Лично сведоштво за полициска бруталност

Submitted by Новица on 28 June 2011 - 18:47

Tags:

Беше тоа далечната 1998 година. Се враќавме од средно школо кон дома со точаци. Ми се чини дека само што ги имавме земено свидетелствата или пак беше тоа последниот училишен ден. Беше јуни.

На автобуската станица карши Драмски театар / хотел „Карпош“ нѐ сопре лице во цивилна облека. Промафта со значка и нѐ седна на клупата. Нѐ прашуваше дали точаците се наши и дали имаме доказ дека сме ги купиле. Веројатно сме биле збунети и уплашени. Не се ни сеќавам дали нешто одговоривме. Полицаецот беше решен да го расчистува случајот со сопственоста на точаците и повика комбе.

Додека го чекавме комбето бевме сведоци на полициска бруталност на скопските улици. Полицаецот што нѐ сопре нас имаше дискусија со еден човек - најверојатно Ром - околу 30 години. Зборовите на кои се сеќавам денес се нешто во смисла: „Кој ти даде дозвола да бришеш шофершајбни на мојата крстосница?“ Не се сеќавам што одговори човекот, но тоа што следеше беше тепање со шлаканици и тупаници. Не се сеќавам дека човекот се бранеше. Имаше крв.

Не можам ни да замислам колку страшно изгледало тоа за деца од 17 години. Десетина минути подоцна се возевме со точаците во комбе кон ПС Карпош. Не се сеќавам дали со нас се возеше и тепаниот граѓанин.

Во полициската станица нѐ заджаа некое време. Не знам дали полицијата има некоја посебна процедура за работа со малетни лица. Ако е тоа известување на родителите, тогаш тоа не се случи. Нѐ прашуваа дали имаме докази дека точаците се наши и слично. Нѐ пуштија после некое време, но ги задржаа точаците додека не донесеме докази за купување. Се сеќавам дека мојот локален продавач ми се смееше кога му реков дека треба да ми даде некоја сметка како доказ дека од него сум купил точак пред 3-4 години. Не се сеќавам како си ги добивме назад на крај.

Мојот го возам до ден денес.

Ping до велосипедската екипа. :-)

Лично сведоштво за полициска бруталност

Tags:

Јазици

Слично според лепенки:

RSS

Блогот на е-пошта