интернет

Undefined

Априлска одјава '06

Tags: 

Мислев да напишам некоја мудра мисла за тоа дека ќе го вадам модемот и дека ќе одам офлајн, ама си реков заеби: одам офлајн - и тоа е тоа.

До некои подобри времиња (или случаен Интернет :)), блогов мирува.

Внимание, молам! :)

Tags: 

Сакав да додадам една референца кон два блогерски записа на blog.com.mk:

1. Оној на Ивана, во кој се жали за недостатоткот на публика (популарност на блогот?);

2. Оној на GoodBytes, во кој тој нуди некои совети за како до подобар (почитан?) блог.

Ова беше пред колку таму? Јуху, 7 дена... знам дека каснам со коментаров, во Интернет време веројатно многу повеќе од 7 дена, ама и текстов на кој што сакам да ве насочам е стар (1997), а и состојбата со Интернет во Македонија веројатно е полоша од онаа во САД во 1997, па на крајот на краиштата, може се погодени работите. :)

Било како било, тесктов се вика The Attention Economy: The Natural Economy of the Net, автор е Michael H. Goldhaber и топло ви препорачувам да го прочитате во целост. За оние мрзливите накратко станува збор за тоа зошто економијата на информации е невозможна и што е тоа што е важно на Интернет каде всушност информации има на претек. Одговорот на последново, според авторот, е еден збор: внимание.

Во продолжение на мојов блог запис, за оние средно мрзливите :), има превод на некои поинтересни моменти од текстот.

(...)

Сепак, информациите се невозможна основа за економија, заради една простапричина: економиите бидуваат управувани од она што е ретко, а информациите, особено на Интернет, ги има во огромни количества.

(...)

Уште повеќе, ако имате некаква посебна информација на мрежата, можете лесно да ја споделите со било кој што би ја сакал. Таа на никој начин не е ретка и затоа она кон што се движиме не е информациона економија. Што е поттикот во нашите животи поради кој даваме повеќе информации кога веќе и има премногу информации?

Па, насловот го издава одговорот. Има нешто друго што се движи низ мрежата, во спротивен правец од информациите. Тоа е вниманието. Значи барањето внимание може да биде поттикот кој го бараме.

(...)

Вниманието, барем она кое ни е важно, е само по себе редок ресурс.

(...)

Земете предвид еден обичен разговор. Можете да го опишете како размена на информации, но тоа освен во крајно техничка смисла, ретко е точен опис на тоа што се случува. Разговорот примарно е разменана внимание. Кога на пример велите „како си?“, по правило не сакате навистина да знаете, но ако тој/таа што го/ја прашувате одлучи да ви одговори, тоа е повеќе за да добие внимание од вас, отколку да пренесе информации. Дури и ако таа личност навистина мисли дека сакате да знаете за нејзиното здравје, со одговарањето таа се обидува да ви посвети внимание вам. И дури и ако вие навистина сакате да знаете, сепак вообичаената причина е да и посветите внимание на другата личност.

(...)

Ако она што го зборувам денес ви остави било каков впечаток, ќе ме паметите мене и можеби некоја порака некое време, а можеби и до крајот на животот. Дури и ако мислите дека тоа што го зборувам е глупаво, многу полесно ќе можете да ме следите следниот пат кога ќе ви се најдам пред очи, како и да се случи тоа. Значи, добивањето внимание не е моментална работа. Секој нареден пат додавате кон количината што ја имате и колку што е ви е поголема публиката денес, толку може да биде и поголема идната потенцијална публика.

(...)

Да речеме дека сте добиле внимание преку некој текст кој сте го испратиле на Интернет. Дали би сакале вашата публика да го копира овој текст и да го сподели со други кои можат за возврат да ви дадат внимание? Секако дека да. Би било лудо да сакате да стопирате или ограничите такво копирање бидејќи тоа ќе ве лиши од многу внимание кое можете да го добиете. Очигледно ова е област е местото каде се завојувани старата и новата економија. Така битката за интелектуална сопственост и правата за правење копии е всушност битка помеѓу изгледите на новата економија и старата, причина зошто тие двете не можат да коегзистираат за секогаш и белег на периодот на транзиција од старото кон новото.

Па, кој добива највеќе внимание на македонскиот Интернет?

RSS за по дома

Tags: 

Им ја сурфав малку (повеќе) страницата на моите пријатели НМП и видов дека на нивниот дел за вести немаат rss. Страницава, нели не им е некој модерен CMS, ниту ваква скриптичка како мојов блог каде rss има како стандардна опција.

Затоа чепнав малку по Интернет да видам како всушност се прави rss feed и не било тешко. Следи quick&dirty rss за сите вљубеници во статички страници и обичен html.

Чекор 1. Отверете го вашиот омилен текстуален уредувач. Во него внесете содржина што сакате да оди на rss:

Првата групна изложба на НМП

Првата групна изложба на НМП ќе се одржи во Младински Културен Центар од 8 до 15 април, на која прсти ќе фрлат 16 автори со пар попатни циркуски изненадувања.

http://www.nmp.com.mk/novo.html

Чекор 2. Додајте тагови на содржината, вака:
<item>
<title>Првата групна изложба на НМП</title>
<description>Првата групна изложба на НМП ќе се одржи во Младински Културен Центар од 8 до 15 април, на која прсти ќе фрлат 16 автори со пар попатни циркуски изненадувања</description>
<link>http://www.nmp.com.mk/novo.html</link>
</item>

Додавањето нови (повеќе) вести очигледно е со додавање повеќе тагови и содржина меѓу нив.

Чекор 3. На врвот на документот внесете:

<?xml version="1.0"?> <rss version="2.0"> <channel>

А на неговото дно:

</channel> </rss>

Чекор 4. Снимете го документот со некое име од типот feed.xml.

Чекор 5. Качете го документот на сервер во root-от на веб страницата.

Чекор 6. Изменете го index.html документот од вашата веб страница така што во делот <head></head> ќе додадете нешто вакво:

<link rel="alternate" type="application/rss+xml" title="НМП/rss" href="http://www.nmp.com.mk/feed.xml">

Чекор 7. Пуштете муабет!

НМП, читате? Да си направите feed! :)

Користена литература: Making An RSS Feed и Creating an RSS Feed.

Разговори за разни нешта - НМП за почеток

ПрилогГолемина
HTML icon nmp.html35.41 KB

Tags: 

Сигурно верните читатели на airborne ќе забележат дека во левата колона, под друга содржина е додадена една врска со име разговор. Затоа овој запис е за оние другите. :)

Ве водам до првото е-поштенско интервју. Прашањата ги одговара НМП. Цитат:

Рекламата не се обидува да ги замени старите мудрости, таа Е старата мудрост, извадена од правливите книги и пренесена до секој со здрави сетила. Впрочем, тоа е познато уште од времето на Прлигор Вилег од кога потекнува и познатиот израз - „Филозофите досега само ги толкуваа рекламите. Работата е тие да се пресоздадат“.

НМП е НМП, а што сте вие? Читајте повеќе...

Трипл-дабл-у

Tags: 

Еве на што налетав денес на Интернет: http://triple-double-u.com.

Луѓево се автори на парче слободен софтвер под името Mailia кое всушност е секретарка за е-пошта. Значи програмчево може да ја одговара вашата е-пошта и тоа на прилично интелегентен начин.

Втора работа, произведуваат теписи со ascii текст испишан на нив. Еден тепих чини 1999 еура што е прилично надвор од мојот буџет, ама може и да се добие штампан А4 лист за 1995 еура помалку. :)

Што друго крие трипл-дабл-у? Не знам, немам време да 'рчкам. Некој нека види, па нека каже. :)

Благодарам мт.ком и он.нет

Tags: 

Ова време минатата година се откажав од дајл-ап интернет. Се вратив, очигледно, заради некои е-обврски, ама еве сега пак размислувам за вадење на модемот. Цела година ништо позначајно не се смени во врска со прашањето за Интернет, цени, можности за поврзување и сл.

Ова време минатата година исто така пишував еден текст за Интернет во државава. Лајт мотивот ми беше една мисла од Тимоти Лири:

Дали не е точно дека слободата во било која земја префектно се мери со процентот на персонални компјутери во рацете на поединците?

Оваа реченица е од стар текст, од 1986 година. Сигурен сум дека ако Лири беше жив денеска ќе го речеше истото само наместо персонални компјутери ќе речеше Интернет.

Поентата која сакав да ја направам тогаш е многу едноставна: На моќниците во нашата држава (владата, големите компании, политичките партии...) им одговара низок процент на пенетрација на Интернет, (а земајќи ги предвид високите давачки за хардвер, и (релативно) низок процент на персонални компјутери во земјава) од едноставна причина што тоа значи помалку слобода за граѓаните.

Интернет е свет на краеви. И во ситуација кога средствата за комуникација внатре во земјава (не можете да отидете никаде со воз, јавниот превоз не чини, бензинот е скап), а и на релација дома-странство се никакви (визи за сегде, а често забранети влез и во земји за кои не треба виза (види Хрватска)), Интернет може да биде нашата дупка за влез во чудесниот свет на... сè. Исто така, мрежата можеме да ја користиме за соработка. Ако веќе не можам да патувам низ земјава, едно WikiWiki на Интернет може да биде одлу(и)чен дом за сеќавање на нови луѓе и мислења и остварување на соработка, соработка која (и сега ќе бидам малку оптимист) можеби ќе вроди со нешто што ќе ја турне земјава кон подобро, притоа земајќи дел од моќта на пашите. И овде не мислам на некаква политичка револуција бла бла бла, туку баш на избегнување на тие работи и креирање вредност која ќе донесе дополнителен квалитет во нашето секојдневие. Нешто во смисла на она што еднаш го имам прочитано од Линус Торвалдс, дека тој (со развојот на Линукс) нема намера да го уништи Мајкрософт - тоа би бил само ненамерен спореден ефект (цело интервју, NYT).

Значи уверен сум дека тоа што немаме доволно Интернет е свесна одлука.

И сега назад на Тимоти Лири. Човеков има пишувано многу за слободата, авторитарните режими, мислење со своја глава итн. Цитат, 1990 година:

Горбачов беше вчудоневиден кога дозна дека голем дел од советската младина, по добивањето на слобода на печатот, повеќе беше заинтересирана за НЛО-и, панк-рок, астрологија и хашиш одошто за политички прашања.

Не знам што се случило подоцна со советската (сега руска, украинска... итн.) младина, ама прилично сум сигурен дека употребата на Интернет во земјава е отприлика на ова ниво. Дури и моментално жешките места изобилуваат со работи кои се sidestepping од политичките прашања. Општиот квалитет можеби не е нешто посебно висок, но може да се најдат и некои корисни дискусии, како и иницијативи за остварување на некои повисоки цели (кои не ми се допаѓаат многу-многу). Но, сè на сè, мислам дека добри работи се случуваат на македонскиот Интернет, земајќи ги предвид ограничувањата.

Прашањето што останува е кога ќе имаме малку повеќе слобода? Викендов е викенд на бесплатен дајл-ап Интернет и заради тоа им благодарам на мт.ком и он.нет. (Секако јасно ми е дека тие ова го прават од чисти бизнис побуди.) После долго време успеав на раат да искликам повеќе хипер-врски од вообичаено, да направам catch-up, да видам што се случува - и богами има што да се види, полно работи се случуваат. Но, ова завршува денес на полноќ и се враќа стандардната шема на мала/ограничена слобода. Така, до крајот на месецов најверојатно ќе го извадам модемот, а за да останам во тек, ќе нарачам некои книги, ќе читам така офлајн и ќе чекам некој да даде одговор на горното прашање.

На крај оставам уште една мисла за македонската блогерска заедница (која сака да порасне и да се надрасне) и другите чинители на нашиов Интернет. Повторно веќе цитираниот чичко:

If you write stoned, edit straight. If you write straigth, edit stoned.

Ефектот Дворак

Tags: 

Џон Дворак пишува колумни некаде на Интернет. Често тие колумни завршуваат како вест на Слешдот. Кога ќе завршат таму коментарите што се под тие вести во доминантен број се негативни. Слешдотерите не мислат добро за Дворак. Мислат дека пишува глупости. Мислат дека намерно го прави тоа за да привлекува посетители. Многу коментари, многу кликови до местото каде е колумната, многу промет, многу пари за Дворак. Некои слешдотери предлагаат вести за колумните на Дворак да не се појавуваат на Слешдот.

На македонските блогови актуелна е некоја песна од Неделно време од 05.03.2006 г. Го разгледував весникот кога излезе и не се сеќавам дека ја видов песната. Денес пак го разгледував весникот. Сега ја видов песната и ми текна дека и првиот пат сум ја видел, но во дел од секундата сум ја шкртнал како нешто нерелевантно. И, и денес не ја прочитав.

На македонските блогови во голема мера се дискутира со негативен тон за песната. (Може негде и со позитивен тон, ама ми се чини не видов такво место.) И додека сите дискусии за шовинизмот или правото на слободен говор се легитимни, не можам да не помислам на приказната за Дворак.

Ако е шунд, срање, лошо, зошто по ѓаволите му посветувате внимание и го правите релевантно во медиумската сфера?

Веб страници

Tags: 

Значи Nextsense добил награда од Microsoft. Nextsense продаваат апликација која сами ја произведуваат, proprietary е, не знам како стои со стандарди, ама дефинитивно е многу бавна. Барем на мојот 56к Интернет, кој го имаат веројатно доминантен дел од граѓаните во земјава. Портфолиото им вклучува фирми/институции како: Алкалоид, Дневник, КИТ...

Логин системи не добиле награда. Сеедно. Тие заедно со Nextsense се главните во државава кога станува збор за правење веб-страници. Продаваат производ кој исто е proprietary, прашалник е за станарди, спор. Портфолио: Царина, Прилепкса пивара, Тутунски комбинат...

Двата прозиводи генерираат ужасни URL-a. Пример:

.....ItemID=450B44427687222F80EBTEF72B80E742 .....DesktopDefault.aspx?tabindex=11&tabid=92

Извинете, може да ми кажете каде да го видам вчерашниот број на Дневник? Да, ItemID=2148721448K9482432K89328KRE@&$!@. Лесно се памти.

Ние, во FLOSS светот, продаваме производи кои се побрзи, кои ги следат стандардите, кои можат да генерираат URL-а што личат на

/page/1

а можеби и

/broj675 или /ned.20.02.2006 (нели за Дневник).

Портфолиото на овие производи? Па да речеме НАТО, Интернационална астрономска унија, Унеско, Фолксваген.

Најдобро од се (за плиткиот ИКТ џеб), ги продаваме по цена еднаква на половина од таа што горните фирми ја нудат.

Страници