Моментот кога шутираш кон кошот,
и покрај тоа што за милисекунда
изгледа како погодок,
веднаш сфаќаш дека е бунар
и нема што да направиш,
а знаеш дека си можел подобро
од таа позиција.

Моментот пред да викнеш „бунар“
повеќе како рефлекс, отколку
како некакво решение
и со многу малку надеж
дека некој од твоја ќе биде
на вистинското место за скок.

Моментот кога и покрај
добрата парабола и ротација
гледаш дека исходот
е бунар.

Така се чувстувам
сѐ повеќе и
сѐ почесто.