Коментарот на Вилиќ за не-архитектонското значење на зградите кои се градат на плошадот (религија, капитал, војска) е второта најзначајна поента што во последно време сум ја прочитал (по онаа на Крстева во Вест за тоа дека поважно е каква порака оставаат кампањите на ТВ отколку колку тие чинат.) Еве ги:

Според сите дефиниции, ова (воз)обновување на симболите (или знаците) на општественото уредување на Кралството на СХС или, подоцна, Кралството на Југославија значи (воз)обновување на нејзините три столба: војската, капиталот и религијата. Со други зборови, дали го возобновуваме идеолошкиот образец на старото кралство? За нечија жал, архитектурата не е само архитектонската форма, туку, пред се', нејзина контекстуализација. Тоа, изгледа, или се заборава или се превидува.

Врска до целиот текст на „Глобус“.

И додека јавноста агонизира околу тоа колку чинат владините реклами, речиси незабележано минува она најважното: што, всушност, значат тие? Имено, тие се одраз и израз на фактот дека се случува радикална промена во општественото ткиво на земјава. Македонското општество дефинитивно и организирано се структурира како конзервативно. Притоа, за жал, конзервативните начела - семејство, вера, традиција - вулгарно и прилично брутално се преведуваат во владините политики на раѓање деца до смрт и забрана на абортусот, веронаука место наука, и комичен букефализам.

Врска до целиот текст на „Вест“.