Она што го знам за Словенија и Љубљана се вообичаените општи информации што низ годините формално и неформално образование се собрале: дека ја имаат највисоката ски-скокалница, дека единствената нукеарна централа во Југославија е таму, дека тоа е татковината на Франц Прешерн.

Сега знам дека имаат и супер опремен хаклаб.

Но, од „политичките прашања“ се присетувам на еден дел од книгата на Дејан Јовиќ „Југославија - државата што одумре“ за тоа што Словенците имале на ум кога се отцепувале - а тоа е, незадоволни од ситуацијата во која се наоѓаат, да направат она што во европската континентална мисла, а по потекло од Германија се нарекува Rechtsstaat (правна држава, нели?).

Впечатокот е дека успеале.

Настрана тоа, настанот поврзан со Mozilla беше интересен иако сѐ уште имам измешани впечатоци за тоа што тој всушност преставува или која е неговата цел.

Сепак, се вратив со една интересна опсервација. Освен македонската, грчката и до некоја мера косовската заедница, всушност сите други - а овде влегуваат воглавно и колегите од официјалната Mozilla - не се посебно заинтересирани во слободен софтвер, т.е. овие две заедници Mozilla (и отворената мрежа) и слободниот софтвер се чини малку се преклопуваат.

Ова ме наведе на уште едно размислување - дека можеби токму ваквата поставеност на нештата во Македонија - поврзаноста на Firefox пред сѐ со сѐ друго што работиме околу слободен софтвер е пречка за поголема вклученост од страна пошироката заедница (која веројатно користи неслободни оперативни системи). Дали има вистина во ова - не знам.

Лична белешка:

Пробав месо од коњ. Сочно. :-)

Оваа година отприлика во исто време почнав да „работам“ на два проекти. Едниот е TEDxSkopje. Тој ќе кулминира, со настанот во МКЦ, утре. Другиот е Националната политика за слободен софтвер (за) која треба да (се) изоди уште пат.

TEDxSkopje и НПСС не можат да бидат поразлични.

Првиот е приватна иницијатива. Воглавно е поддржан од приватни ентитети (освен МКЦ). Не е екслузивен - може да има и други како него. И малку е релевантен во поширокиот контекст на македонското општество - освен замислената идеја дека презентации во стилот TED можат да го подигнат нивото на дебата, нема нешто посебно друго. Сепак, TEDxSkopje речиси целосно и скоро постојано е под будното око на (интернет) јавноста за сите фалинки. Речиси и да немам сомнеж дека утре уште по првиот говор ќе биде пекол на Twitter и слично.

Вториот е јавна иницијатива. Вклучено е Министерството за информатичко општество, фондацијата Метаморфозис и Слободен софтвер Македонија, како носители, а покрај нив и заинтересирани страни од универзитети и бизнис секторот. Текстот се прави еднаш. Нема да има втора верзија до година. Ако биде усвоен ќе биде важен во градењето на информациското општество, а посебно во делот на транспарентноста на ИКТ политиките на државните органи, како и во комуникацијата што тие ја имаат со сите нас. Таа може да биде документ што ќе го обликува идниот развој на ИКТ во државава и сигурно ако успее ќе биде одлична тема за некој TEDx. Сепак, НПСС (и покрај бројните повици за тоа) не е на радарот на интернетската јавност.

Додајте кон ова дека луѓето што на интернет го ловат TEDxSkopje за грешки во чекори се доволно стручни да дадат свој придонес во НПСС и причината за овој тескт ќе ви биде јасна.

Но, бидејќи сум економист, ќе потсетам на тоа дека луѓето се себични. „Својата корист пред сѐ“ - и изгледа дека многумина својата корист ја гледаат токму во TEDxSkopje.

Како некој што го организира TEDxSkopje можам да кажам дека на крај, и покрај сѐ, се чувстувам поласкано. Но, како некој што утре треба да поднесува завршна сметка во ЦРМ, чуствувам должност да потсетам дека шансата за буткање на стандарди и отвореност во е-тинтири-минитри со државата е пред сите вас.

TEDxSarajevo започна со авионски лет од скопскиот аеродром. За мене тоа беше прв лет со комерцијален превозник. Во Виена не се загубив на аеродромот, успешно следев знаци и упатства, па +1 за мене.

На патот до хотелот во Сараево бев изненаден од многу нови згради по главниот булевар во градот. Пред неколку години кога бевме таму на НСНД Сараево имаше многу дупки и огради, сега има згради, модерни згради. Тоа ме наведе да помислам како за сите градови во странство што ги посетувам велам дека се подобри од Скопје. Но, да не навлегувам во архитектонско-урбанистички дискусии. (Само попатна белешка дека православната црква во Сараево е дело на прочуениoт Андреја Дамјанов.)

Првиот ден помина главно во зезање низ чаршија. По утринскиот доручек со босанско кафе, ја прошетав чаршијата со помош на една студентка од Грција која во Сараево работи на докторската тема. Прошетката конечно откри НЛБ банкомат во земја од регионот - важно бидејќи НЛБ Тутунска рекламира дека нема провизија никаде на НЛБ банкомати со НЛБ картици, па да видиме. Подоцна, во пријателска атмосфера, но и видна табу тема, заедно со еден вработен од хотелот разговаравме за Евровизија.

Раното попладне го поминав во потрага по книжарници, што ми е некако стандардна активност при посетата на екс-ЈУ градови. Успеав да ја најдам книгата на Дејан Јовиќ - Југославија, државата што одумре, а на работ бев да купам и некоја книга со филозовски анализи на принципите на Ѕвездени патеки (како Prime Directive), но во последен момент цената од 30 KM ме премисли.

Малку подоцна се одлучив за бањалучки ќебап во Кастел, баш на влезот во Баш чаршија, а потоа потрошив цел час да најдам место каде што има и пиво и наргиле. Потрагата не успеа, па се задоволив со 2-3 шишиња Сараевско пиво во Селтик пабот близу до вечнот оган.

После повеќе пива можеби упатствава се и корисни. Селтик паб во Сараево.

На крај, во Камерни театар 55 ја гледав Бог на кланицата на Јасмина Реза. Подоцна кога дискутирав со некои од домаќините за претставата, го споделив впечатокот дека во Сараево речиси на секое ќоше има некако културен настан. Ми се чинише дека можам да без план да шетам низ градот и да влетам на некој настан како театарска претстава или концерт. Мојата забелешка била на место рекоа тие. Сараево навистина изобилувало со културни настани.

Камерни театар 55

Вториот ден започна со рано будење и брз доручек, по што веднаш се упатив кон Obala meeting point, местото каде што се одржуваше настанот - всушност кино/кафуле (и можеби уште нешто) во еден објект (можеби потенцијален профил за нашата Кинотека). На влезот имаше мала збрка со пријавувањето, но ништо што би требало да се смета за посебен проблем. Некои од учесниците пак од своја страна одлучиле да не го почитуваат принципот на TED за опуштеност, па и покрај препораките на организаторот беа дојдени во одело и машна.

Постерот за TEDxSarajevo

Организациски, барем според некои од учесничките на насатанот, проблем претставуваше конференциоскиот nametag каде што пишуваше „Ucesnik“. Настанот се одвиваше по прецизен распоред. Дури ми се чини и дека заврши порано од предвиденото. Фотографирање не беше дозволено додека траеја презентациите, па затоа пренасочувам до официјалниот фото материјал. Но да одиме од почеток.

TED gender

По краткиот вовед на кураторот Мухамед Љеваковиќ, програмата ја започна Алмир Мукача од студенската организација Spajalica. Алмир презентираше нешто што би можело да биде типична TED приказна за тоа како група луѓе создаваат заедница за помагање на други луѓе. Во случајот станува збор за орагнизација која спојува лица (спаја лица) кои сакаат да им помогнат на своите колеги студенти кои се сиромашни. Функционираат така што секој член одвојува по една марка дневно (пола евро) за фондот наменет за студентите кои ќе добијат стипендии преку организацијата. Ми се чини дека вакви проблеми постојат и во Македонија, па еве една функционална и практична идеја како тие да се надминат (можеби ќе им се види интересно и на нашите Слободен индекс). Презентациата на Алмир беше проткаена со малку трема, но воглавно беше добра.

Следеше неговиот имењак Алмир Флисар, сарајлија кој сега живее и работи во Љубљана. Неговата презентација беше за... многу работи, но веројатно како главни теми можат да се одделат креативноста и образованието. Флисар се користеше со некои познати мантри како „не постојат проблеми, постојат само прилики да се биде креативен“, но и потсети на позитивниот дух на Сараево кој најдобро бил отсликан и со слоганот на Вучко од ЗОИ '84 што бил -- „нема проблем“.

Може да се рече дека првиот дел всушност за фокус ја имаше темата образование и заврши со TED презентацијата на Кен Робинсон.

Следеа три, за мене, прилично издишани презентации. Зијах Гафиќ зборуваше за фотографија и неговите проекти како фотограф на некои од водечките светски магазини (Time, Newsweek и сл.), и иако темата се чинеше интересна, веројатно фактот што презентацијата всушност беше статична видео снимка, многу одзеде од општиот впечаток.

Потоа Рудолф Бошњак зборуваше за своите проекти за електро-автомобили. Можеби јас и не се пронајдов во оваа прилично техничка тема за да ја оценам добро.

Овој за мене неинтересен дел дефинивно го потвдри професорката по комуникологија Фахира Фезиќ Ченгиќ која сакаше да зборува нешто за катастрофата не медиумите, па го цитираше Бодријар, за на крај да остави впечаток на интернет скептик кој нафрла теории на заговор. Со оглед на тоа дека таа неколку пати низ говорот спомна дека на сила и против нејзината желба ја натерале да дојде на настанот, а дел публиката ја поздрави со тивки „ајде оди си“ коментари, сликата за овој говор несреќно се комплетираше.

Салата каде што се одржуваше настанот

За среќа работите брзо ги поправи Дамир Имамовиќ, музичар кој свири севдах, што излезе и сосема добро во духот на TED каде што настапи често имаат музичи и танцови групи. Неговото музицирање беше испреплетено со приказни за потеклото на скалите кои се користат во најголем дел од песните што се сметаат за босански. Едната молска скала (чие име го заборавив) всушност, во некоја форма, потекнува од Индија, таму свирена во мелодии на ситар, додека пак дурската варијанта на истата скала (простете пак немам име) звучи повесело (и поарапски). Бројот на севдах-песни кои се базираат на овие две скали е огромен. Дамир имаше цела листа со такви песни од кои засвире повеќе за да го докаже своето музичко откритие. Ми се чини дека ова беше навистина презентација во духот на „идеи кои вредат да се споделат“. Музиката патувала од Азија до Босна и Херцеговина и со тоа и самата докажала дека е токму таква идеја. Музицирањето на Дамир беше дополнето со Бенџамин Зендер. Всушност, често имаше вакви интермеца со презентации од TED меѓу кои и онаа за манчмелоуто, иако јас лично, на таа тема би го одбрал Ричард Сент Џон.

По паузата, измешаните впечатоци продолжија со Русмир Махмутќехалиќ, чија презетнација изгледаше на предавање од факултет. По него следеше Кенан Шурковиќ кој имаше интересна приказна зошто одбрал да се бави со уметност (книгата „Историја на модерното сликарство“ била единствената што го преживеала бомбардирањето на неговиот стан) и како почнал да го издава списаниео за исламска уметност. Тој зборуваше и за тоа како меѓусебно си влијаеле исламската и западната уметност, посебно во делот на апстрактната уметност (пред сѐ во сликарството).

Потоа следеше уште еден професор - Фикрет Алиќ кој иако зборуваше за корисни еко-иновации, сепак настапи премногу маркетиншки, што патем е во спротивност со принципите на TED, и тоа го направи неговиот говор да изгледа повеќе како за на саем. Паѓа во очи ваквата раштрканост на темите, можеби Бошњак и Алиќ ќе беа подобри во еден блок, но можеби организаторот сакал да добие разновидност во текот на целиот ден.

Вистински хит беше Неџат Ибришимовиќ, писател које е кандидат за Нобелова награда од БиХ. По долгогодишна работа и најпродаван роман во последните години во БиХ, што по тираж го надминал и „Дервиш и смрт“, Неџат изјави дека сѐ уште не е сигурен дека сака да биде писател. Тој ја објасни својата работа на книгата преку концептот „совршеното е непријател на доброто“. Патем дознав дека приказната во романот „Вечник“ многу наликува на „Човекот од Земјата“. За жал, немам време да ја купам книгата.

Следеше Сулејман Бугари, кој колку што разбрав е свештено лице. Неговото излагање беше мешавина на проповедање и приказна за центарот за одвикнување од зависност од дрога кој што помогнал да го основа. Иако се чини дека тој е мошне популарен во Сараево, мој впечаток е дека местото не му е на TED, особено поради што промивирањето на религиски агенди е забрането на ваквите настани. Вреди да се забележи дека тој веројатно беше и најдобриот говорник на настанот. Неговиот колега од христијанската заедница, извесен Мирко Мајданџиќ го откажал своето присуство.

Интермецото што следеше беше Ханс Рослинг, за што не мислам дека потребно дополнително објаснување.

Пред крајот зборуваше и Саладин Пашалиќ, кој и покрај интересната животна и бизнис приказна (стартување на бизнис во станот каде што бил потстанар - правење на успешен бизнис - и среќно потоа до крајот на животот), некако успеа да произведе празна презентација.

Последен беше кураторот Љеваковиќ, кој накратко ја кажа својата визија зошто смета дека TED може да биде важен за БиХ: разменувањето идеи може да биде платформа за надминување на национализмот и сите ние сме повеќе малцинство во мнозинство во сите групи кои постојат во општеството. За воља на вистината јас бев вистинско малцинство на TEDxSarajevo: изгледа бев единствениот кој не е од БиХ, а можеби и единствениот кој не е од Сараево.

Последниот аплауз го затвори настанот, бидејќи најавениот networking не се случи. Речиси сите напуштајќи ја салата, го напуштија и објектот, па и јас се вратив во соба да ги запишам сите овие работи додека се тазе.

Општиот впечаток ми е дека ова беше одлично организиран TEDx настан, кој во некоја мера потфрли со содржината (или барем со начинот на нејзиното презетнирање). Најавено е дека следниот TEDx настан во Сараево ќе биде во октомври, па останува да се види како ќе се променат работите. Патем, додека ги запишувам овие последни реченици на твитер се појави TEDxNYed: This is bullshit.

За крај ми остана да забележам дека босанските студенти одамна располагаат со врвна литература од економските науки на мајчин јазик. На штандот што беше поставен во предворјето на салата може да се видат преводи на Семјуелсон, Менкју, Кругман и многу други на мајчиниот јазик на граѓаните на БиХ. Изданијата беа и од раните 2000-ти и од последниве години. Не можам да не помислам дека Македонија изгуби толку многу време. Сѐ уште не знам дали со новиов проект на владата добивме конечно добивме превод на Семјуелснон.

Вечерта се вратив во чаршијата на наргиле и хурмашица, Забавната вечер ја прекина еден келнер кој сакаше да се надмурува со мене за пола марка, но ова никако не може да го засени одличното чувство за градот и неговите жители. Патувањето не помина без стандардните приказни дека некој имал стрина или вујна од Македонија што се омажила за некој од ЈНА и слично.

Последните зборови ги допишувам на аеродромот во Виена, каде е-читачите како Kindle се попопуларни од лаптопите. Нема wifi тука, па текстов ќе појде на интернет штом ќе се приберам дома.

Дополнување: Откако одморив и го препрочитав текстов и си го вратив филмот од презентациите, заклучкот е едноставен: тие презентации што беа со приказна беа успешни. Секако и раскажувачот на приказната е важен, но публиката ќе препознае добра и искрена приказна дури и ако говорникот се збуни или има трема.

Утре одам за Пришитна. Таму овој викенд се случува голема конференција за слободен софтвер.

Ова е прва конференција од ваков тип во нашето поблиско соседство. Можеби слична на оваа е само хрватската.

Јас ќе имам мала презентација таму на тема „Заедници кои се распаѓаат“. Ќе зборувам за Македонија и нашата заедница.

Во 2002 г. работите околу слободниот софтвер почнаа слично и во Македонија: со конференција и гостин од ФСФ.

Седум години подоцна, „Слободен софтвер Македонија“ сѐ уште не може да добие прописни фондови за работа, сѐ уште нема свои канцеларии и бројот на луѓе кои активно придонесуваат секојдневно се намалува. Секако, нема ни конференција

Ќе зборувам за овие неуспеси. Најверојатно ќе биде кратко и можеби и другите луѓе кои патувааат од овде ќе придонесат некако во дебатата.

За мене лично, ми се чини дека ова ќе биде последната активност поврзана со слободен софтвер што ќе ја правам локално/регионално.

7 години звучи и некако предолго.

Денес бев на e-Society.Mk 2008, годишната конференција што ја организира фондацијата Метаморфозис. За разлика од други години, овој пат ја слушав само сесијата за платформи за е-образование, каде што презентација имаше и нашиот Александар Балаловски.

Александар Балаловски имаше презентација за концептот на вики и некои идеи како тоа може да се користи, и иако зборуваше за Викито за слободен софтвер, неговата презентација беше целосно различна од оние на неговите колеги-презентери. Велам различна, бидејќи викито кое го имаме и намената за која тоа служи не може да се спореди со апликации кои секојдневно се користат во формалното образование.

Фотографија од Дарко

А другите презентари претставуваа токму такви апликации. И кај нив, она што навистина ми недостасуваше, беше ставање на работите во контекст. Навистина, напорите за примена на софтвер во образовниот процес се за почит, но без да знаеме повеќе бројки не верувам дека може да го измериме ефектот на употребата на софтверот. На пример, без да знаеме колку од децата во едно училиште имаат компјутер и интернет, не може да знаеме колку навистина се користи софтверот. Бројката од 100 деца што имаат сметки на некој сервис значи едно ако вкупниот број на деца е 1000, а друго ако вкупниот број на деца е 120. Но, наместо вакви информации, презентациите изобилуваа со информации за видот на серверите. По мое скромно мислење, голема утка.

И покрај ова, сепак ме импресионираше фактот дека наставниот кадар и студентите на ЈИЕ универзитетот од нула напишале цел софтвер за е-образование и истиот го користат секојдневно на факултетот. Тоа е потфат достоен за почит.

Други кратки забелешки: добро е што конечно има некој тајмер што ги потсетува презентерите на должината на нивните презентации, лошо е што нема интернет на конференција за е-Општество, и уф, каква некулурна завршница од страна на модераторот Александар Угриновски.

Ете и тоа бидна. Презентацијата што требаше да ја направам за Glocal заврши и според коментарите од публиката, замислете, добра била. :)

Презентацијата и текстот се закачени за оваа страница.

Апстаркт од текстот подолу.

My blog is my CV... or not?

(A paper for Glocal 2.0)

Social software in most of its forms is predominately used by young people. This is the case with Macedonia as well. More and more people every day start their own blogs or other social software accounts where they publish information that are easily available to the public.

The same group of people faces the challenge to find a job after graduation – a task that is considered very difficult in a struggling economy. In recent years HR and employment agencies, as well as in house HR departments in big companies, started to play a bigger role in the overall job hunt in Macedonia. More and more people receive job proposals through these agencies and findthemselves in need to meet the demanding conditions of the labor market.

In this pilot research we try to find out whether these two meet and if so what the consequences are. The research was performed through interviews with HR managers in local companies and other professionals whose job is to seek out candidates with a qualified work experience, as well as appropriate background.

We tried to learn if Macedonian labor force recruiters know enough about the emerging social software and do they consider it to be a valuable resource in evaluating people's skills, knowledge, believes and attitudes.

With new generations coming out of University and connecting on the Internet, these issues might prove important. We tried to get a sense of what is the situation today and what is to be expected.

Не можам да стигнам на конференцијата... обврски по дома нешто. Хм, a може и ќе стигнам за последниот дел - „мрежно општество“... Нејсе, штом не сум таму да пишам збор-два за она што и така ќе го кажев. Дарко ќе пренесе. :)

Слободен софтвер. Многу малку блогери (забелешка: луѓево од планета не ги бројам за блогери освен можеби Би) зборуваат, пишуваат и работат со/за слободен софтвер. Дали тоа се должи на нивната неинформираност, незаинтересираност или нешто трето - не знам. Сепак, чувствувам обврска да кажам неколку очигледни работи.

Најголемиот дел од софтверот кој се користи за блогирање е слободен софтвер: http://blog.com.mk работи на Drupal што е слободен софтвер. Wordpress една од најпопуларните самостојни платформи за блогирање исто така е слободен софтвер. Без овие блогирањето ќе беше многу потешко, а за некого можеби и невозможно. Но, тоа не е се. Дури и за блогирање да користите неслободен софтвер, големи се шансите се дека серверот и базата на кои тој ќе работи се слободни. Впрочем, Интернет работи на слободен софтвер - а без така лесно достапната мрежа тешко дека ќе имаше кој да чита што блогираат блогерите.

Заедницата на програмери и други луѓе кои работат со слободниот софтвер во голема мера е заслужна за ова што денес го имаме на Интернет. Затоа размислете и вие да придонесете кон таа заедница. Напишете по некој текст или пак ако софтверот не ви е баш омилена тема, размислете да придонесете на link Википедија , да нацртате, насликате или дизајнирате нешто за слободниот софтвер, или пак само да им раскажете што е слободен софтвер на вашите пријатели.

Се разбира, почнете да користите слободен софтвер на вашиот декстоп. Веќе го користите на Интернет и веројатно до сега се уверивте дека е најдобар.

Денес, јас и Арангел како претставници на Слободен софтвер Македонија бевме на конференција со име е-Општество.мк. Ќе почнам од крајот: ручекот беше добар. :) Така фино си поминавме, имаше интересни фаци, смешки, сеир, добри поенти и се друго што е потребно за една конференција да се нарекува себе си конференција.

Инаку текстов во кој што ја коментирам конференцијата и работите поврзани со неа ми е поделен на три дела: белешки за тоа, белешки за ова и белешки за она.

Белешки за тоа

Во последно време ми се чини дека сум бил на повеќе вакви слични настани и се повеќе ми се чини дека луѓето кои се наоѓаат зад микрофонот (поточно македонските претставници) не живеат во ист свет со остатокот од македонските граѓани, вклучително и со голем дел од публиката. И добро, ова можеби и не е толку лошо, ќе си помислите ете таму некој на говорницата има некаква визија, но луѓе ви се молам... мислам дека сето ова нема никаква смисла. Зошто? Во публиката едноставно немаше луѓе што можат да прашаат (дискутираат) нешто. За мене тоа е очигледен доказ дека овие прашања едноставно не допираат до луѓето, дека најпросто не се дел од нивниот свет. И тоа е тоа, а не дека немаше интересни теми, имаше. Додуше имаше и некои прилично досадни, но впечатокот останува.

Стандардно, ние (оССМ) се интересиравме за Законот за слободен пристап до информациите од јавен караткер. И тука нема што ново да се додаде, барем не сега за сега. Од другите поинтересни коментари од публиката вреди да се спомене оној на Ѓоко Јовановски (Злочко). Станува тој да праша го праша Јани Макрадули како мислат да го зголемат бројот на интернет корисниците во Македонија (како што е наведено во НСИО). Г-динот Макрадули одговара дека цените не се толку голем проблем, т.е. дека доколку има содржини и владини сервиси на нет, луѓето безразлика колку е скапо ќе си бркаат работа - демек поисплатливо било така отколку на шалтер. Искрено се сомневам во ова. Впрочем зголемената понуда на, на пример, скапи и полни со информации весници во трафиките не ја зголемува нивната читаност, безразлика на кој јазик се тие.

Мене особено добар впечаток ми остави г-динот Колин Вајтхаус од еGovUK. Прво човекот изгледаше дека точно знае што зборува. Второ мислам дека направи особено добра забелешка за од македонска страна презентираниот top-down пристап во прашањата поврзани со интернет воопшто - дека тој не чини. На другата страна, еден од нашите говорници, уредник на Време чие име го заборавив, ми остави впечаток дека не знае што зборува. Само како да склопил некој есеј, како домашна задача, кој го презентираше пред публиката.

Друга работа што особено ме загрижи беше некој спомнат закон за е-општество. Ова веќе неколку пати го слушам и никако не можам да замислам како тоа со закон ќе се спроведе, креира или не знам што... некакво општество. Како со закон се прави општество? Ќе чекам некој да ми го објасни ова.

Белешки за ова

Сеуште сме на конференцијата. Сега прашањето е зошто не сме ние (оССМ) таму. Не пишувам за ова со некакви лоши намери, но навистина ме зачудува тоа што Слободен софтвер Македонија немаше свој претставник меѓу говорниците. Впрочем Слободен софтвер Македонија е единствената оригинално македонска, неќерка, grass-root организација која има огромно искуство во работа со софтвер и работи врзани со него, која има значаен придонес во општествово, која изминативе три години направила огромни напори во промовирањето на некакви работи поврзани со е-* итн. Сигурен сум дека имаме што да споделиме со публиката (и јавноста), безразлика колку е таа незаинтересирана за ваквите прашања.

Друга работа што ме загрижи е употребата на терминот „софтвер со отворен код“ во неколку наврати од страна на презентерите. Последно што ми падна во очи беше она од г-динот Бардил Јашари од организаторите и некакви наши соработници во работата со слободниот софтвер. Навистина не ми е јасно зошто не се користеше терминот „слободен софтвер“ или пак конгломератот „слободен софтвер и софтвер со отворен код“. Впрочем, кога станува збор за некакви пошироки влијанија на софтверот во општеството и работи поврзани на пример со образование, единствен валиден термин е „слободен софтвер“. Знаете, постои битна разлика меѓу „слободен софтвер“ и „софтвер со отворен код“. Моралните, етичките, политичките импликации на првиот се она што го прави важен. Но, имајте на ум и дека некој софтвер може да биде со отворен код, а сепак да не биде слободен (иако ова е навистина редок случај), додека спротивното не е возможно.

Особено ме загрижи тоа што ова дојде од организација со која ние, Слободен софтвер Македонија соработуваме за работи, прашања и активности кои се поврзани со слободен софтвер.

Белешки за она

Добро, Метастазис навистина имаат проблем со нашето име. Името на организацијата е Слободен софтвер Македонија или на англиски Free Software Macedonia. Тоа не е Отворен софтвер, Слободен софтвер со цртка Македонија или на англиски па со цртка. Мислам, имаме судски документ во кој стои дека се викаме Слободен софтвер Македонија и ич не ми е јасно како ова може да биде тешко за паметење.

И, ве молам другари Метасинтезис, не сме активисти (не навлегувам овде во детали зошто не сме). Ако веќе мора да пишува нешто под моето име, секогаш може да се стави некаква друга ознака... и секако секогаш може да бидеме прашани што тоа може да пишува таму.

Се надевам дека одговорните од Метаморфикс ќе ги запаметат овие работи.

П.С. Знаете, најуспешните земји во е-сенешто се Ireland, Israel и India. Водечки IT производи се некои со името iPod... Гледате аналогија? Земјиве всушност се iReland, iSrael и iNdia. Дефинитивно тука во прашање е добра карма од i-то. Мислам дека вака на повидок е удар кој тепа две муви. Македонија треба да ја прекрстиме во Имакедонија. Така ем ќе ја добиеме кармата од i-то на почетокот на името, ем ќе го решиме спорот со грците. iMacedonia. Јес!