политика

Undefined

Празници се, лудуваме!

Tags: 

Овој пат, во медиумскиот избор ве водам до две статии од Утрински весник од 25.12.2007 г. (една, друга).

Првата е од насловната страница и продолжува на стр. 7, а втората е угодно сместена на стр. 4.

Првата е за тоа дека Стопанската комора понудила награда, ако Владата го исполни ветеното. Новинарот вели:

Не дознавме дали предлогот го смета за непристоен, бидејќи практично Владата ќе треба да се награди самата себеси за нешто што и' е работа, или, пак, во духот на новиот пристап дека „молчењето значи прифаќање“, што ќе се практикува во новите законски прописи всушност, значи одобрување на предлогот.

Обратете внимание на првиот дел: нешто што е работа на Владата. Што е тоа нешто? Тоа е: раст на БДП од 6,5 отсто, инфлација 2,5-3 отсто, зголемување на вработеноста за 4 отсто, пораст на продуктивноста за 4-5 отсто и странски инвестиции од над 400 милиони долари.

Мислам дека човек не треба да биде голем стручњак за да увиди дека малку е глупаво Владата да се обврзува на вакви работи (иако ова го правеле сите наши Влади). Од горните точки, инфлацијата веројатно е единсвената валидна и можеби придонес кон странските инвестиции, но сето друго е нешто што би требало да се очекува од приватниот сектор во еден капиталистички систем. Зар владата ќе зголеми раст на БДП преку зголемена работа на администрацијата? Или пак вработеноста ќе порасне со отварање на уште неколку државни агенции и министерства?

Иако е сето ова малку чудно, очигледно е дека бизнис заедницата е ОК со тоа - и повеќе од ОК, спремна е да даде награда (која сама по себе е друга приказна) Но, што има во следната статија? Па таму бизнис заедницата се жали од зголемената државна интервенција во економијата, набројувајќи случаи како откуп на грозје или маржа на лекови. Па што ќе каже бизнис заедницата, ако треба да плаќа зголемени даноци за да има пари за плати за уште 4% невработени кои би завршиле во државна служба?

Можеби само мене ми е чудно, но овие работи ми се чинат контрадикторни. Кој ли само лудува? Дали новинарите, дали Владата, дали бизнисмените?

П.С. Огласот од пред еден ден уште важи. :-)

Who can you trust?

Tags: 

Денес ме израдува сметка за струја со проследен материјал од ЕСМ-ЕВН дека нешто ќе се заебе со струјата ако пројде новиот закон на Владата. Визуелно изразување:

Who can you trust?

На левата страна, ЕСМ-ЕВН, профитна компанија, која нормално се грижи за својот профит. Оттука, нејзините мотиви се транспарентни. Иако не може да се верува во тоа дека „ќе направат се во нивната моќ за да не заштитат нас“, јасно е дека сакаат да си обезбедат што е можно поголема побарувачка, која пак може да се смали ако нараснат цените.

На десната страна, Владата на Р. Македонија, која нормално би требало да се грижи за граѓаните. Но, нејзините мотиви ретко биле транспарентни, и ако нешто е сигурно, тоа е дека до сега Владите во нашата Македонија работеле за разно-разни интереси, а според некои, често и спротивно од интересите на граѓаните.

Па, кому можете да му верувате во новата година?

Запознајте ги идните пратеници

Tags: 

Соња Анѓелковиќ
Горјан Бошковски
Стив Миланов
Марко Даниловски
Михаил Младеновски
Душан Бекриќ
Мартин Горов
Бобан Пашоски

Останува да се види само кој од која политичка партија е.

Имињата ги пронајдов на дел од страниците со вести поврзани со протестите на А1 телевизија.

Bullet in the Head

Tags: 

Полицијата повторно апсела. Утрински весник следново го има на насловна:

Власта повторно ги повика новинарите, телевизиските камери и фоторепортери да го снимаат приведувањето на осомничените, не давајќи пет пари за човековите права и слободи. Се' е во рамките на прописите, тврди полицијата

Па се прашувам, кој е тој што не дава пет пари за човековите права и слободи: полицијата или новинарите? Ако јас знам дека со некој чин ќе се нарушат човековите права и слободи и се грижам за тоа нема да одам да го спроведам тоа. Ако Утрински се грижи за пресумцијата на невиност на приведените лица, тогаш на насловна требаше да има слика од МВР и под тоа текст:

Полицијата го повика Утрински да слика, но ние не отидовме бидејќи сме загрижени за човековите права и слободи.

Колку згодно, песната од Rage Against the Machine се надоврзува на темава:

Just victims of the in-house drive-by
They say jump, you say how high
Just victims of the in-house drive-by
They say jump, you say how high

Checka, checka, check it out
They load the clip in omnicolour
Said they pack the 9, they fire it at prime time
Sleeping gas, every home was like Alcatraz
And mutha fuckas lost their minds

No escape from the mass mind rape
Play it again jack and then rewind the tape
And then play it again and again and again
Until ya mind is locked in
Believin' all the lies that they're tellin' ya
Buyin' all the products that they're sellin' ya
They say jump and ya say how high
Ya brain-dead
Ya gotta fuckin' bullet in ya head

Врска.

Нелсон Мандела

Tags: 

Притворањето на Владо Бучковски покрена многу прашања. Жарко прибележа некои од нив: врска. Во целата приказна јас, под влијание на приказните за американскиот устав, сум заинтересиран за вредностите кои нашиот устав ги промовира. Исто така загрижен сум што прашањето за правата на граѓаните се појавува во медиумите со апсења на познати личности, додека правата на анонимните граѓани ги газеле сите влади до сега, а за тоа никој не реагирал. За жал сите граѓани не си ги знаат своите права. Ова се важни теми за дискусија, но сакам да се вратам на насловот.

Нелсон Мандела го запознав пред многу години во реклама за The Economist како објаснува дека научил многу работи читајќи го весникот во затвор. Демек, чуварите му го давале, а не знаеле дека му даваат моќна образовна алатка... реклама. Нема да го цитирам текстот за Мандела во Википедија. Она што сите веројатно го знаат е дека неправедната репресивна бела влада во црната држава го има стрпано во затвор. Тој таму лежи триесетина години, излегува и станува претседател... се дружи со Боно, добива Нобелова награда... итн.

Размислете за нашава ситуација. Можеби нашата влада е неправедна и репсресивна. Сака да им се свети на политичките противници, да прави медиумски спектакли. Владо Бучковски е невин и сето ова е местенка. Но, Владо Бучковски не е било кој. Тој е професор и поранешен премиер и претседател на политичка партија. Тешкаш во својата категорија. Секако, на обичниот човек Владо Бучковски треба да му биде непријатно и лошо од самата идеја што неговата држава станала таква и што го бута во затвор, ама на политичарот Владо Бучковски треба ова да му биде повод (под претпоставка дека причините веќе ги има доволно на број) за отварање на широк фронт за борба за подобра Македонија. Од затворот. Без имунитетот. Бидејќи како што вели Henry David Thoreau:

Under a government which imprisons any unjustly, the true place for a just man is also a prison... the only house in a slave State in which a free man can abide with honor.

Но мислам дека на сите ни е јасно дека во Македонија нема политичари од ковот на Нелсон Мендела. Нема ни од ковот на блискиот Методија Андонов Ченто со кој во последно време многумина од нив се маваат во гради. Да завршам со уште еден цитат, овој пат од популарната кулутра:

You fight the fights you can win? You fight the fights that need fighting!

За жал во Македонија се водат само битките кои може да се победат. И тоа била доминантна одлика на сите досегашни влади и опозиции во нашата држава.

Хакирање на медиумите

Tags: 

Пред да продолжите да читате надолу прочитајте за маестралната уметност на владеење на Саркози: врска.

ОК. Сега читајте надолу.

Маестралната уметност на владеење на Груевски

Скопје - Откако дојде на премиерската функција во Македонија Никола Груевски секој ден изненадува, па и неговите противници признаваат дека потезите кои ги влече не ги остава рамнодушни Македонците. Никола Груевски е на сите страни, во Брисел, во Трново, Скопје, на Водно, во Охрид, новинарите се опсипани со комуникеа од Илинденска бб и преку нив Македонците се запознати со сите постапки на нивниот сеприсутен премиер.

Никола Груевски, исто како и за време на предизборната кампања за чија оркестрација се интересираа дури и штабовите на американските претседателски кандидати стана вистински мајстор во уметноста на владеењето и комуникациите. „Тој го надминува се' она што ги имавме видено до денес“, пишува колумнистот на еден од најтиражните македонски регионални весници „Република“.

Премиерот кој сака да го промени начинот на владеење, по првите денови поминати на Илинденска бб изгледа дека успеа, барем засега. Тој не го слуша државниот апарат, техноструктурите, кои во една технократска да не речеме бирократска држава како Македонија, сака да провери се', Груевски секојдневно испишува по едно поглавје од уметноста за владеење. Македонските коментатори се согласуваат дека тој веќе успеа во едно: да му завидуваат. На последниот самит на Нато во Охрид, тој ја претстави Македонија во одлично светло и лобираше за прием во светската безбедносна организација иако тоа не беше на агендата. Заедно со министрите, без разлика на полемиката предизвикана во Македонија, спроведува компјутеризација на училиштата во Македонија. Тој е еден од творците на даночната реформа во Македонија. Начинот на неговото делување е одраз на еден нов стил на владеење.

На внатрешен план неговиот стил исто така ги дезориентира Македонците. Изборот на социјал-демократот Ивица Боцевски за гласноговорник на Владата, иако главниот збор го има Груевски, потоа на Габриела Коневска Трајковска (без политички стаж) за вицепремиер и раководител со секретаријат за европски прашања, кооптирањето на млади кадри, како Зоран Ставревски и Миле Јанакиевски, назначувањето на еден од ретките „преживеани“ политичари од социјализмот во Министерството за правда ја докрајчи македонската опозиција.

Груевски не ги заборави ни обичните Македонци. Тој беше со селаните кога им беше најтешко - кога оганот, беснеејќи по локалните шуми, пламтеше пред нивните черги. Премиерот на македонската држава не запира никогаш – тој беше со јуниорските репрезентивци во мал фудбал за да им го честита трофејот, а на 2 јуни на скопското сајмиште на концерт на Зубин Мехта, чија организација ја побара лично тој.

Гледајќи го како владее и работи се добива впечатокот дека неговите министри имаат многу мака да го следат. Министрите мораат да се задоволат со улогата на извршители на програмските определби на Груевски. Тие што се сведоци на апсењата од висок профил, и покрај негодувањата, видоа дека македонските граѓани го одобруваат ловот на криминалците. Анкетите велат дека конечно во Македонија се врати оптимизмот.

Пред ваквата раздвиженост на премиерот, македонските набљудувачи на политичката сцена, како коментаторот на „Република“ се запрашуваат:

„Дали Никола Груевски е човекот кој прави премногу или човек кој се сака самиот себеси премногу? Би рекле, дека тој е политичка ѕверка хранета со чувството за стратегија, со тактичката грижа и жедта за резултати, кој оди нанапред не барајќи да се заштити“. Накратко, како што пишува „Република“, Груевски ја презема одговорноста за сите негови и за потезите на на Владата. Затоа работливиот Груевски го зафаќа целиот медиумски простор. Македонците можат да следат како се пилотира државата, речиси во директен пренос.

Хакирањето заврши. Благодарност до Котле за идеите.

Македонија во nettime-l

Tags: 

Текстот на Гудбајтс Специјален извештај на Financial Times за Македонија ме потсети на еден скорешен текст на Иво Шкориќ (забелешка: не знам кој/што точно е Иво Шкориќ, но ми се чини дека откако следам nettime (веќе 8-9 години), тој речиси цело време пишува за Балканот и сл.) во кој тој зборува за Македонија.

Текстот: New Business Heaven in Europe.

Чекајќи... и така.

Tags: 

Коља има некој текст денес во Утрински (врска). Во принцип не сакам да гњавам за вавки работи на блог, ама испадна го прочитав, па нешто ми текна и така...

Вака почнува текстот:
Животот овде ни минува во чекање на подобри денови.

И потоа продолжува за тоа како сите влади имале милион причини зошто не тргала работата на поарно. (Ќе прочитате впрочем - ако ве интересира.)

Што ми беше мене зборот? Кога човек чека автобус, а автобусот никако да дојде, а човеков сака да стигне некаде, на крајот ќе види ќе не види, ќе трнге пешки, ќе фати такси, ќе стопира... зошто тоа не го прават луѓето, наместо бесконечно да ја чекаат владата?

Се сложувам, сите влади требало и треба да направат некои (помалку или повеќе) важни работи. Некои прават и глупости, наместо да прават нешто корисно и виновни се за полно работи. (Ќе се воздржам од давање примери.)

Она со што не можам да се сложам е ова чекањево. Кој се тие луѓе што цело време чекаат и зошто?

Секако, може да се обвинуваат владите (а и други фактори) за разни работи, но голем дел од проблемите во Македонија се предизвикани од... граѓаните дома и на работното место. Уништеното здравство, образование, култура, медиуми, јавни служби... не е (нити може да биде) исклучиво дело на владеачките гарнитури.

Пример, комплетно сјебаното високо образование (корупција + не во тек со остатокот од светот) нема врска со ниедна влада. Комплетно растурените амбуланти, искршени, исшкртани, валкани исто така нема врска со ниедна влада (забележете како и постари стоматолошки столови во приватни ординации изгледаат попристојно од некои понови на клиника). Доволни се овие примери ми се чини.

Ете тоа ми падна на памет и сега ми останува уште да завршам со некоја шизичка мисла како Коља кој на крајот го цитирал Конески. Еве, така послободно ќе го цитирам Вадим Левитин (еден американец кој беше дојден со албанците кога ги правевме тие работилниците):

Владата (за Владата на САД говореше Вадим) е неспособна било што да направи. Им дозволивме војна да водат, но ни тоа не знаат да го направат како што треба. Од Владата сакам само да не ми стои на патот. Тоа е се.

За медиумите и политичките партии

Tags: 

Покрај повеќето работи што ми паднаа во очи минатава недела, а кои се поврзани со политичариве во земјавава, беше и текстот на Ерол Ризаов во Утрински весник: врска.

Не сакам да пишувам за тоа што рекол премиерот и што за тоа мисли главниот и одговорен уредник на Утрински, туку само да се потсетам на сите оние случаи на телевизија или во весници каде нашите новинари цитирајќи, обработувајќи или известувајќи за вести/настани/луѓе од странство често кажуваат „тој и тој весник“ близок до „таа и таа партија“, или „таа и таа телевизија“ блиска до „таа и таа партија“. Навистина не е атомска физика: можеби никаде не пишува, но секаде се знае дека FOX News нејчесто известува дека „All is well in Iraq“, во основа возејќи го филмот на владеачката републиканска доктрина во САД.

Тетка Вики (како што вели Жарко) во статијата за независни медиуми никаде не го споменува Руперт Мардок.

И сега некој во Македонија ќе тврди дека водечките, mainstream, big-bucks медиуми во земјава се независни? Признајте си луѓе јавно кој со кој си е другарче. Кого лажете?

Страници