еве ја консултирам википедија и испаѓа дека античките грци имале филигран уште во 6 век п.н.е. (http://en.wikipedia.org/wiki/Filigree) Но потоа, барам дали имало македонци (антички) во тој период и за прв пат видов дека македонското античко кралство започнало како вазалска држава на Персија (http://en.wikipedia.org/wiki/Amyntas_I_of_Macedon). Ваљда тоа е поголем мкфејл. Корените уствари да ни бидат во вазалството.

“A nation,” he heard himself say, “consists of its laws. A nation does not consist of its situation at a given time. If an individual’s morals are situational, that individual is without morals. If a nation’s laws are situational, that nation has no laws, and soon isn’t a nation.”

Првиот пат.

ВМРО-ДПМНЕ омекна, на летните тераси ќе се пуши:

На тераса и во летни бавчи на угостителските објекти, односно ресторани, кафулиња, кафе-барови, отворени летни дискотеки и плажи во периодот од 1 март до 31 октомври ќе биде дозволено пушење. Ова го предвидува предлог- законот за измени и дополнување на Законот за заштита од пушењето, кој вчера на Собранието му го предложија пратениците на ВМРО-ДПМНЕ.

„Во делот каде што ќе биде дозволено пушењето, терасите и летните бавчи нема да смеат да имаат покриви ниту дополнителна опрема која на објектот ќе му дава затворен карактер“, изјави вчера претставникот на пратеничката група на владеачката партија, Влатко Ѓорчев.

Вистинска чистка на нелегалните тераси на кеј:

Како никогаш досега општинската инспекција од Центар вчера ги уриваше незаконски заградените тераси на кејот на Вардар. Педесетина ангажирани извршители од рано изутрина почнаа со демонтирање на најлоните, подовите и воопшто на сите делови од конструкциите од нелегалните градби. Безмилосна чистка истовремено се вршеше на терасите на сите седум локали на шеталиштето. Освен општинските работници во акцијата се вклучија и дел од сопствениците на кафулињата со свои работници. Иако револтирани, сепак, кафеанџиите не даваа отпор.

Добро, само мене ли ми изгледа ова на местенка?! Се чини дека општината, со пари од граѓаните, експресно пред измените на законот за пушење на газдите во центарот им ги претвори просторите од „затворен карактер“ во „отворени летни тераси“.

Ова е повеќе прашање, но да почнам од почеток.

Со последните измени сите лица кои порано не можеле да добијат сини картони, сега можат да добијат. Тоа е добра вест и мило ми е што социјалната држава почнува да функционира во таа смисла.

Сепак и ваквата реформа остава одредена група на граѓани надвор од здравството покриено со сини картони. Имено, ако работите во некоја компанија која поради некои причини не може да Ви исплати плата на време, тоа ќе значи дека нема да имате и сини картони. Вистина има компании кои намерно не ги исплаќаат платите (а со тоа и придонесите), но има и такви кои немаат избор (ако на пример се погодени од економската криза). Не изгледа фер работниците да страдаат поради дивеењето на работодавците или кризата, особено кога неработниците не страдаат поради нивната несреќа или мрза.

Не ги знам точните одредби на новиот закон но, од здравствена гледна точка, можеби е поисплатливо да не работите и да имате картони, отколку да работите (пријавено по сите закони) и да немате. Патем ако работите „на црно“ официјално немате работа, а може да си земете картони.

А што ако работите во некое од јавните претпријатија и не земате плата (и придонеси и картони)? Јавните претпријатија речиси и да не можат да бидат погодени од економската криза, или барем не негативно. На пример, ако кризата ја намалува заработувачката на граѓаните, некои од нив ќе почнат помалку да го возат својот автомобил, а повеќе да се возат со ЈСП, а тоа ќе значи повеќе приходи за ЈСП. Јавните претпријатија се во соптсвеност на државата, градовите или општините и за нивното раководење се одговорни министрите или градоначалниците. Нивните буџети воглавно се полнат со пари на граѓаните. Зошто некои такви претпријатија се во неможност да ги плаќаат платите на своите работници?

Во врска со платите и придонесите, во игра се исто така нови правила. На пример, има казни (можеби и камати) за оние кои нема навреме да ги уплатат средствата. Ми се чини дека рокот е до 15-ти во секој месец. Не знам до која мера се спроведуваат овие, но ако се спроведуваат, а во прашање е државно јавно претпријатие, тогаш во крајна линија испаѓа дека државата сама на себе треба да си плаќа казни, ако менаџерскиот тим кој таа го поставила не успее да исплати плати на време, со пари кои пак треба да дојдат од државата (всушност од граѓаните). Замрсено.

Ова не е само некоја ментална гимнастика. Во Македонија постојат јавни претпријатија во кои илјадници луѓе немаат со месеци земено плата. Штета што не мислеле и на нив кога го носеле новиот закон за здравство за сите.

Во денешен Утрински опозицијата ја повикала владата да ги вработи најдобрите студенти во јавната администрација:

„На страница 97 од програмата ’Решенија за Македонија‘, во делот ’Перспективи за младите‘, предвидовме континуирано вработување на најдобрите студенти во јавната администрација, како битна претпоставка за подобрување на нејзините капацитети.

Google на прашањето „најдобрите студенти во јавната администрација“ вели дека владата веќе потпишала 2 меморандуми токму за таа цел со УЈИЕ и ДУТ.

Убаво што партиите и владите мислат на вработувањето на младите, но од кога најдобрите се задоволуваат со работа во јавна администрација?

Или, за Македонија можеби подобро, до кога најдобрите ќе се задоволуваат со работа во јавна администрација?

Има што да се учи од холивудските филмови: Во „Јасна и присутна опасност“, Џек Рајан го советува американскиот претседател да не негира дека бил пријател со убиениот соработник на картелот во Колумбија. „Кога новинарите ќе прашаат дали сте биле пријатели“, вели Рајан, „речете им: не, бевме добри пријатели. Така ќе нема што да прашуваат“.

Ова е одлична лекција за „Слободен индекс“. Кога некој новинар ќе ги праша дали се од СДСМ, нека му одговорат дека не се од СДСМ, туку од СДСМ, ВМРО-ДПМНЕ, ДУИ, ДПА, ЛДП, НД, ЛП, НСДП (и кој има уште таму?!). Тогаш ова глупаво прашање ќе биде затворено и дебатата за вистинските нешта ќе може да започне.

Се сеќавам на еден текст од Сет Годин (не можам да го најдам баш сега на интернет), во кој тој се жали на некоја незгода во сообраќајот што ја имал тој со службено возило на некоја компанија, и на возилото немало информација каде може да се обратат учесниците во сообраќајот ако сметаат дека возачот се однесувал непримерно или ја загрозил безбедноста во сообраќајот.

Па, добри вести од Скопје. Возилата на Мако Маркет на задната страна имаат лепенка која им сугерира на другите учесници да се јават во дирекцијата на компанијата доколку сметаат дека возилото се однесувало непримерно во сообраќајот.

За жал не можев да го фотографирам возилото. Сепак возев и ќе беше несовесно јас некако да ја загрозувам безбедноста.

Некаде тоа го викаат непостоење на правна сигурност.

Секаде тоа прави дел од граѓаните да се чувствуваат како магариња.

За едно евро ќе може да се откупи дворното земјиште

По написот во „Нова Македонија“ дека „Плаќаат патничко, за да не шетаат по лекари за бесплатно осигурување“, решив да видам што е работата со ова осигурување и така приказнава започнува.

Постапката за добивање на овој документ не е бесплатна. Без да ги сметаме трошоците за превоз од една до друга државна служба, трошоците се 250 денари за мажи, односно 500 денари за жени за потврда дека општото здравје на пациентот е добро. Потврдата ја издава матичниот лекар, а за жените и матичниот гинеколог. Никаков преглед не се случува.

Вашите лекари најверојатно неволно ќе ви ја издадат таа потврда: „Треба да закажете.“, „Кај да барам сега таков образец?“, и тоа ако воопшто знаат дека таква потврда се издава за ваква цел. Се разбира, потоа нема да имаат никаков проблем да ви наплатат по 250 денари за секоја издадена потврда. Од лекар одете право во фотокопир. Ќе ви треба по една копија плус од секоја потврда. Тоа се значи 5 – 10 денари плус трошоци.

Целата работа можете да ја завршите во еден ден, ако станете доволно рано и ако ги погодите смените на сите лекари. Ако не, треба да се подготвите за рано пристигнување 7:30 – 8:00 ч. во подрачната едница на Фондот за здравствено осигурување која што се наоѓа во Тафталиџе (20-тина метри десно на претпоследната улица на десно кога по Париска одите кон Алумина). Со вас треба да ги носите потврдите, копиите, здравствената книшка и сините картончиња.

Патот ве води во левиот влез или левата барака, не сум сигурен дали тоа е еден објект или два залепени еден до друг. Во секој случај станува збор за неугледна барака. Чекалната е полна со луѓе кои чекаат за прегледи за боледување, а ќе забележите и една полица за оставање здравствени книшки по азбучен ред. Тој ред не е за вас. Поминете низ ходникот и свртете десно. Одете до крај и тропнете на вратата што е во чело на крајот од ходникот. На неа пишува „Второстепена лекарска комисија“ или нешто слично. Шансите се дека вратата ќе биде заклучена. Свртете се на десно и ќе ги видите докторите во соседното сопче како разговараат со утринското кафе и цигара. Пушењето и во ваков неугледен објект е забрането, но што е тука е. Откако ќе ве забележат за кратко време некој доктор ќе ја отвори канцеларијата и вашата авантура продолжува.

Докторот ќе ги прегледа вашите документи и ќе ве праша каде патувате. Постои можност да побара и потврда од стоматолог. Ако тоа се случи, имајте спремен одговор дека стоматолозите не издаваат потврда и дека сте се јавиле во фондот и од таму исто така ви потврдиле дека таква потврда не е потребна. Ако дебатата продолжи останете на ова тврдење и понудете веднаш да се јавите на бесплатната инфо-линија на фондот 080033222.

Преглед повторно не се случува. Докторот ќе ве замоли да излезете и почекате додека сестрата не ве прочита. Додека чекате, докторот ги препишува информациите од потврдите од матичните лекари на нов образец. По 15 – 20 минути сестрата ве повикува и ви ги враќа сите документи плус новиот образец. Продолжувате кон уште една испостава на фондот, овој пат кај Црвен крст во Центар, во местото популарно наречено „социјално“.

На влезот, откако ќе пријавите за која цел доаѓате, обезбедувањето ќе ве упати во соба бр. 6, лево по скалите. Вистинската насока сепак е десно во ходникот до шалтер бр. 2. Затоа воопшто не прашувајте каде треба да одите. На шалтерот ќе побарате барање за осигурување за патување во странство. Ќе ви дадат образец што се однесува на службено патување, но не се збунувајте. Пополнете го и дајте го на истиот шалтер за заверка. Со заверениот образец продолжете кон соба бр. 6.

Во соба бр. 6 се изготува двојазичниот образец кој ќе биде потврда за вашето осигурување. Ќе ве прашаат каде одите, дали туристички или не и колку време, и потоа за неколку минути ќе отпечатат две копии од нов образец со вашите податоци на два јазика, македонски и јазикот на земјата во која патувате. Образецот треба да го однесете на потпис во соба бр. 16, лево во ходникот кога ќе излезете од скалите на соба бр. 6 и потоа да го вратите назад.

На крај една копија задржува фондот и една е за вас и приказната за осигурувањето завршува. Ќе ве советуваат да си направите една фотокопија од образецот. Во случај да треба да го дадете на некој лекар во странство, оригиналот секогаш треба да го задржите за вас.

Дали се исплати? Ми се чини дека најскапото осигурување е 1 евро од ден. Така имате 10 евра за 10 дена летување во најблиската осигурителна куќа или туристичка агенција, наспроти 250 – 500 денари, плус други ситни трошоци, плус 6-7 врати во државни служби на различни локации и шетање под жешкото скопско сонце.

Останува да се провери дали амбасадите воопшто го прифаќаат осигурувањето од ФЗОМ, наместо тоа од осигурителните компании.

Се сеќавате на ова:

Не мислам на концертот, туку на многу извиканиот настан „Реоткривање на патеката културата“, што се одржа во Старата чаршија мината сабота (и каде посетеноста била осум илјади луѓе).

Затоа денес, една недела по тој настан, решив да поминам и да видам што се случи со патекава на културата. Еве ја празна:

Со мал исклучок веднаш под Св. Спас каде се случува некоја летна скопска шема.

Денес бев на одбрана на магистерски труд на Филозовскиот факултет.

Ме замолија да направам неколку фотографии за време на бранењето (дека висок и сум се разбирал во апарати). Штракнав што штракнав и кога комисијата замоли да излезат сите надвор за тие да се консултираат за оценката, пред вратата ме пречека разгневена жена (за која подоцна дознав дека била професорка) која ме обвинуваше за фотографирањето бидејќи било непријатно да се фотографира и тоа му пречело на менторот.

И немаше да пишувам за ова ако само неколку моменти потоа жената не запалеше цигара и тоа токму под знакот за забрането пушење со напомена за казнување на тие што ќе ги фатат. Сакав да ѝ посочам, ама ме замолија да не ја расипувам атмосферата на настанот.

Темата на магистерската беше „Етичктите аспекти на менаџментот во образованието“. Колку пригодно.

На првомајскиот протест недостасуваа само граѓани.

Се осмелувам да речам дека фактот што во Македонија воглавно не се почитуваат законите е главната причина зошто ниедно граѓанско организирање за или против било што однапред е осудено на пропаст.

Причините за ова произлегуваат од следново: имате граѓани, компани и влада кои во различни случаи или ситуации не ги почитуваат законите. Тоа создава совршен простор за притисок и уцена од страна на силите кои сакаат да го контролираат општеството. Сакате да протестирате? Веднаш се наоѓа некој да ви каже дека на пример, тракторот не ви е регистриран. Можеби не сте ја поднеле годишната даночна пријава, или во вашата команија сте заборавиле да ја проверите исправноста на противпожарните апарати и ете шанса да добиете предупредување за послушност. А, ако некогаш треба да се прави гужва за некоја цел на оние кои ги знаат вашите законски грешки, лесно може да ве натераат да правите нешто за тие да погледнат на другата страна.

Не знам дали ваквата ситуација во општеството има свој назив во теоријата, ама прилично сум убеден дека во нејзиното создавање активно придонесувале сите досегашни влади на Р. Македонија.

Исто така прилично сум сигурен дека добар начин да се надмине оваа стуација е секој за себе да ги елиминира можните закачки што се создаваат на ваквиот начин. Тогаш, ми се чини, нема да биде толку страшно секој јавно го искажува своето мислење.

Имам проблем да го најдам предавањето на Клеј Ширки на видео, па затоа ќе цитирам само едно прераскажување од првиот резултат од Гугл:

Shirky started with an example from Belarus. In 2006, some kids from this Eastern-Europe country organized a flash mob via Livejournal. They asked 10.000 people to come to the October Square in Minsk for some massive ice-cream eating action. Their president, old-fashioned dictator Alexander Lukashenko, isn’t really fond of civil action, so he has forbidden any group forming on the important square. During the flash mob, he sent a small army of secret police to arrest the kids with ice-creams. Despite these arrests, the flash mobbers had reached their goal. They wanted to show the world what life looks like in Belarus. “For them”, Shirky said, “Livejournal was a tool to make their political lives better.”

Всушност неговото предавање е за тоа како со web2.0 може да се организира граѓанска акција... и впрочем за многу други работи што може да се прават со овие шарени технологии, но паралелата со Белорусија е многу порелавантна денес за нас, по настаните на нашиот плоштад.

Не знам на што точно се мисли кога ќе се каже „идентитет“ во нашиве дневно-политички препукувња. Претпоставувам дека секој си го сфаќа на различен начин и тоа е ОК. Работите што се напишани подолу се работи што ги открив случајно, сурфајќи на Википедија за Холандија, но воопшто не барав информации какви што се овие подолу.

Прилично се изненадив кога видов дека постои disambiguation страница за Холандија. Од таа страница продолжив кон статијата за Холандија, каде дознав дека Холандија и Кралството Холандија се две различни работи.

Се разбира, може да ми се смеете на мојата неинформираност, но јас ќе си продолжам со тоа дека Холандија баш и не е вистинското име за земјата (иако веројатно на малкумина Холанѓани, кои исто така погрешно ги именуваме), тоа им пречи. Всушност Холандија, јужна и северна, се само две провинции во „Холандија“.

Холанѓаните себе си се викаат Nederlanders, а тие што зборуваат англиски јазик ги викаат Dutch. Ние ги викаме Холанѓани. Слично важи и за нивниот јазик.

Холанѓаните (Dutch) се доминантната етничка група во Холандија, и очигледно немаат ништо против да се нарекуваат (или во случајов да ги нарекуваат - на англиски јазик) Ethnic Dutch. Исто така имаат своја верзија на етничко-културни поделби.

На крај, ништо од сето ова не им пречи да бидат: a modern country at the moment of its very foundation, and it has always been open to the world; one of the most free market capitalist economies in the world и да имаат: traditional values and civil virtues such as its classic social tolerance, modern, liberal policies toward drugs, prostitution, homosexuality, and euthanasia.

Кул. :)

Во контекст на дебатата за абортус и зголемување на наталитетот во Р. Македонија (трето дете), цитати од „Комунистичка интима“:

„Ембрионот е социјалистичка сопственост на целото општество“ - рекол Чаушеску.

(...) Во 1966, Романија смислува Петолетка за за репродукцијата. Се планира бројот на жителите да порасне до 30 милиони во 2000 година, тоа значело секоја жена да раѓа по 4 деца во просек. Истата година, законски е укинат абортусот во Романија, контрацепцијата станува нелегална, а е воведена титулата Мајка Херој за мајките кои родиле 5 или 6 деца. (...)

Страница 275 од книгата. Дочитајте во било која книжарница...

Само што дознав дека општина Ѓорче Петров и општина Карпош заедно ќе ја организирале манифестацијата „фрлање крст во реката Вардар“ и дека поради тоа комуналното претпријатие го исчистило коритото кај железничкиот мост, т.е. под не-веќе-толку-новата улица Гологанов-Цибориски.

Па штом ваквиот религиозно-политички настан има еколошки екстерни ефекти, предлгам да се организира фрлање на крст на секои 20 - 30 метри. Крајниот ефект, покрај зголемениот број на добитници на награди, ќе биде чисто корито на реката Вардар.

Се разбира, овој пример можат да го следат и другите општини со своите реки.

Епа одамна не сум се изнасмеал вака во автобус...

Зошто никој не се солидаризира со штрајкувачите од образованието, науката и културата?

Зошто Владата ќе предлага нови измени на Законот за работни односи кои што ќе ги поништат последните измени на Законот што ги предложи истата Влада?

Колку време да се прилагодат на новиот платен промет им треба на фирмите со блокирани сметки, и како одложувањето на овој закон помага во надминувањето на економската криза?

Зошто никој не го регулира однесувањето на Топлификација, која очигледно ја злоупотребува својата позиција на пазарот?

Кога репрезентацијата ќе победи, тогаш реакцијата е „Ура победивме“!

Кога репрезентацијата ќе изгуби, тогаш реакцијата е „Уа изгубија“!

Каков трик. ;-)