конференции

Undefined

Отаде тајмлајнот @ #engagemk

Tags: 

Подолу е текстот што го спремив за конференцијата Engage. Ќе се најде вака на интернет.

Кога се подготвував да дојдам на оваа конференција, бев загрижен за тоа што ќе го кажам. Доаѓам од организаиција која воглавно се занимава со хакирање и не бев сигурен дали ќе можам да го спојам тоа со темата на овој настан. Но, тогаш се сетив на нашата вообичаена дефиниција за хакерите - луѓе кои игриво ги проучуваат сложените системи кои останатите ги земаат здраво за готово. Општеството е таков систем, a активизмот е потфат да се промени нешто во него. Значи, ќе зборувам за хакерите.

Но, исто така ова конференција е за социјалните медиуми. Па затоа мислам да започнам со приказната што нѐ враќа назад во далечната 1983 година, кога на тогашната „социјална мрежа“ - usenet, или тогаш популарните њуз групи, еден хакер напиша „статус“ за започнување на проектот за слободен Unix. Веројатно е вистина дека секој активизам започнува со некакво објавување на намерите. Ако сакате да го смените светот, зошто и да не го извесите за тоа? Не го знам точниот број на „лајкови“ што овој „статус“ ги добил, но можам да кажам неколку работи за ефектите од него, денес, речиси триесет години потоа.

Во приказнава станува збор за Ричард Сталман и за слободниот оперативен систем познат како GNU/Linux, можеби полесно препознатлив под имињата на некои од комерцијалните брендови кои се во секојдневна употреба. Придонесот на овој хак е огромен во светот на технологиите: од аспект на бизнисот тој е доминантен на сите поголеми пазари, не броејќи го пазарот на десктоп компјутери; од аспект на омоќувањето на луѓето тој е заслужен за достап на врвна технологија на места каде тоа инаку би било тешко замисливо; од аспект на прашањата за авторски права тој е ѕвезда водилка во креирањето на средини каде цути соработката и споделувањето, од Википедија до Creative Commons. Приказната за Сталман и ГНУ е навистина извонредна. Но, вистинското прашање овде денес е дали таа е толку невообичаена кога станува збор за активизам?

Сакам да мислам дека кога станува збор за активизам ова воопшто не е невообичаено. Кога се обидуваме да смените нешто во средината во која живееме, било тоа ѓубре на улица или цензура на интернет, по правило одиме спроти воспоставената пракса, спроти ветрот ако сакате. Размислете за тоа што Сталман требал да направи за да создаде слободен оперативен систем. Тој морал повторно да ги напише, буква по буква, знак по знак, сите програми, алатки и апликации што сочинуваат еден оперативен систем. Ќе се сложите дека неговиот статус на тогашниот „фејсбук“ сигурно предизвикал неколку „како не“ реакции. Сепак, сосема солиден оперативен систем постоел и тогаш и тој бил во широка и секојдневна употреба.

Активизмот можеби започнува со пишување на статус, проглас, манифест или слично, но вистинска, тешка, долготрајна работа мора да следи за тој навистина да предизвика некаква промена во општеството. Исто така, тој оди спроти авторитетот. Приказната за GNU/Linux немаше да биде комплетна без второто зборче во него: кернелот Linux. Напишан од тогашниот студент Линус Торвалдс, Linux е дело што директно му се спротиставило на професорот Танебаум, во тоа време авторитет по прашањето за пишување на ваков вид на софтвер. Тоа што Линус има опсежна дебата со Танебаум на тогашниот интернет, покажува дека форуми за дискусии и размена на идеи ретко недостасуваат. Тоа што го прави Linux посебен е времето посветено на негово пишување, а тоа е секој ден, ден за ден, во период од неколку месеци, со минимум сон.

Се разбира, ни Сталман ни Линус не работеле сосема сами. Нивната посветеност била инспирација за многу други луѓе кои им се приклучиле во овие потфати, но тоа што е многу интересно е дека и оние кои се приклучиле поради поинакви причини од оние на нивните оригинални автори помогнале во создавањето на ефекти кои што се прелеваат во пошироката средина. А тоа ми се чини е уште една од вистинските одлики на активизмот.

Википедија е уште еден пример кој совршено одговара на овој модел: спроти-ветрот-многу-работа-широки-корисни-ефекти. Кога идјеата за енциклопедија што секој ќе може да ја уредува прв пат е предложена, токму Сталман е тој што ќе рече дека за еден таков потфат се потребни десет години. Сепак, за само околу три години Википедија станува реалност која сите ја користиме.

Најскорешен ваков пример можеби е Викиликс. Настрана од сите приказни за таблоиди, или вашето убедување за оправданоста на оваа организација, во срцето на проектот стои макотрпна работа, надвор од вообичаните пракси, со ефекти кои се пошироки од тоа што било кој можел да очекува до пред неколку години.

Тешко е да се одговори на прашањето како ќе изгледаше светот ако сите овие, а и многу други, останеа на својата објава дека сакаат нешто да прават. Но, мислам дека со сигурност се повторува еден рефрен во овие неколку примери: пишувањето на нашиот манифест на нашиот блог нема да нѐ однесе многу далеку.

Некаде во 2004 година еден учесник на поштенска листа која се занимава со интернет, култура и технологија, напиша порака која лесно привлекува внимание, пред се поради текстот што е напишан со сите големи букви. Но, откако ќе ја прочитате, таму ќе видите многу интересна поента. Пишувањето на интернет е бесплатно. Реториката „ние сме добри, а тие се лоши“ има мала, ако воопшто има некаква, вредност. Она што е потребно е да се исполнуваат цели. Мислам дека тоа може да се направи само откако ќе го минимизираме прозорецот со нотификации. Предлагам да се обидеме веднаш.

Благодарност до Дамјан и Владан за брејнсторминг.

Исто така објавено на it.com.mk.

Behind enemy lines: Белешки од webit '11

Tags: 

Ова е прв пат да сум на конференција „зад линиите на непријателот“. По сите конференции за корисници, хакери и активисти, ова е мојата прва конференција за корпорации.

Ако има една реченица која може да го опише настанот во Софија, тогаш тоа е дека [за големиот бизнис] просечниот корисник [на интернет] е потрошувач. Тоа е мантрата што одекнуваше, и разбирливо, бидејќи тоа пред сѐ беше настан од компании за компании. Facebook, Google, Yahoo, Microsoft и други дојдоа да ги потсетат подзаспаните претприемачи од (југо)-источниот дел од Европа дека на интернет има пари што чекаат да бидат заработени. Ова не е ништо ново. Компаниите постојат за да прават пари. Сепак интересно беше да се чујат, макар и повторени, овие зборови од некои од највисоките преставници во Европа на големците од САД.

Не го пишувам ова значи за да го спорам, на пример, Facebook во неговото стојалиште дека сака да владее со интернет и има потенцијален пазар од 800 милиони потрошувачи или слично.

Но, ќе го спорам излагањето на Пламен Русев [и веројатно многумина како него], кои што во ова сакаат да маскираат моќ на/за луѓето, влијание во општеството или некој друг привлечен buzzword за возбудување на дигиталните маси.

Не дека Facebook (и таквите како него) не може да биде корисна алатка [дури и ако не сте претприемач], но секое идеализирање ја искривува сликата. Само во последниве месец дена Google ја даде електронската пошта на еден активист на американските власти без соодветен налог, a Facebook избираша профили на lgbtq луѓе (на холандски). Веројатно нема посебна потреба да ги спомнувам претходните случувања со Wikileaks (хостинг на Amazon и Twitter профилите на активистите).

Па кога следниот пат ќе помислите дека го менувате светот like по like, потсетете се дека на крајот, и во просек, вие се уште еден [потенцијален] потрошувач. Големите интернет бизниси го прават тоа со нас. Од корисник, во потрошувач, во потрошувачко добро.

Љубљански белешки

Tags: 

Она што го знам за Словенија и Љубљана се вообичаените општи информации што низ годините формално и неформално образование се собрале: дека ја имаат највисоката ски-скокалница, дека единствената нукеарна централа во Југославија е таму, дека тоа е татковината на Франц Прешерн.

Сега знам дека имаат и супер опремен хаклаб.

Но, од „политичките прашања“ се присетувам на еден дел од книгата на Дејан Јовиќ „Југославија - државата што одумре“ за тоа што Словенците имале на ум кога се отцепувале - а тоа е, незадоволни од ситуацијата во која се наоѓаат, да направат она што во европската континентална мисла, а по потекло од Германија се нарекува Rechtsstaat (правна држава, нели?).

Впечатокот е дека успеале.

Секогаш....... кока-кола :-)

Настрана тоа, настанот поврзан со Mozilla беше интересен иако сѐ уште имам измешани впечатоци за тоа што тој всушност преставува или која е неговата цел.

Сепак, се вратив со една интересна опсервација. Освен македонската, грчката и до некоја мера косовската заедница, всушност сите други - а овде влегуваат воглавно и колегите од официјалната Mozilla - не се посебно заинтересирани во слободен софтвер, т.е. овие две заедници Mozilla (и отворената мрежа) и слободниот софтвер се чини малку се преклопуваат.

Уште пипа

Ова ме наведе на уште едно размислување - дека можеби токму ваквата поставеност на нештата во Македонија - поврзаноста на Firefox пред сѐ со сѐ друго што работиме околу слободен софтвер е пречка за поголема вклученост од страна пошироката заедница (која веројатно користи неслободни оперативни системи). Дали има вистина во ова - не знам.

Лична белешка:

Пробав месо од коњ. Сочно. :-)

Некои белешки по Е-општество 2010

Tags: 

Е-општество 2010 беше на тема „Е-влада за зголемена ефикасност и транспарентност“.

Насловот сам по себе имлицира дека обичната, не-е-влада, не е доволно ефикасна и транспрентна. Како тоа владите бидувале ефикасни и транспрентни пред компјутерите да постојат? Заклучокот што се наметна, посебно по тркалезната маса, е дека голем број од решенијата за е-влада се прават ради-реда и со ова на ум, се чувствувам како во афоризмот: ако сѐ што имаш е чекан, тогаш секој проблем личи на шајка. Компаниите, програмерите, донаторите и државните имплементатори со предзнак „Е“ имаат богами токмак.

Проблемот со ефикансоста не се решава со компјутери или софтвер. Ако работиш тогаш компјутерот може да ти ја забрза работата. Ако не работиш, тогаш не работиш - компјутер или пенкало исто се фаќа. Најчестата реплика што го илустрира ова е: „Системот ми е заглавен“.

Додуше со ова не сакам да ги омаловажам напорите на сите луѓе што се вклучени во овие проекти. Дури и кога работата околу апликациите за е-влада се прави несмасно, употребата завршува онаму каде што по општиот впечаток на јавноста, во главно, не се работи.

Транспарентноста, од друга страна, веројатно е подобрена – барем за оние примери што ги чувме. Но со софтверот, сигурен може да се биде само кога ќе се види кодот.

А кога сме кај кодот, симпатични ми се напорите на компаниите кога објаснуваат дека треба да се заобиколува Законот за јавни набавки за да, кога има веќе набавено решение, подобрувањата ги прави повторно истата компанија. Аргументот е дека некој друг не би можел така хм... ефикасно да се снајде во кодот.

Мислам дека со обртот на програмери во програмерските куќи каков што имаме во Македонија, еден ист тим не работи на ист код на повеќе од едно издание. Ова можеби не е точно за сите, но сигурно е за поголемиот дел од компании, каде единствен траен човечки кадар е директорот што ги договара зделките. А зошто ли, ако се бара подобра транспрентност, во договорите за набавка на софтвер не стои дека нарачателот треба да добие не само софтвер, не само код, туку добро документиран код? Така е впрочем со другите набавки – на пример, ако правите нова електрична инсталација, сигурно ќе добиете копија од комплентиот проект каде се гледа каде оди секој кабел. Сѐ некако софтверските компании сакаат да имаат посебен третман.

Но, можеби тоа што беше најразочарувачко е заклучокот дека и по многу години некои елекронски услуги / решенија не функционираат онака како што треба. Во кратката презентација што ја претстави Националната поликата за слободен софтвер го спомнав софтверот за пресметка на плати и обрасците за завршна сметка од Централниот регистар – две решенија за чија употреба потребен е софтвер што го произведува само еден производител. Паралелата што ја направив е дека ако се вратиме назад во пред „Е“ времето, тогаш овие две услуги би требало да бидат достапни само ако се пишува на Moleskine хартија со Parker пенкало. Но, ваков екслузивитет никогаш не постоел. Зошто сега опстанува?

Овие два примери, на разни конференции, настани, предавања и средби со медиумите, ги спомнуваме веќе 5 години. Да се надеваме дека до следното издание на конференцијата Е-општество овие, а и многу други примери, ќе бидат минато.

TEDxSkopje и НПСС: битката за внимание на акронимите на интернет

Tags: 

Оваа година отприлика во исто време почнав да „работам“ на два проекти. Едниот е TEDxSkopje. Тој ќе кулминира, со настанот во МКЦ, утре. Другиот е Националната политика за слободен софтвер (за) која треба да (се) изоди уште пат.

TEDxSkopje и НПСС не можат да бидат поразлични.

Првиот е приватна иницијатива. Воглавно е поддржан од приватни ентитети (освен МКЦ). Не е екслузивен - може да има и други како него. И малку е релевантен во поширокиот контекст на македонското општество - освен замислената идеја дека презентации во стилот TED можат да го подигнат нивото на дебата, нема нешто посебно друго. Сепак, TEDxSkopje речиси целосно и скоро постојано е под будното око на (интернет) јавноста за сите фалинки. Речиси и да немам сомнеж дека утре уште по првиот говор ќе биде пекол на Twitter и слично.

Вториот е јавна иницијатива. Вклучено е Министерството за информатичко општество, фондацијата Метаморфозис и Слободен софтвер Македонија, како носители, а покрај нив и заинтересирани страни од универзитети и бизнис секторот. Текстот се прави еднаш. Нема да има втора верзија до година. Ако биде усвоен ќе биде важен во градењето на информациското општество, а посебно во делот на транспарентноста на ИКТ политиките на државните органи, како и во комуникацијата што тие ја имаат со сите нас. Таа може да биде документ што ќе го обликува идниот развој на ИКТ во државава и сигурно ако успее ќе биде одлична тема за некој TEDx. Сепак, НПСС (и покрај бројните повици за тоа) не е на радарот на интернетската јавност.

Додајте кон ова дека луѓето што на интернет го ловат TEDxSkopje за грешки во чекори се доволно стручни да дадат свој придонес во НПСС и причината за овој тескт ќе ви биде јасна.

Но, бидејќи сум економист, ќе потсетам на тоа дека луѓето се себични. „Својата корист пред сѐ“ - и изгледа дека многумина својата корист ја гледаат токму во TEDxSkopje.

Како некој што го организира TEDxSkopje можам да кажам дека на крај, и покрај сѐ, се чувстувам поласкано. Но, како некој што утре треба да поднесува завршна сметка во ЦРМ, чуствувам должност да потсетам дека шансата за буткање на стандарди и отвореност во е-тинтири-минитри со државата е пред сите вас.

Отворен повик за TED независна иницијатива во Македонија

Tags: 

Ви пренесуваме идеја, мотив и инспирација во која можете слободно да се приклучите

Ова е отворен повик за неформално собирање на зависници на TED настани од Македонија, кои посериозно би сакале да се ангажираат во локализација на TED независен настан.

Целта на оваа е група е да покрене иницијатива која ќе го донесе ТED духот во Македонија и ќе адаптира нов начин на креирање во рамките на нашето локално живеење и творење.

Со овој јавен повик се надеваме ќе успееме во пронаоѓање на ентузијасти кои веќе расмислувале на оваа тема или пак можеби и посериозно се влезени во процесот на стекнување TEDx лиценца.

Со цел насочување и здружување на енергиите, би сакале заеднички со сите вас, да креираме концепт за TED настан кој би бил посериозен во обем, промоција и квалитет на говорници.

tedx

Што е TED?
TED (читај Технологија, Забава и Дизајн) е независна непрофитна фондација од САД, што во последните 20-тина години успеа да се прошири низ цел свет, анимирајки следбеници со завет за ширење на идеи кои вредат да се споделат ("ideas worth spreading" мисија). Овој концепт како вирален веќе е прифатен од голем број на ралични групи, здруженија и поедници, како основа во формирање на посебен независен формат на локално ниво со етикета TEDx.

Главната цел е да се соберат на едно место неверојатно талентирани ентузијасти кои ќе овозможат креирање на атмосфера за ширење на креативни идеи во рамките на технологија, забава и дизајн кои ќе се применливи во секојдневниот бизнис, општеството и глобални прашања. Сите презентации се лимитирани на 18 минути, што всушност го ограничуваат говорникот за многу кратко време да ја презентира својата долгогодишна работа на јазик што ќе биде интересен, разбирлив и прифатлив за публиката.

Значи, кои сме ние...

Моментална конфигурација на тимот:

  • Искуство во постојано гледање на TED видеа;
  • Искуство во преведување на TEDx видеа на Македонски јазик;
  • Основни познавања за начините и правилата во стекнување на TEDx лиценца;
  • Некои од нас веќе имаат присуствувано на TED настаните во Сараево и Загреб.

Нашата мисија е да пораснеме и да бидеме:

  • позабавни,
  • поинспирирани,
  • подружељубиви,
  • поинформирани,
  • покреативни.

Ако некој од вас веќе се пронајде во оваа наша мисија ќе ве замолимe слободно да се приклучите на Гугл групата tedmk и да пишувате ваши мислења и коментари. Нашата идеја е да ги поканиме сите што се пронаоѓаат во овој концепт за да на најдобар начин создадеме услови во чии рамки ќе можат да проговорат најинтересните, најиновативните говорници во Македонија.

Сараево и TEDx

Tags: 

TEDxSarajevo започна со авионски лет од скопскиот аеродром. За мене тоа беше прв лет со комерцијален превозник. Во Виена не се загубив на аеродромот, успешно следев знаци и упатства, па +1 за мене.

На патот до хотелот во Сараево бев изненаден од многу нови згради по главниот булевар во градот. Пред неколку години кога бевме таму на НСНД Сараево имаше многу дупки и огради, сега има згради, модерни згради. Тоа ме наведе да помислам како за сите градови во странство што ги посетувам велам дека се подобри од Скопје. Но, да не навлегувам во архитектонско-урбанистички дискусии. (Само попатна белешка дека православната црква во Сараево е дело на прочуениoт Андреја Дамјанов.)

Првиот ден помина главно во зезање низ чаршија. По утринскиот доручек со босанско кафе, ја прошетав чаршијата со помош на една студентка од Грција која во Сараево работи на докторската тема. Прошетката конечно откри НЛБ банкомат во земја од регионот - важно бидејќи НЛБ Тутунска рекламира дека нема провизија никаде на НЛБ банкомати со НЛБ картици, па да видиме. Подоцна, во пријателска атмосфера, но и видна табу тема, заедно со еден вработен од хотелот разговаравме за Евровизија.

Раното попладне го поминав во потрага по книжарници, што ми е некако стандардна активност при посетата на екс-ЈУ градови. Успеав да ја најдам книгата на Дејан Јовиќ - Југославија, државата што одумре, а на работ бев да купам и некоја книга со филозовски анализи на принципите на Ѕвездени патеки (како Prime Directive), но во последен момент цената од 30 KM ме премисли.

Малку подоцна се одлучив за бањалучки ќебап во Кастел, баш на влезот во Баш чаршија, а потоа потрошив цел час да најдам место каде што има и пиво и наргиле. Потрагата не успеа, па се задоволив со 2-3 шишиња Сараевско пиво во Селтик пабот близу до вечнот оган.


После повеќе пива можеби упатствава се и корисни. Селтик паб во Сараево.

На крај, во Камерни театар 55 ја гледав Бог на кланицата на Јасмина Реза. Подоцна кога дискутирав со некои од домаќините за претставата, го споделив впечатокот дека во Сараево речиси на секое ќоше има некако културен настан. Ми се чинише дека можам да без план да шетам низ градот и да влетам на некој настан како театарска претстава или концерт. Мојата забелешка била на место рекоа тие. Сараево навистина изобилувало со културни настани.


Камерни театар 55

Вториот ден започна со рано будење и брз доручек, по што веднаш се упатив кон Obala meeting point, местото каде што се одржуваше настанот - всушност кино/кафуле (и можеби уште нешто) во еден објект (можеби потенцијален профил за нашата Кинотека). На влезот имаше мала збрка со пријавувањето, но ништо што би требало да се смета за посебен проблем. Некои од учесниците пак од своја страна одлучиле да не го почитуваат принципот на TED за опуштеност, па и покрај препораките на организаторот беа дојдени во одело и машна.


Постерот за TEDxSarajevo

Организациски, барем според некои од учесничките на насатанот, проблем претставуваше конференциоскиот nametag каде што пишуваше „Ucesnik“. Настанот се одвиваше по прецизен распоред. Дури ми се чини и дека заврши порано од предвиденото. Фотографирање не беше дозволено додека траеја презентациите, па затоа пренасочувам до официјалниот фото материјал. Но да одиме од почеток.


TED gender

По краткиот вовед на кураторот Мухамед Љеваковиќ, програмата ја започна Алмир Мукача од студенската организација Spajalica. Алмир презентираше нешто што би можело да биде типична TED приказна за тоа како група луѓе создаваат заедница за помагање на други луѓе. Во случајот станува збор за орагнизација која спојува лица (спаја лица) кои сакаат да им помогнат на своите колеги студенти кои се сиромашни. Функционираат така што секој член одвојува по една марка дневно (пола евро) за фондот наменет за студентите кои ќе добијат стипендии преку организацијата. Ми се чини дека вакви проблеми постојат и во Македонија, па еве една функционална и практична идеја како тие да се надминат (можеби ќе им се види интересно и на нашите Слободен индекс). Презентациата на Алмир беше проткаена со малку трема, но воглавно беше добра.

Следеше неговиот имењак Алмир Флисар, сарајлија кој сега живее и работи во Љубљана. Неговата презентација беше за... многу работи, но веројатно како главни теми можат да се одделат креативноста и образованието. Флисар се користеше со некои познати мантри како „не постојат проблеми, постојат само прилики да се биде креативен“, но и потсети на позитивниот дух на Сараево кој најдобро бил отсликан и со слоганот на Вучко од ЗОИ '84 што бил -- „нема проблем“.

Може да се рече дека првиот дел всушност за фокус ја имаше темата образование и заврши со TED презентацијата на Кен Робинсон.

Следеа три, за мене, прилично издишани презентации. Зијах Гафиќ зборуваше за фотографија и неговите проекти како фотограф на некои од водечките светски магазини (Time, Newsweek и сл.), и иако темата се чинеше интересна, веројатно фактот што презентацијата всушност беше статична видео снимка, многу одзеде од општиот впечаток.

Потоа Рудолф Бошњак зборуваше за своите проекти за електро-автомобили. Можеби јас и не се пронајдов во оваа прилично техничка тема за да ја оценам добро.

Овој за мене неинтересен дел дефинивно го потвдри професорката по комуникологија Фахира Фезиќ Ченгиќ која сакаше да зборува нешто за катастрофата не медиумите, па го цитираше Бодријар, за на крај да остави впечаток на интернет скептик кој нафрла теории на заговор. Со оглед на тоа дека таа неколку пати низ говорот спомна дека на сила и против нејзината желба ја натерале да дојде на настанот, а дел публиката ја поздрави со тивки „ајде оди си“ коментари, сликата за овој говор несреќно се комплетираше.


Салата каде што се одржуваше настанот

За среќа работите брзо ги поправи Дамир Имамовиќ, музичар кој свири севдах, што излезе и сосема добро во духот на TED каде што настапи често имаат музичи и танцови групи. Неговото музицирање беше испреплетено со приказни за потеклото на скалите кои се користат во најголем дел од песните што се сметаат за босански. Едната молска скала (чие име го заборавив) всушност, во некоја форма, потекнува од Индија, таму свирена во мелодии на ситар, додека пак дурската варијанта на истата скала (простете пак немам име) звучи повесело (и поарапски). Бројот на севдах-песни кои се базираат на овие две скали е огромен. Дамир имаше цела листа со такви песни од кои засвире повеќе за да го докаже своето музичко откритие. Ми се чини дека ова беше навистина презентација во духот на „идеи кои вредат да се споделат“. Музиката патувала од Азија до Босна и Херцеговина и со тоа и самата докажала дека е токму таква идеја. Музицирањето на Дамир беше дополнето со Бенџамин Зендер. Всушност, често имаше вакви интермеца со презентации од TED меѓу кои и онаа за манчмелоуто, иако јас лично, на таа тема би го одбрал Ричард Сент Џон.

По паузата, измешаните впечатоци продолжија со Русмир Махмутќехалиќ, чија презетнација изгледаше на предавање од факултет. По него следеше Кенан Шурковиќ кој имаше интересна приказна зошто одбрал да се бави со уметност (книгата „Историја на модерното сликарство“ била единствената што го преживеала бомбардирањето на неговиот стан) и како почнал да го издава списаниео за исламска уметност. Тој зборуваше и за тоа како меѓусебно си влијаеле исламската и западната уметност, посебно во делот на апстрактната уметност (пред сѐ во сликарството).

Потоа следеше уште еден професор - Фикрет Алиќ кој иако зборуваше за корисни еко-иновации, сепак настапи премногу маркетиншки, што патем е во спротивност со принципите на TED, и тоа го направи неговиот говор да изгледа повеќе како за на саем. Паѓа во очи ваквата раштрканост на темите, можеби Бошњак и Алиќ ќе беа подобри во еден блок, но можеби организаторот сакал да добие разновидност во текот на целиот ден.

Вистински хит беше Неџат Ибришимовиќ, писател које е кандидат за Нобелова награда од БиХ. По долгогодишна работа и најпродаван роман во последните години во БиХ, што по тираж го надминал и „Дервиш и смрт“, Неџат изјави дека сѐ уште не е сигурен дека сака да биде писател. Тој ја објасни својата работа на книгата преку концептот „совршеното е непријател на доброто“. Патем дознав дека приказната во романот „Вечник“ многу наликува на „Човекот од Земјата“. За жал, немам време да ја купам книгата.

Следеше Сулејман Бугари, кој колку што разбрав е свештено лице. Неговото излагање беше мешавина на проповедање и приказна за центарот за одвикнување од зависност од дрога кој што помогнал да го основа. Иако се чини дека тој е мошне популарен во Сараево, мој впечаток е дека местото не му е на TED, особено поради што промивирањето на религиски агенди е забрането на ваквите настани. Вреди да се забележи дека тој веројатно беше и најдобриот говорник на настанот. Неговиот колега од христијанската заедница, извесен Мирко Мајданџиќ го откажал своето присуство.

Интермецото што следеше беше Ханс Рослинг, за што не мислам дека потребно дополнително објаснување.

Пред крајот зборуваше и Саладин Пашалиќ, кој и покрај интересната животна и бизнис приказна (стартување на бизнис во станот каде што бил потстанар - правење на успешен бизнис - и среќно потоа до крајот на животот), некако успеа да произведе празна презентација.

Последен беше кураторот Љеваковиќ, кој накратко ја кажа својата визија зошто смета дека TED може да биде важен за БиХ: разменувањето идеи може да биде платформа за надминување на национализмот и сите ние сме повеќе малцинство во мнозинство во сите групи кои постојат во општеството. За воља на вистината јас бев вистинско малцинство на TEDxSarajevo: изгледа бев единствениот кој не е од БиХ, а можеби и единствениот кој не е од Сараево.

Последниот аплауз го затвори настанот, бидејќи најавениот networking не се случи. Речиси сите напуштајќи ја салата, го напуштија и објектот, па и јас се вратив во соба да ги запишам сите овие работи додека се тазе.

Општиот впечаток ми е дека ова беше одлично организиран TEDx настан, кој во некоја мера потфрли со содржината (или барем со начинот на нејзиното презетнирање). Најавено е дека следниот TEDx настан во Сараево ќе биде во октомври, па останува да се види како ќе се променат работите. Патем, додека ги запишувам овие последни реченици на твитер се појави TEDxNYed: This is bullshit.

За крај ми остана да забележам дека босанските студенти одамна располагаат со врвна литература од економските науки на мајчин јазик. На штандот што беше поставен во предворјето на салата може да се видат преводи на Семјуелсон, Менкју, Кругман и многу други на мајчиниот јазик на граѓаните на БиХ. Изданијата беа и од раните 2000-ти и од последниве години. Не можам да не помислам дека Македонија изгуби толку многу време. Сѐ уште не знам дали со новиов проект на владата добивме конечно добивме превод на Семјуелснон.

Вечерта се вратив во чаршијата на наргиле и хурмашица, Забавната вечер ја прекина еден келнер кој сакаше да се надмурува со мене за пола марка, но ова никако не може да го засени одличното чувство за градот и неговите жители. Патувањето не помина без стандардните приказни дека некој имал стрина или вујна од Македонија што се омажила за некој од ЈНА и слично.

Последните зборови ги допишувам на аеродромот во Виена, каде е-читачите како Kindle се попопуларни од лаптопите. Нема wifi тука, па текстов ќе појде на интернет штом ќе се приберам дома.

Дополнување: Откако одморив и го препрочитав текстов и си го вратив филмот од презентациите, заклучкот е едноставен: тие презентации што беа со приказна беа успешни. Секако и раскажувачот на приказната е важен, но публиката ќе препознае добра и искрена приказна дури и ако говорникот се збуни или има трема.

TEDxZagreb

Tags: 

Објавени се повиците за учество и номинација на предавачи на регионалниот TEDxZagreb.

Тема на настанот е „Ум широко отворен“.

Со последниве (а и континуираните) глупости што се случуваат овде, тешко ми е да пронајдам некој кој би го номинирал. Сепак, ако има некој некаков предлог, коментарите се тука, а номинацијата е на Google docs.

Конференција за слободен софтвер во Косово

Tags: 

Утре одам за Пришитна. Таму овој викенд се случува голема конференција за слободен софтвер.

Ова е прва конференција од ваков тип во нашето поблиско соседство. Можеби слична на оваа е само хрватската.

Јас ќе имам мала презентација таму на тема „Заедници кои се распаѓаат“. Ќе зборувам за Македонија и нашата заедница.

Во 2002 г. работите околу слободниот софтвер почнаа слично и во Македонија: со конференција и гостин од ФСФ.

Седум години подоцна, „Слободен софтвер Македонија“ сѐ уште не може да добие прописни фондови за работа, сѐ уште нема свои канцеларии и бројот на луѓе кои активно придонесуваат секојдневно се намалува. Секако, нема ни конференција

Ќе зборувам за овие неуспеси. Најверојатно ќе биде кратко и можеби и другите луѓе кои патувааат од овде ќе придонесат некако во дебатата.

За мене лично, ми се чини дека ова ќе биде последната активност поврзана со слободен софтвер што ќе ја правам локално/регионално.

7 години звучи и некако предолго.

Страници