Денес бев во Он.нет да си ја платам сметката за Интернет и имав возбудливо доживување.

Вработената во Он.нет, внесувајќи податоци за фактурата, виде дека договорот набрзо ми истекува. Ми рече дека имаат нови пакети кои вклучуваат интернет и телефонија, но само ако сакам да го мигрирам бројот од Македонски Телеком. За жал, ми рече таа, оваа можност сѐ уште не е достапна во мојата населба, бидејќи централата сѐ уште не била монтирана.

Сепак, бидејќи договорот ми истекува и истата опција без проблеми ми е достапна во Телеком, а јас сум нивен долгогодишен корисник, тие се спремни да ми понудат попуст од 15% на новиот Соло 30 пакет што ќе можам да го користам до денот на пристигнувањето на пакетот Дуо, со цел компензирање на очигледните разлики во цените на поединечните пакети. Сето ова ќе ми биде достапно само ако денес се сложам да станам корисник на нивната „две во едно“ понуда.

Откако добро ја разгледав понудата и уште еднаш продискутирав за деталите, се сложив со оваа понуда од Он.нет и сега среќно си сурфам.

Се разбира, ова не е тоа што денес се случи во продажниот салон на вториот фиксен оператор.

Всушност приказната започнува пред околу еден месец.

На 18 август бев во Он.нет за да ја платам сметката, но и да проверам кои ми се опциите бидејќи уште тогаш се зборуваше за новите понуди што треба да дојдат во септември. Тогаш, меѓу другото, специјално прашував до кога ми е рокот за да поднесување на барање за договорот што го имам со Он.нет да не се продолжи автоматски.

Ова го прашував со посебен интерес бидејќи печатот на договорот е од 20 септември, но интернет добив на 13 октомври, па прашував од кога точно почнува да се смета тоа „една година интернет“. Суштествено беше да го знам тоа бидејќи барањето се поднесува еден месец пред истекувањето на договорот. Така, ако времето тече од 20 септември лани, тогаш 18 август оваа година беше точно датумот на кој што треба да го откажам продолжувањето на договорот.

Тогаш вработениот во Он.нет ми рече дека времето се смета од денот кога сум добил интернет. Јас си заминав од салонот со мисла дека имам уште околу еден месец од стариот договор и деќа ќе можам да видам какви ќе бидат новите понуди и комотно во септември да разгледам чии услуги за сурфање ќе ги користам следните дванаесет месеци.

Денес бев во салонот исто така за да ја платам сметката и да се информирам кои ми се опциите, сега кога договорот ми истекува. Вработената во Он.нет ми рече дека има пакет Дуо, но тој сѐ уште не е достапен во мојата населба. Исто така ми рече дека веќе не можам да го откажам автоматското продолжување на договорот бидејќи датумот кој од кој се смета едната година е 20 септември.

Не сакав да навлегувам во расправии, па само се насмеав и прокоментирав како може да добивам различни информации од различни вработени во врска со договорот и набрзо потоа си отидов.

Сега суфрам на старо-новиот интернет и блогирам за овој весел настан.

Еве почнав сериозно да ја рагледувам можноста за миграција на блогов на некоја посовремена (да не речам web2.0) платформа. Меѓу другото сега проверувам што сѐ имам закачено овде, преместувам слики на фликр, поправам врски и сл.

Една година до целта (стигнав до јуни 2007) и го гледам записот за, по многу нешта, контроверзниот избор за Наградите за светскиот самит.

Па еве, еден од тогашните победници Портал: Дигитизација на националното наследство, веќе не постои на Интернет. Тогаш, во 2007, коментирав дека овој портал воопшто не ни треба да учествува на изборот.

Не видов никој до сега во македонскиот блогосвет да пише нешто за спика.

За оние кои се прашуваат како може да се користи, еве една идеја:

Коментирање на блогови кои немаат можност за коментари (како овој мојов блог).

Правите тема, и си пишувате. :)

Пример: блог коментари и спика.

Моментално ја читам „Халуцинирајќи го Фуко“ од Патриција Данкер: Амазон. Ми останаа уште 20-тина страници (од 180+), а ја читам од вчера. Добра книга. И само што заклучив дека секогаш добрите книги некако испливуваат на површина, дури и ако човек не ги бара.

Исто е и со интересните текстови на Интернет. Пред некое време го следев блогот на Стив Џонсон: врска, но во едно чистење на Google Reader го тргнав. Слично го тргнав и блогот на Сет Годин (погледајте): врска. Сепак, пред пар недели му се вратив на Годин откако неколку негови интересни текстови се појавија на други места. Испливаа некако од вообичаениот интернет шум.

Tака (некако) сега од кај него исплива и интересен текст на Стивен Џонсон: врска. Станува збор опис на нов сервис на Амазон кој овозможува да видите како пишуваат авторите чии книги се продаваат таму и некои импликации од тоа. (Веројатно сега работи само за англиски јазик.) Стивен склопил табела за посликовито да може да се види како некои автори пишуваат според просечниот број на зборови во реченица и сложените зборови.

И ете го таму Фуко. Како еден од авторите кои Џонсон ги читал во своите студентски дни тој се рангира високо. Годин и Гледвел се близу и ниско. Стивен Џонсон заклучува дека разликата меѓу неговиот моментален тираж и 10 милиони се неговите 6.5 зборови по реченица повеќе од Гледвел. :-)

Одлучив да проверам како стои Патриција Данкер со својот Фуко по ова прашање. Амазон вели 10,5 зборови по реченица во просек и 10% сложени зборови. Не знам колкав тираж има таа, но со оваа книга пониско од сите други на табелата на Стивен.

Се разбира, не можам да проверам дали ова е точно за босанско-српско-хрватскиот превод, но тоа нема да ме спречи вечерва да ги дочитам останатите 20-тина страници.

If you want people to become activists, you have to give them something. You can give them a sense of purpose. You can give them a sense of being a better person. And those are important, but I also think that you can’t neglect fun. Our society is about pleasure; even if you look at counter culture, it’s about pleasure, and to separate politics out from that makes no sense.

Врска: Dreaming that the Revolution Might Be Fun.

My philosophy then, and my philosophy now, is that learning the first 80% of something new takes 20% of the effort. My goal in college was not to become an expert on phenomenology or civil engineering; my goal was to understand the framework of as many disciplines as I could.

By never taking the hardest course in any department, I was able to get this great overview of a bunch of stuff, but become an expert on nothing.

The thing is, the stuff that's for everybody is already sold to everybody. So you can't win by being more average than average, because that slot's taken.

Врска: An Interview with Seth Godin.

"It's curious. When I published 'Pattern Recognition' " -- his previous book, which was also set in the recent past and achieved mainstream success -- "within a few months there was someone who started a Web site. People were compiling Googled references to every term and every place in the book. It has photographs of just about every locale in the book -- a massive site that was compiled by volunteer effort. But it took a couple of years to come together.

Врска: Through the Looking Glass.

П.С. http://nodemagazine.com/