Доаѓаат празници и имам нешто повеќе слободно време, па го исполнувам со читање на пропуштени содржини од изминатите месеци. И еве нешто возбудливо за читање. Подолу е целиот текст за ерес во медиумите, пренесен од Лугархија од ноември 2008.

Како да објавите ерес во водечките весници
автор: Ѕврмбат Кркуљ

Францускиот семиотичар Мишел Фуко има покажано дека оние кои ги контролираат мисловните машини (масовните медиуми), ги контролираат умовите на луѓето.

Како и многу други аутсајдери, мене ме вчудоневидува производството на „вести“ од страна на оние кои ги контролираат весниците и телевизиите. Затоа во последно време почнав да експериментирам со методи што му овозможуваат на поединецот да ги разбие редовите на моќниците.

Во весниците има мислења од познати колумнисти. Тие се одбрани со цел да создадат привид на различни гледни точки и богатство на мислења, но во реалноста тие покриваат тесно поле помеѓу екстремната десница и лојалната не толку десна опозиција. Дисидентските текстови, без разлика на тоа колку нивните факти се убедливи или нивната логика брилијантна, имаат многу мала шанса да бидат објавени.

Затоа тука се „писмата до уредникот“. Тоа е единственото место каде што може да се искажат поинакви мислења. Но, ова го знаат и секторите за односи со јавноста на политичките и религиозните групи, па го полнат сандачето на уредниците со пропаганда. Така на овој начин може да се објават екстремни фашистички мислења кои „угледните“ колумнисти не се осмелуваат да ги спомнат. Но, на овој начин, покрај нив може да се протнат и вистински либерални и еретички мислења.

Во последните години имам напишано стотици писма до водечките весници. Оние потпишани со мое име завршуваат во корпата. Но, имам далеку поголема стапка на успех кога пишувам под псевдоним, особено ако општествено-етничкиот призвук на името одговара на содржината на текстот.

Најефективната инфо-хакерска техника е да избегнете отворено искажување на дисидентски мисли. Едноставно присвоете ја моменталнта линија на естаблишментот. Одберете го најзлогласниот и најзапаливиот аспект на закоравената позиција. Преувеличете го малку и бранете го со пасиониран жаргон на вистински верник. Сатирата е најдобар учител за оние кои се глуви за логиката и доказите.

Базирано на: „How to Publish Heresy in Mainline Publications“ од Тимоти Лири, прв пат објавено во „Trajectories“ во 1989 г.

Зачудувачки е колку многу џева се крена за една ненамерна грешка на страницата на Mozilla за Firefox на македонски јазик, почнувајќи од бранење на македонштината до ковање теории за грчко-бугарски заговор, а како никој, воопшто никој не реагира на повиците за тестирање и превод на прозводите на Mozilla на македонски јазик.

Мизерија.

Епа одамна не сум се изнасмеал вака во автобус...

Веќе пишував како (вработените од) Он.нет ме измамија во продолжување на договорот за ADSL (и ајде, оставам малку простор да станувало збор за незнаење, а не смислена тактика).

Сега ја имам приказната за миграцијата. Некаде на почетокот на ноември ми се јави вработен од Он.нет да ме извести дека „постои техничка можност“ за мигрирање на бројот од Телеком. Договорот татко ми го потпиша на 6-ти ноември. Сепак до денес не добив повратна информација од Он.нет, иако секој пат кога одам во салон (поздрав Радмила, Марко, Симон) ми велат дека некој ќе ми се јави да ми каже до каде е работата и се чудат како тоа уште не сум мигриран.

Сега не сакам да пишувам за тоа како со ова доцнење го пробиваат законскиот рок пропишан од АЕК, нивниот арбитрарен и усно соопштен рок од 25 работни дена и оној од договорот за обезбедување услуга од 30 работни дена.

Сакам да напишам за нивната маркетинг (хм, ваљда е тоа маркетинг) стратегија.

Со тоа што ме канат да потпишам договор за услуга што не се спремни да ја испорачаат од било кои причини во било кој разумен (или договорен) рок, тие се тројни губитници:

1. Губат две месечни претплати (до овој момент). Ако ја добијам услугата на 1-ви јануари, ќе ја користам само до ноември. Иако имам договор на 12 месеци, кај нив ќе плаќам само 10 месеци.

2. Губат други потенцијални корисници. Секој пат кога некој ќе ме праша „Како Он.нет?“, јас ќе критикувам дека еве чекам, никој не се јавува, поминаа два месеци и слично. Луѓето ќе се замислат, и којзнае, некој можеби ќе се откаже од миграција или други услуги.

3. Го губат мојот иден статус на корисник. Ќе сакам ли да продолжам да им плаќам за услуги по 6.11.2009 година, по сето чекање, маткање по салони, неисполнување на договореното?

Што можеше да направи Он.нет во услови кога тие и Телеком имаат горе-долу иста 2 во 1 понуда?

Па, можеше да биде искрен. Можеше да рече дека баш и не можат да направат миграција. Потоа, можеше да се обиде да ме задржи како корисник на некој друг начин (на пример поефтин или повеќе интернет). И, ако успееше во тоа, тогаш кога навистина ќе можеше да направи миграција, ќе ме известеше и завршеше работа за два дена.

Има и уште една работа. Он.нет во својот однос кон корисниците и административните процедури сѐ повеќе заличува на Телеком. Се сеќавам на еден осврт за тоа каде згрешил HP (можеби беше од Сет Годин, не знам). Вели, HP згреши со тоа што сакаше да се натпреварува со Dell во продажбата на ефтини компјутери. Вели, не можеш да го победиш Dell со тоа што и ти ќе станеш како него.

Ете. Он.нет не може да го победи Телеком ако стане ист како Телеком. Он.нет беше познат по тоа што им излегуваше во пресрет на корисниците кога Телеком не можеше или не сакаше да го стори тоа (уште од времето на првиот ефтин dial-up). Се чини дека сега тоа за компанијата е минато. Сега се само уште еден телеком.

Но, зошто тогаш да ги одберам нив, кога тука е стариот добар Телеком?

Две униформирани лица од службата за обезбедување, што ја има ангажирано Македонскиот народен театар, ја пречекуваат публиката на влезот во театарот. Се трудат да направат ред уште на влезот. Публиката почнува да влегува во салата. Џагорот во гледалиштето не престанува и по 20:00 часот, а музиката свири во позадина. Доаѓа редарот и ја потсетува публиката дека претставата треба да започне. Тоа е дел од претставата, вели. Потивко.

Од влезот за гледалиштето влегуваат и актерите. Тие се во ред што го одржуваат четири униформирани редари. Еден од актерите ѝ се обраќа на публиката дека сега ќе започне претставата што ја подготвиле пациентите од душевната болница, но вели тој, не очекувајте премногу, бидејќи сепак станува збор за душевни болни. Но, претставата всушност е започната?

Претстава во претстава во претстава во претстава во претстава...?

Каде започнува театарот? Можеби уште на влезот!

А што може да се очекува од публиката?!