секојдневие

Undefined

Rant за пост-24.12-Македонија

Tags: 

<rant>

Опозицијата нема да оди на локални избори во март 2013 г. Па што? Нели опозицијата, посебно нејзниот предводник СДСМ и посебно главниот во СДСМ Бранко Црвенковски се најголемото зло што некогаш ја снашло Македонија? И сега тие се откажуваат. Па тоа ти е како Саурон да речеше: - „Еј ОК, другари хобити, елфови и други одам јас да мачам други луѓе“. Нели, опозицијата со тие позиции што ги имаше, и контакти и врски и влијанија беше најголемиот кочничар на напредните реформи на Владата и другите државни институции? Па решиле да се распуштат и тоа му доаѓа како колективната свест на Боргите да престанала да работи. Што може да биде лошо во тоа? Ако најниските од најниските, ѓубрето од целиот универзум решило повеќе да не се бави со активности во македонското општество, тогаш зарем не треба да прославуваме? Не е ваљда дека сакаме да кажеме дека грст луѓе се опасни и штетна и кога се во системот и кога е надвор од него? Не е ваљда дека сакате да кажеме дека грст луѓе се појаки од цела држава со сите граѓани, политички партии, полицајци и други органи?

Покрај тоа, опозицијата, осебно нејзниот предводник СДСМ и посебно главниот во СДСМ Бранко Црвенковски се најголемите лузери, нели? Мислам губеа таму 3-4 избори по ред. И сега уште муабет да се троши на нив. Па гледал ли некој филм во кој квотербекот и најјаките фудбалери, додека ги муваат чирлидерките, зборуваат за тоа како таму на часот по хемија двајца нрдови се скарале? Јас не сум гледал таков филм. Кој е тој филм?

Популарните метафори на страна, ако нешто е сигурно, повлекувањето на СДСМ (ако навистина остане така на среден рок) ќе значи уште потешка работа за сите полиберални луѓе, групи и организации во земјава (tough luck хех). Затоа што колку и да се овие зли и лузери, сепак нема никаква гаранција дека бришаниот простор сам од себе ќе роди помалку зла и помалку лузерска опција. Некој ќе мора да се избори за таа. А на празен простор, конкуренцијата е поголема. Но тоа е битка која треба да се очекува малку потаму во иднината. Така што кога ќе се заситиме од цинизмот, можеби ќе почнеме да се спремаме за тоа.

Но до тогаш, останува да го одговориме прашањето за тоа што ќе правиме со тие што одат на избори. Ако не сме со комплетно испран мозок и ако малку останало од когнитивните способности, тогаш треба да се помачиме и да најдеме одговор на тоа кој се потпиша и стави печат на сите кредити за задолжување (ваљда некој не му го „позајмуваше“ државниот печат на Бранко еј?) или на тоа кој ги купуваше телевизиите и весниците (ваљда не му ги шитнаа на Бранко за да го турне низ брдо тој рејтингот на новинарски слободи) или на нешто трето - кому како му се поважни прашањата.

ok pozz.

</rant>

Зошто ме мафтаат во НЛБ Тутунска банка и зошто Централниот регистар на Р. Македонија наплаќа провизија на пос-терминали?

Tags: 

Првото правило на пос-терминали е дека не може да се наплаќа различна цена т.е. дека било кои трошоци да постојат тие ги плаќа корисникот на терминалот, а не лицето што плаќа. Барем така велат во банка кога ги кажуваат предностите на поседување на картичка за безготовинско плаќање.

Тогаш на сцена стапува Централниот регистар на Р. Македонија кој за своите услуги одлучува да наплаќа провизија доколку плаќањето се прави на пос-терминал. Тоа всушност е провизијата што ЦРМ инаку би требало да ја плаќа кон банката за остварената трансакција. И бидејќи слипот од таква транскакција изгледа невообичаено, јас се упатив во НЛБ Тутунска банка која ми издала VISA картичка, за да прашам како смее тоа да се случува и каде да се пожалам.

Следната сцена е во централата на НЛБ каде службеникот на мојата поплака ми одговара со објаснување дека согласно новиот договор на Владата со банките на сите пос-терминали што се наоѓаат во државни институции ќе се наплаќа таа провизија. Тиња еј си велам кој договор, ама ако се договориле така што да се прави.

Но ете, следна сцена Агенција за катастар на недвижности на РМ и таму не неплаќаат провизија на пос-терминали?!
Останав збунет откако си ги зедов слиповите од катастар.

Што се случува значи овде? Прво, можно во НЛБ Тутунска банка не ми ја кажуваат целата вистина кога ми велат дека има „договор за провизии за сите државни институции“. Тешко е да се замисли таков договор што го исклучува катастарот. Таму само за провизии дневно може да се ќарат добри пари. Второ, можеби воопшто да нема договор, а службеникот на НЛБ Тутунска банка најде само лесен начин да ме отшета по моето комплицирано прашање. Можеби сето тоа беше наједноставниот пат до помалку работа дента. Трето, можно е ЦРМ на своја рака и од позиција на моќ да ја прави оваа наплата на провизии (и да ги крши правилата на VISA). А сите молчат за ова, бидејќ сепак да се закача ЦРМ не е мала работа.

Било какво објаснување е добредојдено.

Скромен предлог за искористување на инфраструктурата и учество на корисниците на интернет за подобрување на животот на луѓето во Македонија или „Половина денар за подобро општество“ #половинаденар

Tags: 

tl;dr Јавен притисок врз големите компании во Македонија за донирање на половина денар од сметките што ги плаќаме во фонд наменет за оние лица за кои медиум ќе обезбеди јавно достапни информации дека се наоѓаат во состојба на економска обесправеност. Текстов е rough on the edges, ама release early, release often.

На овој блог порано имало пишувања за 0,50 денари од сметките што ги плаќаме и што исчезнуваат некаде. Од лично искуство најголеми сркачи на овој ситнеш се 1. претпријатијата за комунални услуги (вода, струја, комунална хигиена, топлинска енергија, телефон, интернет), 2. бензинските пумпи (Макпетрол пред сите), 3. аптеките, 4. големите маркети (како Тинекс, СП и сл.) со помош на 5. банките и 6. поштата како посредници. Станува збор значи за оние 0,50 денари што не ги добиваме како кусур кога со готовина плаќаме во супермаркет, на бензиска или во банка и пошта. Понекогаш тие 0,50 денари се губат и во безготовинските трансакции. Моментот што го барате од Вашето искуство е кога на екранот гледате некоја сума 429,5 денари, а продавачот Ви вели 430 денари.

Вкупниот број на денари што се собира на овој начин е непознат. Но, заради целите на овој блог, да претпоставиме дека станува збор за 100.000 (сто илјади) вакви трансакции дневно во Македонија, кои пак се сведуваат на 50.000,00 (педесет илјади) денари кои ете - одат некаде. За повеќе, направете ја пресметката сами.

Можеби е добро да прибележам овде дека мотив зошто го пишувам ова е приказната за Марина од Долгаец. Но, нашето секојдневие и така е полно со многу вакви примери. По сѐ изгледа оваа приказна за мене беше една приказна премногу.

Моделот што го предлагам подолу е модел кој на други места се користи за стимулирање на личното штедење. На пример, Bank of America на своите клиенти им дава можност ситните пари до 1 долар од секое плаќање автоматски да им се префрлуваат на штедна сметка. Значи, и тој не е нешто ново во белиот свет.

И трето, до сега на македонскиот интернет се покажа дека има капацитет за разни организирања од различен вид (qr кодови, елки, дрва за огрев, протести, велосипедски работи). Но, ми се чини дека немало волку голем залак, во потребите за организираност, истрајност и можните позитивни ефекти. Со други зборови потенцијалот е тука. Ако го читате ова, тогаш знаете дека мислам на вас. Да видиме дали можеме да направиме нешто за што инаку ставаме лајкови и ретвитови кога го читаме на reddit.

Идејата за акција е: јавен притисок врз големите компании во Македонија за донирање на половина денар од сметките што ги плаќаме во фонд наменет за оние лица за кои медиум ќе обезбеди јавно достапни информации дека се наоѓаат во состојба на економска обесправеност.

Па како да го направиме?

1. Постојано пишување до компаниите со апелирање на нивните активности за општествена одговорност. Тука се вбројуваат следниве правни лица: ЈП Водовод и канализација, ЈП Комунална хигиена, АД Топлификација и фирмите ќерки, ЕВН Македонија, Т-Хоум, Т-Мобајл, Оне, Вип, Макпетрол, Зегин, Тинекс, Веро, СП.

Содржината на овие дописи треба да изгледа отприлика вака:

До...

Почитувани,

На сметките за испорачани стоки/услуги што ги издава Вашата компанија често има остаток од половина денар (0,50 денари) кој не го добивам како кусур. Мислам дека ова не е исправна пракса, но истовремено ја разбирам тешкотијата за враќање на оваа сума на пари.

Затоа молам секој половина денар што ќе го добиете од моето плаќање кон Вас го донирате на сметката на фондот „Половина денар за подобро општество“ чии сметки се водат во следниве банки: .....

Фондот има единствена цел да им помага на лица кои се наоѓаат во состојба на економска обесправеност.

Апелирам на Вашата човечност и постојаната пракса на Вашата компанија за општествена орговорност.... во духот на тие и тие ваши претходни активности.

Напоменувам дека за секој денар пренесен на сметките во банките, тие даваат свој придонес од еден денар (или xx%).

Однапред благораден/а

2. Вклучување на банките и пошта во акцијата така што сумите што се плаќаат на нивните шалтери ќе го имаат истиот третман како погоре. Но истовремено, барање за водење на сметките за овој фонд без провизија, без провизија за уплатите и исплатите и ветување од нивна страна дека на тие сметки ќе има великодушна камата и/или дека за секој денар од компаниите и тие ќе донираат по еден денар.

3. Вклучување на медиумите за покривање на активностите во врска со ова, од една страна со снабдување на информации за лица на кои би им била потребна ваква помош, од друга страна со оставање простор за претставување на иницијативата во континуитет во подолг временски период.

4. Организирањето на фондот може да биде проблематично, и тука особено треба да се внимава да не се случи некоја сапуница од типот на „Денот на дрвото“. Но, и тука ми се чини има доволно искуство во проектите како што е на пример Википедија. Значи, комплетна и безусловна транспарентност. Секојдевно ажурирање на прилив и одлив на пари со информации достапни на интернет во обработена и сирова форма за оние кои би сакале да проверат. Сите работат како волонтери. Може да има некаков надзорен одбор со краткотраен мандат за членовите.

5. За почеток, за организирање и координирање претпоставувам може да се користи некој сервис како Kickstarter. Гуруата за социјални медиуми сигурно знаат што може најдобро да одговара. Волжебниците со компјутерски молив и четка можат да направат дизајни за печатење и интернет, и потоа потребна е помош од професионалците за јавна комуникација за да се допре до медиумите. И во определен момент, сето ова мора да се прелее во физички простор, па луѓе од разни градови треба организираат јавни собири за промовирање на идејата. Добрите вести се дека сите овие работи се правени, засебно и со краткорочни или непосредни цели. Знаењето е тука. Да го цитирам Бенџамин Зендер (од предавањето на TED): „This is about vision; this is about the long line. Like the bird who flies over the field and doesn't care about the fences underneath“.

6. Списокот со идеи останува отворен...

Скопје не дише, но дали технологијта омоќува?

Tags: 

Пред неколку дена некој на интернет побара фаул поради тоа што соодветно одговорните лица решиле да го изгасат интернет изданието на мерењето на загаденоста на воздухот во Скопје. It.com.mk имаше своја вест за случката.

Се разбира, немам никаква намера да го оправдам потегот на градот или на Фармахем. Она што мене ми привлече внимание е речиси рефлексната реакција на луѓето на интернет - веќе вообичаените коментари; „срамота, како може, вака ли ќе кријат“ или слично.

Мислам дека ова е важно затоа што постојано. овде и другде, зборувам(е) за омоќувањето кое технолологијата што технологијата го прави возможно за обичните луѓе. Го имаш својот паметен телефон и гледаш нешто страшно, но ете правиш неколку фотографии кои не мора да се со најдобар квалитет, ги праќаш на Twitter, луѓето дознаваат, се случува револуција. Нели, исто како во Тунис лани.

Сепак, кога навистина ќе се соочиме со некаков проблем, првата помисла ретко е што може да направи мојот паметен телефон. Кога јас помислив на тоа, првиот резултат што го добив од Google беше Crowdsourcing Air Quality Mapping. Не знам дали ова веќе е и направено, но барем сега сме сигурни дека и други луѓе помислиле на истото, кога биле соочени со ист [или сличен] проблем.

Понатамошно Google истражување нѐ носи до тркалото на Копенхаген, кое не е панорамско тркало, ами велосипедско тркало што прибира разни урбани податоци (сообраќај, загаденост, врева, бучност итн.) и ги испраќа на интернет каде се достапни за обично информирање и, ако сакате, стручна анализа. Тркалото е со висока цена. Ако информациите се точни и непроменети, тоа чини околу $600, но којзнае, можеби MIT во соработка разни фондаии и донатори може да испорача тркала по бенефицирани цени за еден од најзагадените градови во светот.

Јас не сум премногу технолошки поткован, па мојов текст е на ниво на спекулација дека, да, можно користејќи нови технологии да се направи сервис на интернет кој ќе биде подобар, покорисен, поинформативен и поубав од досегашната „Скопје дише“ страница. Знам и барем едно место во градов каде ваков потфат би се прифатил ако заради ништо друго, тогаш заради предизвикот.

Целава работа може да биде „секое чудо за три дена“, и можеби никогаш нема да видиме „Скопје дише 2.0“. Сепак, тоа останува многу, многу блиска можност. Јас останувам да се надевам дека ќе ја користам мојата претплата за 3G за нешто повеќе од Twitter.

Текстот е објавен на it.com.mk: Скопје не дише, но дали технологијта омоќува?

Цени

Tags: 

Овие неколку забелешки супер би дошле како некој цртеж, графикон или слично, но кога веќе не можам да шкртнам така, да шкртнам вака:

1. Цената на струјата расте, меѓу другото и поради зголемената потрошувачка.

2. Потрошувачката е зголемена поради зголемената употреба на струја за затоплување.

3. Тоа пак е резултат на намалената употреба на топлинска енергија од Топлификација (да, ова пред сѐ е за Скопје).

4. Намалената употреба на топлиснка енергија е поради нејзината зголемена цена.

5. И нејзината зголемена цена е поради намалената употреба, т.е. луѓето плаќаат повеќе меѓу другото и поради тоа што плаќаат за оние станари што се исклучиле.

Сумирано, луѓето што се исклучиле, меѓу другите фактори, имаат влијание на качувањето на цената и на парното и на струјата.

Со други зборови, огромен општествен трошок се прераспределува кон одредена група на граѓани - т.е. тие што плаќаат и парно и струја.

Со трети зборови, срање.

Што е тоа „Македонија“?

Tags: 

Иако сум без намера да звучам како disambiguation page на Википедија, сепак мислам дека треба да се запрашаме што е тоа на што денес му се слави така важен и сериозно сфатен роденден - 20 години независност.

Чинам логичниот одговор е - држава. Така се враќаме на Википедија:

Држава

Државата е сет на институции кои ја имаат моќта да ги создаваат правилата кои владеат со луѓето во едно или повеќе општества, имајќи притоа внатрешен и надворешен суверенитет врз дефинирана територија. Следејќи ја дефиницијата на Макс Вебер за поимот држава, таа како инстутуција држи монопол врз концептот на сила.

Значи, 20 години независни институции.

Знам дека ова не е многу јако објаснување за многумина, но корисно е за да се стават работите во перспектива. Имено, луѓето се нафаќаат да градат институции од различен тип за да решаваат некои свои проблеми.

Па пред да започне делириумското славје на оваа независност, вреди да се запрашаме како нашите институции ги решаваат нашите проблеми? И ако почнеме да набројуваме, тоа ќе звучи како расипана плоча ставена на повторување.

Па среќни 20 години на независни институции што не ги решаваат нашите проблеми.

Мала анализа на текстовите од огласите за Законот за амнестија и хашките случаи

Tags: 

Деновиве печатените медиуми повторно се исполнети со страници политичка пропаганда. Поводот е автентичното толкување на Законот за амнестија со што таканаречените хашки случаи одат во историјата.

СДСМ објави стари изјави од Никола Груевски за тоа дека овие случаи нема (не може) да бидат предмет на преговори, а ете се испреговарало. ВМРО-ДПМНЕ објави дека СДСМ биле подготвени на ист таков - преговарачки - чекор само за да дојдат на власт.

Правните прашања на страна, еве што мене ми кажуваат двата огласа.

СДСМ го поставува како проблем неисполнетото ветување на Никола Груевски. Тој рече така, а сега прави вака. За нив воопшто не е спорно дека случаите треба да се решат на начин на кој што се решени, или било кој друг начин, и дали тоа решавање е добро или не. Ако беше спорно тоа, огласот ќе поентираше и со изјави од Али Ахмети. Сѐ што е тука тема е зошто Никола Груевски го погазил ветувањето за тоа дали, како и зошто (е спремен да) ги разрешува случаите.

Не знам дали ваквите изјави и акциите ex-post може да се ценат како лажење, но изгледа како СДСМ да сака да поентира токму на ваква перцепција од страна на гласачите. Ми се чини посебно важно што огласот пред сѐ комуницира со гласчите на ВМРО-ДПМНЕ. Гласачите на СДСМ секако веќе немаат доверба во Никола Груевски и неговата партија. Тоа што овој оглас има за цел е да ја намали довербата што другите - не-СДСМ гласачи - ја имаат во ВМРО-ДПМНЕ. Огласот во основа вели: еве доказ дека не може да им верувате. А ако не можете за ова (така важно прашање), тогаш дали можете воопшто да им верувате?

Затоа интересно е да се разбере и позицијата на СДСМ. Ако тоа за што Џевад Адеми е цитиран во огласот на ВМРО-ДПМНЕ е вистина, тогаш СДСМ никогаш немал проблем да преговара, а посебно затоа што никогаш не рекол дека нема да преговара па и за вакво незгодно прашање. Значи во крајна линија, за СДСМ не е проблем што припадниците на поранешната ОНА добиле амнестија, туку единствено тоа дека ВМРО-ДПМНЕ отишла спроти своето ветување дека токму тоа нема да се случи.

Дебатата е значи околу вредностите: Никола Груевски не е лош затоа што ја направил зделката, туку затоа што рекол дека таква зделка нема да прави.

Сега, ако не се лажам, огласот на СДСМ излезе ден порано од оној на ВМРО-ДПМНЕ, така што вториот може да се чита како некој вид на одговор.

Во него, ВМРО-ДПМНЕ е преокупирана со тоа што сѐ СДСМ е спремен да направи за да дојде до власт. Повторно, прашањето за амнестијата (дали тоа е добро или лошо, исправно или не) не е на прво место, ако воопшто е и на некое место. И повторно, огласот комуницира пред сѐ со гласачите на ВМРО-ДПМНЕ. Тие што гласаат за СДСМ веќе знаат што сѐ оваа партија е спремна да направи. Затоа ова е оглас што треба да им објасни на гласачите на ВМРО-ДПМНЕ дека овој пазар е нужно зло. Ако не се направеше овој пазар, тогаш СДСМ ќе се испазареше попрво со ДУИ и ќе се вратеше на власт.

ВМРО-ДПМНЕ во основа ја брани својата позиција преку две точки.

Прво, дека подобро зделка за четирите случаи, отколку СДСМ или поточно Бранко Црвенковски да се врати на власт. Ова, се разбира, не е ништо ново, но е добар потсетник за оние со кратко сеќавање од изборите.

Второ, дека зделката не само што ги држи СДСМ надвор од власта, туку и се грижи Албанците да не претераат со своите барања. Подобро речено, на исполнувањето на барањата се гледа низ призмата на релативната дистрибуција на моќ помеѓу партиите. Во оваа смисла, огласот на ВМРО-ДПМНЕ е далеку понационалистички од оној на СДСМ. Тој ја повторува идејата за жртвувањето на неколкумина за да се спаси заедницата: мавровските работници се жртвуваат за да нема двојазичност на територијата на целата Република. А двојазичноста ќе беше тука, ако му се дозволеше на СДСМ да се испазари прв.

Но и покрај тоа што ова наликува на етнички национализам, ми се чини дека дебатата овде не може да избега од тоа дека ултимативниот непријател на Македонија е Бранко Црвенковски (и неговото СДСМ) и дека тие се спремни да ги жртвуваат сите важни прашања за Македонскиот народ само за да се вратат на власт. Спасувањето значи, не е спасување од Албаниците, иако до некаде тоа е екстерен ефект кој за многумина е позитивен. Спасувањето е од Бранко Црвенковски и ВМРО-ДПМНЕ, уште еднаш, е последната брана преку која тој не може да пројде за да се врати назад на власт. Тие го направија договорот со ДУИ и со тоа (можеби) ги погазија своите вредности во однос на конкретното прашање, но не ги погазија интересите на целото општество да се оттараси од транзициското зловреме.

Да останеме верни

Tags: 

Еден месец протести против полициска бруталност и три грешки што ги направивме.

1. Нема повеќе протести: Сѐ уште мислам дека протестите требаше да завршат во определен момент, но не сум сигурен дали тој момент дојде или дали беше изменаџиран како што треба. Можеше тоа да се направи со прогласување на победа (@vlashko_lobi) или со поставување на распоред од типот: „работете сега, а се враќаме на први септември да ве провериме“ (@unexploded_yet), но никако без посебно објаснување и/или премолчено прифаќање на тоа дека се уморивме или немаме време. Слоганот сепак беше „секој ден до оставка“. Со други зборови, моментумот за протестирање на улица е изгубен (@gdamjan) и тешко дека повторно ќе може да се собере поголема група на граѓани. Протестите можеби не постигнуваа многу, но постигнуваа нешто, а тоа е постојан притисок на полициските работници кои мораа да ја следат групата граѓани низ скопските улици.

2. Нема повеќе писмени дописи до институциите: По првичните испраќана на барања, претставки и слично, има навистина ограничена активност од ваков тип. Не броејќи го последното доставување на писма до пратениците, граѓаните не се ангажираа да извршат притисок по писмен пат до други институции кои имаат некаква надлежност или удел во случајот. Не, ова не е револуционерно, ниту нешто посебно забавно, но е мошне корисно, ако не поради нешто друго тогаш затоа што институциите мора да одговорат на секој писмен допис. Тоа е форма на граѓански притисок до институциите. Дури и прашањето за кое што гласно се мрчеше на интернет - наводното бришење на Facebook групи од страна на МВР - искамчи само едно барање за информации, наместо да има стотици барања од сите загрижени фејсбукџии.

3. Деманти, деманти, деманти: Не може да се напишат повеќе деманти одошто лажни, невистинити или спинувани вести што медиумите и новинарите решиле да ги пишуваат. Ако постои метод да се одвлече вниманието од главните прашања, тогаш тој сигурно вклучува поттик за пренасочување на вниманието кон други работи кои што се полични и одземаат многу време. Пишувањето на деманти е токму таква активност. Ова е стапица во која секој може да падне. Затоа мораме да потсетиме дека таа е токму тоа - стапица.

Од друга страна, мора да научиме лекции и да извлечеме поуки (@azder). Добро е да се види дека работи можат да се случуваат кога луѓе ќе се обединат околу едно прашање (@popmisa) и, исто така, дека битката со цинизмот е добиена - барем сега за сега. Понатаму, клучните идеи за кои што и до сега се пишуваше во различна форма на интернет се моќни. Развивање на поинаква или нова граѓанска свест и демонополизирање на политиката се идеи кои имаат голем потенцијал. Затоа, не е ни чудно што политичарите се уплашени.

Пред еден месец започнав со тоа дека цената на слободата е вечна будност. А овој запис го завршувам со завршните зборови на Славој Жижек од дебатата одржана во Лондон со главниот уредник на Wikileaks Џулијан Асанж, дека тие (Wikileaks) го промениле целото поле, а ние мора да останеме верни на тоа.

Нема подобра порака што може да се искористи денес во Македонија. Еден месец протести против полициската бруталност кои исто така ги променија работите. Ние мора да им останеме верни ним.

Види и:
http://novica.softver.org.mk/node/622
http://novica.softver.org.mk/node/623
http://novica.softver.org.mk/node/624
http://novica.softver.org.mk/node/625
http://novica.softver.org.mk/node/626
http://novica.softver.org.mk/node/627
http://novica.softver.org.mk/node/628
http://novica.softver.org.mk/node/629
http://novica.softver.org.mk/node/630
http://novica.softver.org.mk/node/631
http://novica.softver.org.mk/node/632
http://novica.softver.org.mk/node/633
http://novica.softver.org.mk/node/634
http://novica.softver.org.mk/node/635

Лично сведоштво за полициска бруталност

Tags: 

Беше тоа далечната 1998 година. Се враќавме од средно школо кон дома со точаци. Ми се чини дека само што ги имавме земено свидетелствата или пак беше тоа последниот училишен ден. Беше јуни.

На автобуската станица карши Драмски театар / хотел „Карпош“ нѐ сопре лице во цивилна облека. Промафта со значка и нѐ седна на клупата. Нѐ прашуваше дали точаците се наши и дали имаме доказ дека сме ги купиле. Веројатно сме биле збунети и уплашени. Не се ни сеќавам дали нешто одговоривме. Полицаецот беше решен да го расчистува случајот со сопственоста на точаците и повика комбе.

Додека го чекавме комбето бевме сведоци на полициска бруталност на скопските улици. Полицаецот што нѐ сопре нас имаше дискусија со еден човек - најверојатно Ром - околу 30 години. Зборовите на кои се сеќавам денес се нешто во смисла: „Кој ти даде дозвола да бришеш шофершајбни на мојата крстосница?“ Не се сеќавам што одговори човекот, но тоа што следеше беше тепање со шлаканици и тупаници. Не се сеќавам дека човекот се бранеше. Имаше крв.

Не можам ни да замислам колку страшно изгледало тоа за деца од 17 години. Десетина минути подоцна се возевме со точаците во комбе кон ПС Карпош. Не се сеќавам дали со нас се возеше и тепаниот граѓанин.

Во полициската станица нѐ заджаа некое време. Не знам дали полицијата има некоја посебна процедура за работа со малетни лица. Ако е тоа известување на родителите, тогаш тоа не се случи. Нѐ прашуваа дали имаме докази дека точаците се наши и слично. Нѐ пуштија после некое време, но ги задржаа точаците додека не донесеме докази за купување. Се сеќавам дека мојот локален продавач ми се смееше кога му реков дека треба да ми даде некоја сметка како доказ дека од него сум купил точак пред 3-4 години. Не се сеќавам како си ги добивме назад на крај.

Мојот го возам до ден денес.

Ping до велосипедската екипа. :-)

Види и:
http://novica.softver.org.mk/node/622
http://novica.softver.org.mk/node/623
http://novica.softver.org.mk/node/624
http://novica.softver.org.mk/node/625
http://novica.softver.org.mk/node/626
http://novica.softver.org.mk/node/627
http://novica.softver.org.mk/node/628
http://novica.softver.org.mk/node/629
http://novica.softver.org.mk/node/630
http://novica.softver.org.mk/node/631
http://novica.softver.org.mk/node/632
http://novica.softver.org.mk/node/633
http://novica.softver.org.mk/node/634

Слобода од страв

Tags: 

Уште едно писмо од поштенското сандаче, објавено со дозвола на авторката.

Психологот Абрахам Маслов ја предложил позната пирамида за хиерархија на човекови потреби која ја сочинуваат пет групи на потреби и тоа физиолошки потреби, потребите за сигурност и заштита, потребите за припадност, потребите за углед и почитување и потребите за самоактуелизација. Според Маслов некој потреби се базични и повеќе силни (моќни) за разлика од други потреби. Основата на пирамидата ја сочинуваат биолошките мотиви односно физиолошките потреби како на пример потребата за храна, вода, сон, секс итн. За човекот да ги задоволи повисоките потреби неопходно е да ги задоволи односно реализира потребите кои се наоѓаат подолу во пирамидата. Поинаку кажано, со зборовите од една песна на познатата група САФ: „не се стига далеку кога мора да се јаде“.

Ако физиолошки потреби се релативно добро задоволени, тогаш актуелен станува нов сет на потреби, кои се именуваат како потреби за сигурност и заштита (за безбедност, стабилност, заштита, слобода од страв, од вознемиреност и хаос, потребата за структура, ред, право итн.). Нам ни е потребно да се чувствуваме сигурни и безбедно во нашето семејство, но исто така нам ни е особено битно да се чувствуваме сигурно, заштитено и да бидеме ослободени од страв во просторот, средината односно општеството во кое што живееме.

Дали може да се стремиме кон повисоките потреби, ако ние постојано стравуваме и се грижиме за нашата сигурност? Како ќе се чувствуваме сигурно и безбедно ако полицијата е брутална и убива? Кој нѐ заштитува нас ако полицијата е брутална и убива?

Едни од основните човекови потреби во моментов се фрустрирани и не е случајно што многу луѓе во континуитет преку мирен протест го изразуваат својот став и потребата за ред, почитување на законот и сигурност. Поинаку кажано оваа потреба во моментот е актуелна и доминантна и го мобилизира човековото однесување.

Според Светската здравствена организација, здравјето е состојба на физичка, ментална и социјална добросостојба, а не само отсуство на болест или некаква немоќ. Оттука отсуството на болести не е единствен предуслов за здраво и среќно живеење, туку и амбиентот односно средината (пошироко сфатена) во која живееме и работиме е исто така круцијална за градење на здрави навики и здрав стил на живеење. Нам ни е потребно да живееме во средина во кој не ни се фрустрирани базичните потребни, средина во која сме заштитени од напади, убиства, хаос и средина во која ќе се негуваат хумани вредности.

За да создадеме организирана и сигурна средина мора јасно да го дефинираме концептот на добро и пожелно наспроти лошо и непожелно. Истовремено, да не заборавиме дека доброто се наградува и пофалува, а лошото се критикува и казнува, а не се прикрива.

Преку нудење на јасен концепт за она што е добро, а што лошо презентираме јасни и недвосмислени пораки кон помладите за тоа што се хумани вредности и како да се однесуваат.
Во еден текст кој што неодамна го прочитав е наведена следата мисла од Ниче: „Помнете дека вашата природа не е во вас, туку над вас.“ Да, секој од нас се стреми да се себеактуелизира и да го реализира својот максимален потенцијал, но истовремено одговорноста да човекот и неговата доблест и големина се огледува во тоа да биде буден, проактивен и одговорно да дејствува и да се стреми кон промени и менување за безбедно општество и подобро утре.

~ Даниела Неделкова

Види и:
http://novica.softver.org.mk/node/622
http://novica.softver.org.mk/node/623
http://novica.softver.org.mk/node/624
http://novica.softver.org.mk/node/625
http://novica.softver.org.mk/node/626
http://novica.softver.org.mk/node/627
http://novica.softver.org.mk/node/628
http://novica.softver.org.mk/node/629
http://novica.softver.org.mk/node/630
http://novica.softver.org.mk/node/631
http://novica.softver.org.mk/node/632
http://novica.softver.org.mk/node/633

Страници