Имам проблем да го најдам предавањето на Клеј Ширки на видео, па затоа ќе цитирам само едно прераскажување од првиот резултат од Гугл:

Shirky started with an example from Belarus. In 2006, some kids from this Eastern-Europe country organized a flash mob via Livejournal. They asked 10.000 people to come to the October Square in Minsk for some massive ice-cream eating action. Their president, old-fashioned dictator Alexander Lukashenko, isn’t really fond of civil action, so he has forbidden any group forming on the important square. During the flash mob, he sent a small army of secret police to arrest the kids with ice-creams. Despite these arrests, the flash mobbers had reached their goal. They wanted to show the world what life looks like in Belarus. “For them”, Shirky said, “Livejournal was a tool to make their political lives better.”

Всушност неговото предавање е за тоа како со web2.0 може да се организира граѓанска акција... и впрочем за многу други работи што може да се прават со овие шарени технологии, но паралелата со Белорусија е многу порелавантна денес за нас, по настаните на нашиот плоштад.

Не знам на што точно се мисли кога ќе се каже „идентитет“ во нашиве дневно-политички препукувња. Претпоставувам дека секој си го сфаќа на различен начин и тоа е ОК. Работите што се напишани подолу се работи што ги открив случајно, сурфајќи на Википедија за Холандија, но воопшто не барав информации какви што се овие подолу.

Прилично се изненадив кога видов дека постои disambiguation страница за Холандија. Од таа страница продолжив кон статијата за Холандија, каде дознав дека Холандија и Кралството Холандија се две различни работи.

Се разбира, може да ми се смеете на мојата неинформираност, но јас ќе си продолжам со тоа дека Холандија баш и не е вистинското име за земјата (иако веројатно на малкумина Холанѓани, кои исто така погрешно ги именуваме), тоа им пречи. Всушност Холандија, јужна и северна, се само две провинции во „Холандија“.

Холанѓаните себе си се викаат Nederlanders, а тие што зборуваат англиски јазик ги викаат Dutch. Ние ги викаме Холанѓани. Слично важи и за нивниот јазик.

Холанѓаните (Dutch) се доминантната етничка група во Холандија, и очигледно немаат ништо против да се нарекуваат (или во случајов да ги нарекуваат - на англиски јазик) Ethnic Dutch. Исто така имаат своја верзија на етничко-културни поделби.

На крај, ништо од сето ова не им пречи да бидат: a modern country at the moment of its very foundation, and it has always been open to the world; one of the most free market capitalist economies in the world и да имаат: traditional values and civil virtues such as its classic social tolerance, modern, liberal policies toward drugs, prostitution, homosexuality, and euthanasia.

Кул. :)

Услугата обработка на завршна сметка од страна на Централниот регистар, правните лица ги чини околу 1000 денари, ако сметката ја предаваат на хартија.

Но, ако одлучат да ја предадат во електронска форма, треба да платат 500 денари помалку.... и 31.689 повеќе, бидејќи толку чини Мајкрософтовиот канцелариски пакет, во кој единствено може да се употребуваат датотеките кои ги снабдува Регистарот.

Веќе видено однесување, а мене баш и не ми се цитираат стратегии.

Дополнување: Датотеките во ЦРМ ги примале само ако се во форматот на MS Office 2003. Ништо поново, ништо постаро.

Во контекст на дебатата за абортус и зголемување на наталитетот во Р. Македонија (трето дете), цитати од „Комунистичка интима“:

„Ембрионот е социјалистичка сопственост на целото општество“ - рекол Чаушеску.

(...) Во 1966, Романија смислува Петолетка за за репродукцијата. Се планира бројот на жителите да порасне до 30 милиони во 2000 година, тоа значело секоја жена да раѓа по 4 деца во просек. Истата година, законски е укинат абортусот во Романија, контрацепцијата станува нелегална, а е воведена титулата Мајка Херој за мајките кои родиле 5 или 6 деца. (...)

Страница 275 од книгата. Дочитајте во било која книжарница...

Вчера бев на работилницата/дебатата за блогирање на ONLINE/OFFLINE фестивал за интернет и култура во Македонија. (Ќе закачев фотографија, но не најдов ниту една објавена.)

Дебора Хустиќ имаше предавање кое може да им биде од корист на оние што уште не се качиле на web2.0 возот. (Дамјан вели дека веќе е дојдено време да се симнуваме од тој воз, но тоа е друга приказна.)

Една од поентите на Дебора е дека сите културно-уметнички институции или поединци (мој впечаток е дека на настанов кога ќе се кажеше култура и уметност тоа го имаше традиоцналното школско значење на овие...) можат многу лесно да го промовираат она што го работат со помош на блогови, твитер, фејсбук, гугл и сл.

Таква традицонална културна институција е Кинотеката на Македонија. Таа информациите за филмовите ги објавува на форум (http://www.maccinema.com/forum/) што е прилично непрегледен, нема rss, па дури од некоја гледна точка на згодност, мора човек да памети да го посети за да види што таму се прикажува.

Бидејќи јас сакам да гледам филмови на платно, но не памтев секогаш да го посетувам форумот, претпоставив дека има и други како мене, па го започнав блогот Кинотека, каде ја бележев програмата на Кинотеката и други некои филмски настани кои немаат соодветна интернет презентација.

Блогот користеше содржини до Википедија на англиски за презентаирање на филмовите и за секој филм преведената содржина одеше и на Википедија на македонски. По ова вестите за филмовите се прошируваа и преку Твитер, Фејсбук, Календарот на Гугл и испораката по е-пошта на Фидбрнер, а имавме и мали експерименти со Апкаминг и др.

Во текот на 12-те месеци во кои беше активен блогот тимот порасна од 1 на 4 луѓе, a бројот на луѓе кои ги следеа сервисите постојано се зголемуваше. Немам некои посебни статистички податоци освен оние од Google Analytics за блогот... но, не сум баш некој експерт во толкување на тие податоци. Како и да е, целиот беше добро разработен и освен некои мали проблеми со автоматските ажурирања работеше како подмачкан.

Но бидејќи времето е толку, од пред некое време блогот и сите други ресурси со кориснички имиња и лозинки ги предадовме на луѓе кои работат во Кинотеката. Се надевам тие ќе продолжат во ист стил.

Исто така се надевам дека приказнава беше доволно поучна за сите кои сакаат да експериментираат со web2.0 за својата културно уметничка работа.

Само што дознав дека општина Ѓорче Петров и општина Карпош заедно ќе ја организирале манифестацијата „фрлање крст во реката Вардар“ и дека поради тоа комуналното претпријатие го исчистило коритото кај железничкиот мост, т.е. под не-веќе-толку-новата улица Гологанов-Цибориски.

Па штом ваквиот религиозно-политички настан има еколошки екстерни ефекти, предлгам да се организира фрлање на крст на секои 20 - 30 метри. Крајниот ефект, покрај зголемениот број на добитници на награди, ќе биде чисто корито на реката Вардар.

Се разбира, овој пример можат да го следат и другите општини со своите реки.

Еве го, еве веќе петнаесетина дена:

Jan 13 19:17:34 (none) daemon.notice pppd[831]: Modem hangup
Jan 13 19:17:34 (none) daemon.notice pppd[831]: Connection terminated.
Jan 13 19:17:28 (none) daemon.notice pppd[831]: Serial link appears to be disconnected.
Jan 13 19:17:28 (none) daemon.info pppd[831]: Connect time 1.7 minutes.

Епа одамна не сум се изнасмеал вака во автобус...

Веќе пишував како (вработените од) Он.нет ме измамија во продолжување на договорот за ADSL (и ајде, оставам малку простор да станувало збор за незнаење, а не смислена тактика).

Сега ја имам приказната за миграцијата. Некаде на почетокот на ноември ми се јави вработен од Он.нет да ме извести дека „постои техничка можност“ за мигрирање на бројот од Телеком. Договорот татко ми го потпиша на 6-ти ноември. Сепак до денес не добив повратна информација од Он.нет, иако секој пат кога одам во салон (поздрав Радмила, Марко, Симон) ми велат дека некој ќе ми се јави да ми каже до каде е работата и се чудат како тоа уште не сум мигриран.

Сега не сакам да пишувам за тоа како со ова доцнење го пробиваат законскиот рок пропишан од АЕК, нивниот арбитрарен и усно соопштен рок од 25 работни дена и оној од договорот за обезбедување услуга од 30 работни дена.

Сакам да напишам за нивната маркетинг (хм, ваљда е тоа маркетинг) стратегија.

Со тоа што ме канат да потпишам договор за услуга што не се спремни да ја испорачаат од било кои причини во било кој разумен (или договорен) рок, тие се тројни губитници:

1. Губат две месечни претплати (до овој момент). Ако ја добијам услугата на 1-ви јануари, ќе ја користам само до ноември. Иако имам договор на 12 месеци, кај нив ќе плаќам само 10 месеци.

2. Губат други потенцијални корисници. Секој пат кога некој ќе ме праша „Како Он.нет?“, јас ќе критикувам дека еве чекам, никој не се јавува, поминаа два месеци и слично. Луѓето ќе се замислат, и којзнае, некој можеби ќе се откаже од миграција или други услуги.

3. Го губат мојот иден статус на корисник. Ќе сакам ли да продолжам да им плаќам за услуги по 6.11.2009 година, по сето чекање, маткање по салони, неисполнување на договореното?

Што можеше да направи Он.нет во услови кога тие и Телеком имаат горе-долу иста 2 во 1 понуда?

Па, можеше да биде искрен. Можеше да рече дека баш и не можат да направат миграција. Потоа, можеше да се обиде да ме задржи како корисник на некој друг начин (на пример поефтин или повеќе интернет). И, ако успееше во тоа, тогаш кога навистина ќе можеше да направи миграција, ќе ме известеше и завршеше работа за два дена.

Има и уште една работа. Он.нет во својот однос кон корисниците и административните процедури сѐ повеќе заличува на Телеком. Се сеќавам на еден осврт за тоа каде згрешил HP (можеби беше од Сет Годин, не знам). Вели, HP згреши со тоа што сакаше да се натпреварува со Dell во продажбата на ефтини компјутери. Вели, не можеш да го победиш Dell со тоа што и ти ќе станеш како него.

Ете. Он.нет не може да го победи Телеком ако стане ист како Телеком. Он.нет беше познат по тоа што им излегуваше во пресрет на корисниците кога Телеком не можеше или не сакаше да го стори тоа (уште од времето на првиот ефтин dial-up). Се чини дека сега тоа за компанијата е минато. Сега се само уште еден телеком.

Но, зошто тогаш да ги одберам нив, кога тука е стариот добар Телеком?

Денес бев во Мала станица и таму видов постер за некое си биенале за млади уметници. Го запишав url-то од постерот за да видам за што се работи. На страницата видов дека имале конкурс за лого. Првиот услов на конкурсот бил идејното решение да биде оригинално и досега неупотребувано.

И победникот е:

Но, ако добро се сеќавате, имавме нешто слично за сподели:

Да не судам пред рака, ќе им го пратам ова на луѓето од организацијата што го прави биеналето. Одговорот, ако го добијам, исто така ќе го има тука.

Моето основно образование го завршив во ОУ „Јосип Брзо Тито“. Тоа училиште денес го носи името „Димо Хаџи Димов“. Вчера бев во ретка и случајна посета на ова место.

Чекав внатре за да не стојам на дождот и гледав што има залепено на ѕидовите. Ја најдов таблата со песни и цртежи за училиштето и неговиот патрон. Таму прочитав песни од дечиња кои велат дека „во срце го носат Димо“, „се горди што училиштето го носи неговото име“, „со радост учат за неговата борба“ и слично.

Да бидам искрен не се сеќавам какви стихови се пишувале кога јас бев во осмолетка. Сепак, ми се чини дека една од критиките на стариот систем за кои ма речиси консензус е дека тогаш главите на децата беспотребно и неоправдано се полнелсе со работи за Тито и другите околу него.

Па, се прашувам што е разликата помеѓу „во срце го носам Димо“ и „во срце го носам Тито“, ставени на огласната табла во основно училиште?

Дали е можно идеологијата никогаш да не ги напуштила нашите училишта? Само имињата да се сменети, а се друго да е останато исто? Или пак нормално е песните за патронот да бидат такви, и такви се секогаш и секаде?

Кога репрезентацијата ќе победи, тогаш реакцијата е „Ура победивме“!

Кога репрезентацијата ќе изгуби, тогаш реакцијата е „Уа изгубија“!

Каков трик. ;-)

Без да се трудам да кажам нешто паметно (или ново) во врска со преместувањето на дел од програмата на фестивалот Манаки од Битола во Скопје, само да пренесам дека претставите во Скопје (на кои бев или за кои знам) имаа по дваесетина посетители.

Ако причина за преселба била публиката односно нејзината малубројност во Битола, тогаш нема што повеќе да се каже за тоа.

Еве почнав сериозно да ја рагледувам можноста за миграција на блогов на некоја посовремена (да не речам web2.0) платформа. Меѓу другото сега проверувам што сѐ имам закачено овде, преместувам слики на фликр, поправам врски и сл.

Една година до целта (стигнав до јуни 2007) и го гледам записот за, по многу нешта, контроверзниот избор за Наградите за светскиот самит.

Па еве, еден од тогашните победници Портал: Дигитизација на националното наследство, веќе не постои на Интернет. Тогаш, во 2007, коментирав дека овој портал воопшто не ни треба да учествува на изборот.

А што да прави власта?

(Врска)

Само што видов некои од огласите на опозицијата со кои таа сака да ги убеди гласачите да гласаат против владеачките партии. Отприлика вака:

1. За шест месеци од изборите ќе сме добиеле датум за преговори за ЕУ

2. Странските инвестиции кај нас биле најниски од регионот.

Сериозно не сфаќам што е тоа што може да се направи во рок од шест месеци (која е таа брза и ефикасна реформа) што ќе не изнесе на толку посакуваниот пат за кратко време. Уште повеќе не сфаќам, зошто, ако таа реформа постои и ја знаат, до сега не е спроведена.

Така ми личи има барем 2 толкувања за ова: нема таква реформа, веќе се направени доволно реформи од сите претходни влади што реално е да се очекува датум до 2009.

Втората точка ми е уште поинтересна. За оние со кратко сеќавање, Македонија има најниски инвестиции во регионот со години наназад, период во кој двете најголеми партии неколку пати се сменија на власт. Очигледно, ако некоја земја толку очајно потфрлува во економските перфорамнси не може да очекува прием во економски моќната ЕУ, освен ако критериумите или мотивите се некои други?

Јасно, не можеме во рок од 6 месеци да стигнеме до најмногу инвестиции во регионот, па ако веќе влегуваме во ЕУ за исто толку време, тоа ќе биде некаква политичка одлука. Значи, на избори треба повеќе да веруваме дека политичко-гзолижачката моќ на СДСМ е поголема од онаа на ДПМНЕ.

Мислам дека опозицијата не можела да смисли победна кампања. За жал или за среќа, противници им се партии што мислат дека со кампања за трето дете ќе ги убедат гласачите во тоа дека тие се тие кои ќе обезбедат подобра иднина.

Ми се чини дека најпоразителниот факт е тоа што една конзервативна партија (како што се прокламираат) има толку голема поддршка кај младата (би требло прогресивна) популација. Згодно за слободен цитат од Черчил (или некој друг): да не си либерален кога имаш 25 значи да немаш срце, да не си конзервативен кога ќе имаш 35 значи да немаш мозок.

Клик по клик, го читам Коља во денешниот Утрински (а и го видов во тој еден неделник) и Коља (како ехо од повеќе страни од Македонија), сугерира дека Македонија оди во курац, дека е пред бездна, дека е опасно по ѓаволите опасно.

Ако е така, ако е навистина така, тогаш 2 работи мора да се знаат: едно општество и една држава не се доведуваат до раб на бездна за 2 години колку што е на власт последната влада. Потребна е долотрајна и макотрпна работа за еден таков општ заеб, и тогаш одговорноста е кај сите волови што некогаш биле на државни и сл. јасли. Тоа што среќата или несреќата направила ДПМНЕ да биде еден од последните возачи на возот кој оди во провалија, не ги амнестира другите актери и не ги прави подобра опција на изборите.

Ако Македонија навистина оди во бездна, така забрзано и забревтано, подгреана со национализам и кич, тогаш смената на власта само може малку да го успори процесот, но не верувам дека може и да го сопре или врати назад. Општествените промени кои имаат толку голем обем и опфат не се случуваат преку ноќ (освен можеби револуциите). Почвата се подготвувала со години наназад и сега што сме си сееле, тоа ќе си жнееме.

Ако е бездната тука пред нас, ако сѐ навистина оди по ѓаволите, тогаш подобро е да отиде таму, да стигнеме до тој крај, и оттаму да видиме што понатаму.

Лична забелешка: Мислам дека СДСМ се морнони. Исто така мислам дека ДПМНЕ се морони. Oh well... уште едно поништено гласачко ливче.

Денес, поради сплет на околности, завршивме во Свети Николе и покрај тоа што тоа не ни беше првичниот план.

Гратчето е супер и мислам дека сите беа пријатно изненадени од неговиот изглед.

Па ако сте таму на поминување или подолго одете на добра скара во „Пуже“,

но бидете подготвени на невообичаен розов ентериер. :)

А потоа, пријатна прошетка низ паркот полн споменици и цвеќиња.

Кога бев мал баба ми ми раскажуваше приказни за да ме заспие. Сеуште се сеќавам на некои од прикзните, додуше во груби црти.

Една од нив е онаа за овчарот кој (не знам од кои причини) неколку пати по ред крева лажна узбуна дека волк го нападнал стадото овци. Добрите соселани неколку пати пристигнуваат да помогнат и констатираат дека момаков лаже, дека џабе трчале во ноќта до трлото, дека рогозинските ритуали им се прекинати без потреба. Така тие донесуваат колективна одлука од типот: кој го е*е овчарот. И како што обично бива (во народните приказни), следниот ден (ноќ) стадото навистина е нападнато од волк. Овчарот вика, писка, урла, бара помош тра-ла-ла... а соселаните ги нема нигде.

Кои се можните поврзаности на нашите избори со оваа приказна?

1. Овчарот се партиите. Селаните се гласачите. Овците се Р. Македонија. Партиите, секои 2, 3, 4 години, викаат да се гласа заради икс (важни) причини, и:
а) лажна узбуна е, гласачите ќе го проѕрат тоа и ќе останат да си гледаат фудбал;
б) гласачите ќе улетаат на уште една лажна узбуна;
в) волкот (кој и да е) е во трлото, ама гласачите поучени од претходните лажни узбуни одлучуваат да го игнорираат овчарот.

2. Овчарот е ЕУ, НАТО, Меѓународната заедница. Овците се граѓаните на Р. Македонија (затворени во котар). Селаните се партиите кои дотрчуваат на секој повик на овчарот, и:
а) лажна узбуна е, изборите немаат никаква врска со иднината на овците, селаните веќе го сконтале тоа;
б) лажна узбуна е, ама селаните (партиите) не го сконтале тоа;
в) волкот (кој и да е) е во трлото, ама партиите имаат попаметна работа.

3. Овчарот се граѓаните, овците во котарот се Р. Македонија. Волкот се партиите и другите елити, вакви или онакви кои мама ебаваат наоколу, селаните се меѓународната заедница и:
а) лажна узбуна е, ѓраѓаните само викаат помош ама немаат вистинска намера да си ја спасат татковината, имотот, достоинството... или што и да е тоа што им значи во трлото, селаните доаѓаат џабе;
б) лажна узбуна е, меѓународната заедница го знае тоа и не аби чевли по брбушки;
в) волкот е во трлото, меѓународната заедница (цел свет!) е во Минхен.

Ех, веројатно може да се смислат уште две-три сценарија - можеби и некое пооптимистичко: сите стејкхолдери ја знаат прикзнава и пораката која од неа треба да се извлече, пркнува работава и така натаму... но, можеби и волкот одамна го измезил ова трло, а приказната ја раскажуваат мршите и разрушените куќарки. Никој не знае што се случило со овчарот и неговите соселани.

П.С. Овие избори би биле шанса да им се удри шлаканица на забрефтаните конзервативци кои одлучија да регулираат полно работи во општеството изминативе години и да чепкаат во граѓанството. Би биле, бидејќи не гледам кој ќе им се спротистави.

П.С.2. Да нема забуна ова е репринт од Избори '06. Минхен е во оригиналниот текст, бидејќи таму беше финалето во светското во фудбал. Случајно, европското оваа година почнува на 7ми јуни. :-)

Денес, во утринската емисија на Фолк радио, фолк дивата Соња Тарчуловска изјави дека планира да ја препее македонската народна песна „Јас сум Македонка“. Рефренот чии стихови се врежани во свеста на сите македонци од 7 до 77 години ќе завршува со нов стих:

Дали сум пиринка, егејка, вардарка... јас сум Скопјанка.

Пејачката образложи дека ова го прави со цел да го приближи новото име на државата до граѓаните.

Веднаш по ова, линиите на радиото се вжештија. Преку илјада граѓани се јавија во радиото. Некои од нив ја поддржаа идејата, а некои со навредувачки коментари ја критикуваа и пејачката и радио станицата.

Набргу по ова, на скопското радио Канал 103 се огласи фронтменот на Прогресивната македонска група Пи-Ем-Џи. Според Мирко Попов тие веќе од поодамна знаат за новото име на државата благодарение на нивната долгорочна тесна соработка со странски ди-џеи и промотори. Затоа нивниот хит кој датира уште од 2005 година го носи името „Скопјанка“. Имено, тогаш членовите на групата сакале песната да го носи името „Македонка“, но како што рече Попов, Претседателот (Тери Френсис) му пренел на Дарко дека сепак подобро име е „Скопјанка“.

Македонија само што воведе построги законски казни за „пиратерија“. Измените на кривичниот законик се во Службен весник на Р. Македонија бр. 7 од 15.01.2008 година.

Истовремено шведските парламентарци јавно се залагаат за декриминилизирање на споделувањето на датотеки (file-sharing): врска, а на ниво на ЕУ зелените партии исто така имаат своја кампања: врска.

Сигурно ли одиме накај ЕУ?

П.С. http://wiki.lugola.net/Пиратска_партија

Денес ме израдува сметка за струја со проследен материјал од ЕСМ-ЕВН дека нешто ќе се заебе со струјата ако пројде новиот закон на Владата. Визуелно изразување:

На левата страна, ЕСМ-ЕВН, профитна компанија, која нормално се грижи за својот профит. Оттука, нејзините мотиви се транспарентни. Иако не може да се верува во тоа дека „ќе направат се во нивната моќ за да не заштитат нас“, јасно е дека сакаат да си обезбедат што е можно поголема побарувачка, која пак може да се смали ако нараснат цените.

На десната страна, Владата на Р. Македонија, која нормално би требало да се грижи за граѓаните. Но, нејзините мотиви ретко биле транспарентни, и ако нешто е сигурно, тоа е дека до сега Владите во нашата Македонија работеле за разно-разни интереси, а според некои, често и спротивно од интересите на граѓаните.

Па, кому можете да му верувате во новата година?

Денес (пак) бев во Битола. И купувам некои стварчици таму-ваму: мастики, весник, некои колачиња, вообичаени работи што се купуваат во разни дуќанчиња, гранапчиња и сл. Сите продавачи/ки, откако ми дадоа кусур, ми рекоа да почекам да ми дадат и фискална сметка. И сега имам едно 5-6 сметки на 20-50 денари.

Ова во Скопје, во мали дуќанчиња не се случува. Барем мене не ми се случува. Секогаш треба да си ја побарам сметката.

Затоа, пофалба за битолчани.

...закачете ги сите песни на Тоше на torrent.

...напишете добра статија на Википедија (англиски, македонски).

...дополнeте на last.fm.

Update: http://www.mininova.org/tor/946403

Фала Горан!

Државнава матура станува хит тема. Денес Вест напишал дека:

И професорите се плашат од матура

"Професорите ни велат да не го избереме нивниот предмет, зашто ништо не сме знаеле и дека ќе ги посрамотиме. А ако, пак, го одбереме предметот, приватно да сме си земале дополнително часови" (Врска.)

Веројатно времето ќе покаже дали средношколските протести и овој пат се водени од политички партии - но што со матурата?

Си мислам дека добра опција е матурата да не биде задолжителна, но да бара учениците кои одлучиле да ја полагаат да мора темелно да се подготват.

Да има тестови од мајчин јазик и англиски јазик (на ниво на TOEFL/IELTS), работа со компјутери и плус 2-3 други предмети - што по избор, што задолжителни. Тестовите да бидат еднакви за сите, на хартија, со компјутерска проверка за да се намали можноста за разни малверзации. Ако вкупната оценка оди најгоре до 10, тогаш оние што ќе имаат најмалку 8.5 добиваат државен ваучер (сите трошоци покриени) за студирање на било кој од универзитетите во Македонија. Значи замислувам да нема државни универзитети воопшто. Сите што имаат над 7 можат да конкурираат на универзитет во сопствена финансиска режија. (Добро, универзитетите можат да прифаќаат и понизок резултат - но клучно е да не организираат свои тестирања).

Државата може исто така да одреди дека за работа во државна администрација (ако не се бара високо образование) потребна е матура со даден резултат. Така и тестирањето во Агенцијата за државни службеници ќе се анулира. Оние кои ќе одберат да не полагаат матура нема да можат да работат во државните служби. Се разбира, државата ќе треба да обезбеди дополнителни тестирања за сите оние кои прво одлучиле да не полагаат или пак не се задоволни од постигнатиот резултат. Но, овие да се случуваат заедно со сите други - на крајот на учебната година.

Што знам. Идејава ми се чини како практична. Можеби некој од Министерството за образование го чита блогов. :-)