На вчерашната работилница на конференцијата e-Society.mk 2006 за Intellectual Property in the Digital Age, водена од Томислав Медак и Марсел Марс од mama.mi2, на површина излезе она за што зборував пред неколку записи на блогов во Мал придонес во дебатата за Creative Commons на македонски. Повеќето од луѓето кои се одлучуваат за Creative Commons (Википедија Creative Commons) најчесто не разбираат што е поентата и го прават тоа заради тоа што се чини кул човек да има CC иконка на својот блог.

Да повторам: Не постои такво нешто како Creative Commons лиценца!

Како што гледате од сликичката, постојат Creative Commons лиценцИ - таа мала разлика од една буква која означува дека од еднина сме преминале во множина значи дека кога ќе кажете дека вашата содржина е објавена под Creative Commons лиценца вие всушност немате поим за што се работи. Кратко и јасно, постојат 6 (различни една од друга) Creative Commons лиценци од кои вие за вашата содржина можете да направите избор. Така, на пример, можете да имате содржина под Creative Commons Attribution лиценцата - и кога ќе го кажете тоа, тогаш веќе сте го поминале првиот чекор и оставате впечаток дека знаете што зборувате. А дали разбирате - тоа останува да се провери.

За оние кои не го следат Linux Journal, мал извадок од текст објавен таму (да не преведувам сега):

1. Ideas aren't physical. Regardless of the legalities, treating ideas as possessions insults their vast combustive power. Jefferson put it best:

The moment [an idea] is divulged, it forces itself into the possession of everyone, and the receiver cannot dispossess himself of it. He who receives an idea from me, receives instruction himself without lessening mine; as he who lights his taper at mine, receives light without darkening me.

2. Ideas aren't worth jack unless other people can put them to use.

3. Ideas won't change the world unless others can improve on them.

4. Ideas grow by participation, not isolation.

5. Ideas change as they grow. Their core remains the same, but their scope enlarges with successful use.

6. Ideas have unexpected results. No one person can begin to imagine all the results of a good idea. That's another reason to welcome participation.

7. Nobody's going to "steal" your ideas, any more than they can steal your cerebrum. You're the source. Authority over the idea begins with you.

8. Authority derives from originality and respect. You can't get respect for your original ideas unless those ideas prove useful to others.

9. There are two reasons other people are going to "steal" your ideas. First, the only people qualified to steal your ideas are too busy trying to get their own ideas to work. Second, they already don't like your idea because it's not their idea. (But if your idea gets traction, maybe then they'll start to respect it.)

10. In the software world, patents are hand-held nuclear weapons. They may have some deterrent or "defensive" purposes, but they tend to hurt those who use them at least as much as they hurt others. Where would Linux be if Linus Tovalds decided to make it a proprietary OS? Where would RSS, blogging, podcasting or outlining be today if Dave Winer had locked his ideas behind patents?

„Во последно време, растечката популарност на Creative Commons лиценците е проследена со растечко критикување. Приговорите можат да се сведат на следниве поенти: Creative Commons лиценците се фрагментирани, не дефинираат минимален заеднички стандард на слободи и права кои им се даваат на корисниците и дури не успеваат да ги исполнат критериумите за слободни лиценци и за разлика од движењата за слободен софтвер и софтвер со отворен код, тие следат филозофија на зачувување на правата на сопствениците на авторските права наместо тие да и се доделат на публиката. Сепак, ќе биде премногу едноставно само да се обвини организацијата Creative Commons за овие прашања. Со тоа што не успеале да ја постават својата агенда и компетентно да се произнесат што сакаат, артистите, критичарите и активистите имаат свој удел во нередот.“, започнува Флориан Крамер во својот (долг) текст на nettime-l кој говори за недоразбирањата околу Creative Commons лиценците.

Оваа последната реченица е можеби најзначајна за нас овде во Македонија иако артистите, критичарите и сличните многу-многу не ги засега ова прашање.

Во ситуација (реалност) кога многу малку се знае за авторските права и нивната суштина, опасноста за Creative Commons лиценците во Македонија лежи во можноста тие да станат само една лепенка на различна содржина која се појавува на интернет, или моден тренд на шизичките блогови, или бренд кој може да се користи за мачкање очи.

Текстот на Флориан е долг и има долга дискусија под него и има многу фусноти... веројатно нема многу луѓе да читаат, но за оние кои барем малку се заинтересирани го препорачувам минимум текстот на Бенџамин Мако Хил - „Кон стандард за слобода“.

Мотив за овој запис на блогов:

Метаморфозис почнале да работат
на македонските верзии на Creative Commons лиценците и се здружиле со Темплум и Контрапункт во промовирањето на истите.

Референци за Интернет содржина на македонски јазик, a во врска со темава:

Блогови каде што се споменува Creative Commons или Криејтив Комонс.

Блогови лиценцирани под некоја CC лиценца, на сервисот blog.com.mk и цел .mk простор каде што се споменува истата реченица.

Епа, вентилите ги пуштија, цевките ги монтираа... и јас имам Интернет!

Јупииииииииииииииии!

(Ај, ќе изблогирам нешто со повеќе содржина наскоро. :))

Битола може нема аеродром, ама затоа за слободен софтвер е закон!

:)