Во најновиот број на Gnuzilla има едно текстче за http://terminologija.org.mk што го пишував.

Не е којзнае што, ама пак да се пофалам. :)

Само што видов некои од огласите на опозицијата со кои таа сака да ги убеди гласачите да гласаат против владеачките партии. Отприлика вака:

1. За шест месеци од изборите ќе сме добиеле датум за преговори за ЕУ

2. Странските инвестиции кај нас биле најниски од регионот.

Сериозно не сфаќам што е тоа што може да се направи во рок од шест месеци (која е таа брза и ефикасна реформа) што ќе не изнесе на толку посакуваниот пат за кратко време. Уште повеќе не сфаќам, зошто, ако таа реформа постои и ја знаат, до сега не е спроведена.

Така ми личи има барем 2 толкувања за ова: нема таква реформа, веќе се направени доволно реформи од сите претходни влади што реално е да се очекува датум до 2009.

Втората точка ми е уште поинтересна. За оние со кратко сеќавање, Македонија има најниски инвестиции во регионот со години наназад, период во кој двете најголеми партии неколку пати се сменија на власт. Очигледно, ако некоја земја толку очајно потфрлува во економските перфорамнси не може да очекува прием во економски моќната ЕУ, освен ако критериумите или мотивите се некои други?

Јасно, не можеме во рок од 6 месеци да стигнеме до најмногу инвестиции во регионот, па ако веќе влегуваме во ЕУ за исто толку време, тоа ќе биде некаква политичка одлука. Значи, на избори треба повеќе да веруваме дека политичко-гзолижачката моќ на СДСМ е поголема од онаа на ДПМНЕ.

Мислам дека опозицијата не можела да смисли победна кампања. За жал или за среќа, противници им се партии што мислат дека со кампања за трето дете ќе ги убедат гласачите во тоа дека тие се тие кои ќе обезбедат подобра иднина.

Ми се чини дека најпоразителниот факт е тоа што една конзервативна партија (како што се прокламираат) има толку голема поддршка кај младата (би требло прогресивна) популација. Згодно за слободен цитат од Черчил (или некој друг): да не си либерален кога имаш 25 значи да немаш срце, да не си конзервативен кога ќе имаш 35 значи да немаш мозок.

Клик по клик, го читам Коља во денешниот Утрински (а и го видов во тој еден неделник) и Коља (како ехо од повеќе страни од Македонија), сугерира дека Македонија оди во курац, дека е пред бездна, дека е опасно по ѓаволите опасно.

Ако е така, ако е навистина така, тогаш 2 работи мора да се знаат: едно општество и една држава не се доведуваат до раб на бездна за 2 години колку што е на власт последната влада. Потребна е долотрајна и макотрпна работа за еден таков општ заеб, и тогаш одговорноста е кај сите волови што некогаш биле на државни и сл. јасли. Тоа што среќата или несреќата направила ДПМНЕ да биде еден од последните возачи на возот кој оди во провалија, не ги амнестира другите актери и не ги прави подобра опција на изборите.

Ако Македонија навистина оди во бездна, така забрзано и забревтано, подгреана со национализам и кич, тогаш смената на власта само може малку да го успори процесот, но не верувам дека може и да го сопре или врати назад. Општествените промени кои имаат толку голем обем и опфат не се случуваат преку ноќ (освен можеби револуциите). Почвата се подготвувала со години наназад и сега што сме си сееле, тоа ќе си жнееме.

Ако е бездната тука пред нас, ако сѐ навистина оди по ѓаволите, тогаш подобро е да отиде таму, да стигнеме до тој крај, и оттаму да видиме што понатаму.

Лична забелешка: Мислам дека СДСМ се морнони. Исто така мислам дека ДПМНЕ се морони. Oh well... уште едно поништено гласачко ливче.

Ете и тоа бидна. Презентацијата што требаше да ја направам за Glocal заврши и според коментарите од публиката, замислете, добра била. :)

Презентацијата и текстот се закачени за оваа страница.

Апстаркт од текстот подолу.

My blog is my CV... or not?

(A paper for Glocal 2.0)

Social software in most of its forms is predominately used by young people. This is the case with Macedonia as well. More and more people every day start their own blogs or other social software accounts where they publish information that are easily available to the public.

The same group of people faces the challenge to find a job after graduation – a task that is considered very difficult in a struggling economy. In recent years HR and employment agencies, as well as in house HR departments in big companies, started to play a bigger role in the overall job hunt in Macedonia. More and more people receive job proposals through these agencies and findthemselves in need to meet the demanding conditions of the labor market.

In this pilot research we try to find out whether these two meet and if so what the consequences are. The research was performed through interviews with HR managers in local companies and other professionals whose job is to seek out candidates with a qualified work experience, as well as appropriate background.

We tried to learn if Macedonian labor force recruiters know enough about the emerging social software and do they consider it to be a valuable resource in evaluating people's skills, knowledge, believes and attitudes.

With new generations coming out of University and connecting on the Internet, these issues might prove important. We tried to get a sense of what is the situation today and what is to be expected.

Вчера и утре одржувам(е) предавања за студентите од политички науки. Ова веќе прерасна во традиција. 6 години, 9 предавања за слободен софтвер и слично за правници, политиколози и новинари.

Marcell Mars вечерва пристига во Скопје. ;-)

Утре блогоконфзбир во Точка.

Денес бев во Орхид... многу, многу студено.

Се вратив дома после СподелиЗнаење и земав да го разлистам весникот. Гледам, ФИООМ дистрибуирале некое книже, како записник, од трибината што ја организирале за Македонија пред и по Букурешт 2008. Сѐ познати имиња зборувале таму. да не ги набројувам сега.

Го листам тоа и ми текнува на еден текст од Лоренс Лесиг што го читав летоска. Како што сите добро знаат, Лери престана да се занимава активно со CreativeCommons и веќе започна нов проект што се вика Change Congress. И во текстов, тој објаснува зошто си оди, што го натерало да го промени фокусот на неговите активности. Вели тројца луѓе се заслужни барем за инспирацијата за тој чекор. Еден од нив е Барак Обама - демократот кој се бори за претседателска номинација. Да не преведувам:

Six months ago, I was reading Obama's (really excellent) latest book. In the beginning of the book, he describes his decision to run for the United States Senate. At that point, Obama had been in politics for about 10 years. Ten years, he reflected, was enough. It was either "up or out" for him. He gambled on the the "up." We'll see how far he gets.

Ми текна на ова додека го листав тоа книжето. Го листав и се сепнав. Ги гледам имињата и сфаќам дека кај нас нема „up or out“. Речиси сите политичари и други јавни лица, и по 10 и по 20 и по 50 години, си се на старите добри (платени) позиции.

Така се повеќе ми се чини дека е време за „Промени ја државата“. Не, не заговарам реформи како Лери во САД. Едноставно мислам да си ја сменам државата и место оваа да одам во друга.