Саботна лектира: Premediation

Tags: 

Не се сеќавам како, но изминатава недела сум налетал на еден нов блог: http://premediation.blogspot.com/, пишуван од Ричард Грусин од Универзитетот во Висконсин.

Имав 4 текста отворени, и со ништо посебно друго за правање вечерва почнав да ги читам (заедно со другите 30-тина јазичиња што изминатава недела се насобрале во Firefox-ов).

Ми се видоа интересни, па да ги споделам. Не се чувстувам доволно информиран да пишам нешто со свои зборови на темите што ги отвара Ричард.

Еве ги текстовите (врски и цитати):
Violence, Agency, and Technical Mediation in Arizona

...an angry man who finds a gun becomes a different agent that an angry man without one; the alliance of man and gun produces the potential for a different action than an angry man alone, transforming the possibility of say violent words or physical violence into the possiblity of gun violence. Similarly a gun on the shelf of a gunstore is a very different agent than a concealed weapon brought to an Arizona Congresswoman's meet and greet.

Jared Lee Loughner and the Affective Contagion of Violent Rhetoric

In his brilliant 2008 book, Affective Mapping, Jonathan Flatley details the ways in which Heideggerian stimmung, or mood, and Raymond Williams' structure of feeling, describe how individual and collective affect can be influenced by the affective environment created by natural, social, cultural, and technical factors. Mood, Flatley argues, extrapolating from Heidegger, is how "historical forces most directly intervene in our affective lives." Flatley follows Heidegger (whose experience in Nazi Germany made this evident almost daily) in seeing moods as "an atmosphere, a kind of weather," which are not inner states but work through us both individually and collectively. "Stimmung is a collective, public phenomenon, something inevitably shared. Moods constitute the 'way in which we are together.'"

Egypt, Premediation, and the Liveness of Futurity

What is interesting about the emphasis on liveness in the media coverage of the Egyptian demonstrations is that, unlike many earlier global media events, the focus on liveness is less about immediacy and real-time coverage than it is about trying to determine where these events are heading, what the future will bring. Think, for example, about two major live media events from the summer of 1997, internet and televisual coverage of the Mars Pathfinder's unmanned exploration or the fatal vehicle crash that killed Princess Diana. These late 1990s remediation events emphasized the immediacy of globally networked telecommunication and its hypermediacy in various media formations--the story was immediacy, connectivity, and real-time coverage. In premediation events like those unfolding in Egypt, the story is much more focused on potentiality, or the liveness of futurity.

Was Egypt an Internet Revolution?

While I have no patience with utopian technologically determinist claims that social movements like those currently under way in the Middle East are caused by Facebook or Twitter or YouTube or mobile phones or cable news networks like Al Jazeera, I have even less patience for the stubborn resistance of Gladwell, Rich, and others to the idea that these social media networks have little or no effect on the ongoing events in the Middle East. We do not have to deny the amplifying, intensifying, and co-creative effects of social media in order to recognize the mass popular movements in the Middle East as the expression of revolutionary fervor or agency.

Википедија како филтер

Tags: 

Вчера (24.02.2011) бев на промоцијата на истражувањето за говор на омраза во бугарските и македонските медиуми.

Како вообичаено,новите медиуми (блогови, Facebook) биле дел истражувањето. Дел од пристутните поставија прашања во врска со вклучувањето на овие во анализата, а посебно во однос на тоа што изборот на важноста наспроти се поголемата распространетост на истите може да биде проблематичен.

Моите 2 центи во врска со ова се за Википедија.

Фејлмерските и уредувачките војни и говорот на омраза (и/или нетрпеливост) се честа слика на страниците за разговор на Википедија. Сепак, статиите што ги читаат обичните сурфери на интернет (најчесто) се (или барем треба да бидат - според бирократијата на Википедија) прочистени од ваквите „испади“.

Типичен пример за ова се статиите на Википедија на англиски за теми како што е „прашањето за името“. Википедија (како енциклопедија), т.е. нејзините уредници, не зазема(ат) став во врска со ова, туку следејќи ја својата врвна политика за Неутрална гледна точка, во статијата што му е достапна на читателот ги пишува двете гледишта: македонското и грчкото. Ова е случај и со (многу) други статии на Википедија на англиски, кои за локалната публика можеби не се од горливо значење, на пример, статијата за „интелектуална сопственост“, каде покрај објаснувањата за тоа што е овој концепт, јасно се прикажани спротиставените мислења од, условно речено, малцинската група на академици и/или активисти.

Сега, интересно би било да се истражи до која мера бугарските и македонските уредувачи на соодветните јазични изданија на Википедија се придржуваат до Неутралната гледна точка и имаат доволно доблест или храброст, во рамките на изданието каде придонесуваат, да ги прикажат двете, (некаде најмалку двете) гледишта во врска со опеделени прашања кои што најчесто се извор на проблеми (историја, јазик и слично).

Википедија на македонски, каде што понекогаш придонесувам, си го има својот дел на уредувачки војни и навреди на лична основа, а претпоставувам дека тоа е така и Википедија на бугарски, иако не можам да кажам за сигурно бидејќи никогаш не сум ја посетил.

Во врска со ова, и моето чувство дека Википедија на македонски во последно време станува Македонска Википедија.

Правните прашања зад дебатата за андроид апликацијата за Златна книга

Tags: 

Воведна информација за тие што не се во тек: Одговор на закана за кривична пријава.

Долгата приказна на кратко: Еден програмер прави апликација за андроид што пребарува информации на мрежното место на Златна книга. За кратко време, впрочем околу 48 часа, обвинет е за многу работи, меѓу другото и за нанесување на штета, или да цитирам: „може да се смета како напад што може да има сериозни разврски.“

Освен ако под „сериозни разврски“ колегите од ИТЕА не мислат на „тепање“, тогаш сериозни разврски на некаков правен основ во врска со апликацијава, барем според моето скромно правничко знаење, не се можни.

Имено, софтверот не прави ништо нелеглано, не ја попречува работата на Златна книга, не заработува на нејзина сметка и не прави ништо би ги довело во прашање веродостојноста на информациите што ги има таму.

Тој едноставно нуди поедноставен интерфејс за комуникација со сервисот, имено и логично, поради тоа што „паметните телефони“ функционираат малку поинаку од компјутерите, па повеќе работи треба да се прават со помалку стискања.

Единствено можеби до некаде отворено прашање е тоа што софтверот го користи името „Златна книга“ за што се отвори дискусија дали тоа е заштитена трговска марка (иако тоа сѐ уште никој не успеа да го потврди).

Но дури и да е така, тогаш еве го Член 150, став 2 од Законот за индустриска сопственост:
Трговската марка не му дава право на носителот да им забрани на трети лица употреба во прометот на знак кој е идентичен или сличен со трговската марка, ако е тоа потребно заради одбележување на намената на производите, особено на нивните резервни делови или видот на услугите кои се даваат под услов знакот да се користи согласно со добрите деловни обичаи и да не доведува до нелојална конкуренција.

Значи употребата на трговска марка е дозволена ако:

1. тоа не доведува до нелојална конкуренција - а апликацијата како таква не го прави тоа. Имено, таа токму го помага сервисот Златна книга, носејќи сообраќај таму и доближувајќи го до корисници што имаат паметни телефони. Нелојална конкуренција би било ако апликацијата ги користеше информациите од Златна книга и притоа се претставуваше како друг сервис што работи самостојно и на пример се вика Сребрена тетратка, и

2. знакот да се користи согласно со добрите деловни обичаи - што е и така. Иако недостасува кратка и јасна дефиниција за добрите деловни обичаи, Уставниот суд на РМ во одговор на иницијатива за бришење на делот „добри деловни обичаи“ од Законот за облигациони односи вели: Добрите обичаи се преќутно настанати и фактички преставуваат постоечки конвенционални норми што можат да се утврдат. На теренот на граѓанското право добите обичаи се изедначени со постоечкиот морал.[sic]

Не гледам ни најмалку место да се каже дека софтверчето на Александар Балаловски е спротивно на постоечкиот морал (барем оној што е во книгите, а не оној што моментално владее на улица). Софтверот е слободен што е врвното морално начело на програмерите. Бесплатен е - што значи не ни се обидува да им земе од профитната пита на Златна книга. И конечно, напишан е со цел истражување и учење на платформата, истовремено со желба за создавање на сервис што ќе им биде од корист на граѓаните на Р. Македонија.

Тоа. Поздрав gemidjy.

Потсетување од географија

Tags: 

Мислам дека би било фер да се напише едно мало потсетување за политичарите од Р. Македонија со зовриени глави:

Блискиот исток го викаме така бидејќи е... близу.

Сликичката ја зедов од Окно.

Без историја #2

Tags: 

Можеби spoiler warning за тие што сакаат да ја читаат.

Симболично или не Zero History завршува на страница 404.

Кориците се темно сини - можеби во International Klein Blue, бојата што не може прецизно да се претстави на компјутерските екрани и затоа могулот Бигенд ја одбира за костумот што најчесто го носи.

Чудно чувство преовладува во завршницата на книгата. Некаде 3/4 во неа ми се чини како Гибсон да се откажува ритамот што книгата го има во себе. Подзаплетот излегува како главна тема, откако сите главни ликови ќе се сложат дека проектот на кој што работат да го разоткријат содржи премногу добрина за да биде заебан, а Хубертус ќе се откаже бидејќи е - сам. Крајот е трилерски холивудски расплет, со една разлика - нема оставено никаква можност дека планот нема да успее, дека лошите нема да паднат лесно, дека добрите ќе победат откако ќе јадат ќотек.

Сепак, книгата останува критика на пазарот и маркетингот, воглавно преку истражување и анализирање на модната индустрија. Незадоволството од тоа како пазарот функционира, желбата да се избегне рецесијата, критиката на финансиската криза играат голема улога во однесувањето на сите ликови.

Како што приказната се затвора со истите ликови од претходните два дела, вклучувајќи ја и мене омилената Кејс Полард, се прашувам дали поинаков крај би бил можен ако Исланд не пропаднеше онака како што пропадна.

Додека останатите ликови ја наоѓаат својата среќа и иднина во љубовта и семејството, Бигенд станува bigger than life, така што го совладува богот на денешницата - пазарот. Сега новиот сопственик на Исланд конечно може да прави со светот она што до сега можеше да го прави само со луѓето.

Не, ова не е завршница во стилот на Џејмс Бонд.

Претходно за „Без историја“: http://novica.softver.org.mk/node/578

Без историја (дополнето)

Tags: 

100-тина страници во новата книга на Вилијам Гибсон „Без историја“ (Zero History) и целосно сум вовлечен во неговиот/нејзиниот свет (сегашност) и повторно сум среќен како пред 12 години кога почнав да го читам со Неуромансер.

Како и до сега - во другите книги - , книгата почнува бавно и раштркано. На почеток е тешка за следење (и тоа мислам е проблематично за новите читатели на Гибсон), зашеметува и збунува, но потоа наеднаш се отвара, обзема и започнува вистинското доживување.

Сместена денес-утре-задутре, всушност последниот дел од трилогијата за сегашноста и не толку далечната иднина, книгата (до сега) се занимава со интересни прашања за капитализмот, скудноста на добрата, маркетингот и слично.

Веќе легендарниот Хубертус Бигенд повторно ги влече конците: „Consumers don't buy products, so much as narratives.“

Но, дефинитивниот впечаток е дека ниту еден лик, колку и да е впечатлив не е клучен во книгата/ите на Гибосн. Комплетното дожиување секогаш започнува длабоко во книгата, кога веќе сме запознаени со ликовите, но уште поважно, со околината и условите - светот во кој овие (анти)херои го живеат својот живот.

Ако барам песна да споредам било која книга од Гибосн, тогаш I wanna be adored од Stone Roses, прва ми паѓа на памет. Забележете, песната всушност почнува дури по 90 секунди од почетокот на звуците.

Вилијам Гибсон не е нов на блогов:
http://novica.softver.org.mk/node/137
http://novica.softver.org.mk/node/240
http://novica.softver.org.mk/node/245
http://novica.softver.org.mk/node/350
http://novica.softver.org.mk/node/351
http://novica.softver.org.mk/node/354

Фала братко!

Дополнето: Уште две реченици што ми оставија впечаток.
„He (Bigend) believes that stasis is the real enemy. Stability is the beginning of the end. We only walk by continually beginning to fall forward.“ и
„The market is the inability to aggregate the order flow at any given moment.“

Не сум од Скопје, ама работам во Стопанска банка

Tags: 

Денес имав ретка прилика да одам во централата на Стопанска банка.

Таму имаат наместено шалтерче за упатства и информации.

Пред мене стоеше еден постар човек. Ја прашуваше службеничката за локација на друга филијала, бидејќи во оваа (главната) имаше гужва и нему не му се чекало. Службеничката чија единствена функција очигледно е да дава информации токму од ваков тип му рече на клиентот дека не знаела каде има други филијали бидејќи не била од Скопје.

(Инаку, филијала на Стопанска банка има веднаш зад нејзината дирекција во ГТЦ, т.е. на кејот и на Рекорд/Мајка Тереза.)

Човекот мораше да си ја побара среќата на друго место и јас дојдов на ред да поставам прашање.

Јас ја барав службата за работа со правни лица за потписни картончиња и слично. Одговорот на службеничката повторно беше дека не знае бидејќи не е од Скопје! За среќа тука помина некоја нејзина колешка што беше доволно информирана да ни каже дека службата е во истата зграда, на катот по скалите!

Можеби Стопанска банка треба да го постави и шалтерот за информации во град што не е Скопје.

Полицирање на пивото

Tags: 

Вчера (12.02.2011) група (одред, чета?) од десетина полицајци влегоа во Менада во чаршија и легитимираа пола од гостите без некоја посебна причина (или барем јас не знам која беше причината).

Мене и Арангел нѐ легитимираа среде пиво и муабет за саке бомба.

Белешка колку да се потсетиме некогаш.

Неколку белешки за „Ти не си тракатанец“ - новата книга на Џарон Ланиер

Tags: 

Гласовите против неколку години старата фејсбукијација на интернетот се ретки и тешко се пробиваат во јавноста. Можеби најгласен критичар на новиот веб2.0 свет е Ендру Кин. Неговите ставови се на линијата дека веб2.0 значи сѐ повеќе и повеќе персонализирани (оличнети?) медуми. Како такви, тие се антиестаблишмент, егалитарни, партиципативни и играат голема улога во фрагментизирањето на општеството на националните држави.

Не сум ја читал неговата книга, но главните поенти можат да се заклучат од неколку документарци и интервјуа што се лесно достапни на интернет. Можеби најинтересна е неговата дебата со Вајнбергер.

Уште една критика на фејсбукијација доаѓа и од Ебен Моглен, иако од сосема друга перспектива - оваа за слободата во облакот.

Најновиот, барем за мене, критичар е Џарон Ланиер. Ланиер е еден од пионерите на интернет времето кој јас го запознав преку пишувањата за виртуелна реалност што пред десетина и повеќе години беа печатени во Маргина. Во својата најнова книга „You are not a gadget“ тој пишува за тоа што не чини со веб2.0 и што може да се преземе.

Книгата започнува, уште на насловната страница, прилично храбро и прецизно: „Мора прво да бидеш некој пред да се споделиш себе си.“ Тоа е тема што се провлекува низ книгата, иако текстот често е испосецкан и без многу континуитет. Ова е комплетно спротивен став од оној на Кин. Ланиер смета дека фејсбук и другите сервиси водат до обезличување на луѓето, правејќи од нив машински читливи апстракции на личноста и нејзините општествени врски.

Ланиер силно ги крикува и Википедија и Линукс затоа што смета дека повторното созавање на веќе постоечки дела и системи е беспотребно потрошено време. Ако во осумдесетите, вели тој, најавев дека во 2010 ќе имаме уште еден UNIX и уште една енциклопедија на интернет, веројатно сите ќе ми се смееја. Тоа за него е безуспешна употреба на големиот потенцијај на технологијата. Википедија уште повеќе затоа што статиите немаат еден автор, затоа што технологијата е таква што ја промовира толпата, а тоа што толпата го мисли и пишува не мора секогаш да биде вистина.

Тој потсетува на моделот на Apple за дизајнирање на уреди како iPhone што, според него, го менуваат дигиталниот пејсаж и таквиот затворен модел е тој што Ланиер мисли дека е начин на кој што треба да се прават работите.

Книгата има некои интересни примери, но целиот текст е исполнет со тон на разочарување. Ланиер бил еден од луѓето што меѓу првите експериментирале со интернет, компјутери и виртуелна реалност, и видливо е незадоволството од тоа како некои делови од технологијата се развиле (или не се развиле). Тој смета дека многу, премногу талентирани луѓе се загавени во модел / идеја за тоа како треба да изгледа софтверот што е стара 40 години. Тој повикува на радикална креативност.

Во секој случај, станува збор за интересно четиво, иако можеби поставува повеќе прашања, одошто што дава одговори. Конечната поента на Ланиер е дека единствено луѓето се важни и технологијата треба да им служи ним, а не тие нејзе.

Pages